สองร่างเคียงกันมั่นคง แยกม้ากันไปคนล่ะตัว องค์เหวินเต๋อจูงม้าให้มู่เหมียน นางยิ้มยินดีที่ได้เห็นดอกไม้ริมทาง นางเดินไปหยิบปิ่นลวดลายดอกไม้เสียหลายชิ้น ขนมพื้นเมืองอีกหลากหลายชนิด และส่ายหน้าไปมา ในยามที่องค์เหวินเต๋อ กระซิบถามไถ่นางว่าเหน็ดเหนื่อยหรือไม่ สองร่างนั่งบนหลังม้า ย่างเหยาะก้าวผ่านลำน้ำไปทางทุ่งกว้าง สองร่างตะกองกอดกัน มองพระอาทิตย์ตกดินลงไป
"งดงามเหลือเกินเพคะ หม่อมฉันมิเคยได้ชมสิ่งงดงามเช่นนี้มาก่อน "
"หากเจ้าอยู่เคียงข้า ข้าจะพามาชมพระอาทิตย์ตก ชมพระจันทร์ขึ้น ชมหมู่ดาวระยับแสงเช่นนี้เสมอดีหรือไม่เล่ามู่เหมียน"
ดวงตาคมโตจ้องมองนาง จนนางเผลอใจกระตุกกวัดแกว่งน้อยๆ นางเผลอยกมือกุมอกของตนเองเบาๆ องค์เหวินเต๋อแอบลอบยิ้มบางๆ และจุมพิตนางก่อนจะชี้ชวนนางให้ลงจากหลังม้า องค์เหวินเต๋อทรงก่อไฟด้วยองค์เอง มู่เหมียนทำหน้าประหลาดใจนัก ที่ทรงทำได้ทุกสิ่งจริงเสียด้วย นางมองการก่อไฟอย่างส
