ตอนที่ 10

2640 คำ

“อีกสองวันคงแปลงานของป้าเสร็จ หนูเอาไปส่งให้ที่บ้านนะ” “ได้” อิงครัตน์พูดเพียงแค่นั้น “เก่งนะ แปลงานได้ด้วยท่าทางจะช่วยงานป้าแจ๊บได้ยาวแน่” เปรมเอ่ยปากชมภัสสรา “อยากช่วยหรือเปล่าก็ไม่รู้ ไอ้งานนั่นน่ะยัดเยียดให้ทำ” อิงครัตน์บอกทำเอาภัสสรายิ้มจางลงทันที “ทำอะไรก็ไม่ดีสักอย่างเลย” ภัสสราพูดเสียงอ่อยๆ “อ้อนป้าเข้าไว้มาถูกทางแล้วโต๊ด” เปรมยิ้มมองสบตากับอิงครัตน์ที่ส่ายหน้ากับคนที่มีรอยยิ้มทันทีเมื่อรู้ว่ามีพวก บรรยากาศเป็นการพูดคุยในเรื่องทั่วๆ ไป รวมถึงเรื่องงานและเรื่องครอบครัว ซึ่งเพิ่งจะทราบว่าเปรมเพิ่งเลิกรากับภรรยา แต่การพูด คุยดูเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับทั้งเปรมและอิงครัตน์ ซึ่งหากเดาไม่ผิดเปรมคงพูดคุยและขอคำปรึกษาจากอิงครัตน์มาตลอด “ถ้าหนูมีปัญหาไปหาป้าบ้าง ได้หรือเปล่า” ภัสสราถาม “ได้สิ แต่อย่าไปสร้างเรื่องปวดหัวให้ก็แล้วกัน” อิงครัตน์ยิ้มๆ “เผื่ออกหักแฟนทิ้งร้องไห้ไปหาจะปลอบไหม” “เอ๊าตกลงมีแฟนแล้ว พี่ก็อกหักสิว่าจะจีบอยู่เลย” เปรมพูดขึ้น “จะทิ้งเขามากกว่ามั้ง เราน่ะ” อิงครัตน์หันไปยิ้มๆ ให้ภัสสราที่ทำหน้างอทันที “อ้อนแฟนเหมือนที่อ้อนป้าอยู่นี่แหละ ใครทิ้งก็บ้าแล้วเชื่อพี่” เปรมหัวเราะเล็กๆ “ว่าอย่างไรจ๊ะ นางสาวพอใจ” ภัสสรายิ้มๆ เมื่อพูดทักทายคนที่โทรฯเข้ามา อิงครัตน์ยิ้มๆ กับน้ำเสียงกวนๆ ที่ได้ยิน “แฟนมีกิ๊กน้ำเสียงใส อะไรยังไงล่ะแก มีอะไรที่ยังไม่ได้เล่าให้ฉันฟังอีกใช่ไหม ปิดบังเพื่อนนิสัยไม่ดี” พอใจอมยิ้มดีใจที่ได้แกล้ง เพื่อน “เปล่าสักหน่อย อยู่กับป้าแล้วก็พี่ป๊อกรูปหล่อและใจดี ป๋ามากเลี้ยงกาแฟและขนมด้วย” ภัสสรายิ้มให้เปรมที่ส่ายหน้ากับความช่างพูด “ถ้าจะจีบแม่คนนี้ จีบคนที่โทรฯ มาดีกว่านะ ป้าว่า” อิงครัตน์บอกกับเปรมที่ยิ้มๆ มองดูภัสสราที่ทำหน้างอ “พอใจดีกว่า หรือหวงหนูกันแน่” ภัสสราตกใจกับคำพูดของตัวเอง ซึ่งคิดว่าพอใจเองก็ได้ยินเช่นกัน เปรมยิ้มๆ แต่อิงครัตน์เงียบไปไม่ได้พูดอะไรอีกเลยตั้งแต่ภัสสราลอยหน้าลอยตาถามว่าหวงตัวเธอหรือไม่ “ไปพูดกับป้าได้ยังไงว๊ะแก แล้วทำไมป้าเขาต้องหวงแกด้วย ไอ้โต๊ด” พอใจถาม “แค่นี้ก่อนนะ ตกลงแกจะไปรับฉันใช่ไหม” ภัสสราพูดเปลี่ยนเรื่อง “เออเดี๋ยวเจอกัน ตกลงยังไงกรุณาเล่าให้เพื่อนฟังด้วยนะ แก” “เออๆ เดี๋ยวเจอกัน” ภัสสรายิ้มเจื่อนๆ ให้ทั้งอิงครัตน์และเปรมก่อนจะเอ่ยขอตัว เพราะจะไปต่างจังหวัดกับพอใจที่โทรศัพท์มาปุ๊บก็รับปากและตอบตกลงทันที “โต๊ดขอตัวก่อนนะคะ พอใจนัดลูกค้าต่างจังหวัดเลยชวนไปเป็นเพื่อน ไม่เห็นทะเลมาพักใหญ่ที่สำคัญฟรีตลอดงานนี่แหละ” ภัสสราหัวเราะคิกคัก แต่เมื่อหันไปเห็นหน้านิ่งๆ ของอิงครัตน์ จึงรีบหันมายิ้มเจื่อนๆ ให้เปรมแทน “ไปเถอะ เดี๋ยวเพื่อนรอ” เปรมบอก “ไปสองวันค่ะ กลับมาจะเอางานไปส่งที่บ้านนะคะ” ภัสสราพูดมีหางเสียงทำให้เปรมยิ้ม แต่จะว่าไปการได้เจอสองสาวก็ทำให้รู้สึก สดชื่นขึ้นมากด้วย เพราะความน่ารักของภัสสราและผู้ใหญ่ช่างว่าอย่างอิงครัตน์ที่ไม่ค่อยได้ดุได้ว่าใครนัก แม้แต่เปรมเองยังไม่เคยถูกดุจะมีเพียงแค่ตักเตือนหรือให้คำแนะนำมากกว่า “ไปเถอะ ขับรถดีๆ ล่ะ” อิงครัตน์มองดูภัสสราที่พนมมือไหว้ก่อนจะรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไป คนจะได้ไปเที่ยวคงดีใจ เพราะก่อนหน้าจารวี ซึ่งเป็นหลานสาวก็อาการคล้ายๆ กับภัสสรา แต่รายนั้นมีคนรักไปด้วย “น่ารักดีนะครับ ตกลงป้าแจ๊บหวงโต๊ดหรือเปล่า” เปรมถาม “ไม่ได้เป็นอะไรกัน จะไปหวงทำไม แม่คนนั้นก็พูดไปเรื่อย” อิงครัตน์ยิ้มน้อยๆ เมื่อนึกถึงคนที่ถามว่าหวงหรือไม่ “ถ้าเป็นก็หวงล่ะสิครับ” เปรมหัวเราะ อิงครัตน์ยิ้มๆ แล้วส่ายหน้าให้กับเปรมที่ก็ช่างยั่วช่างแหย่เช่นกัน “หมดแม่คนนั้น นึกว่าจะสบายหู เราก็นะ” เปรมหัวเราะ อิงครัตน์ก็เช่นกัน ภาพถ่ายที่ภัสสราลงในอินสตาแกรมทำให้อิงครัตน์ถึงกับถอนใจรีบโทรศัพท์ไปหาหลานสาวทันที “สวัสดีค่ะ ป้าแจ๊บ” จารวีถาม “กลับหรือยังเรา” “ยังค่ะ กลับพรุ่งนี้ค่ะ ป้าแจ๊บมีอะไรหรือเปล่าคะ หรือจะให้จูนซื้ออะไรไปฝากอยากทานอะไรคะ” จารวีแปลกใจ “เปล่าๆ ไม่มีอะไร กลัวแม่เราจะมาบ่นเอาน่ะสิ” อิงครัตน์พูดไม่เต็มเสียงสักเท่าไร แต่คิดว่าโลกคงไม่น่าจะกลมจนเกินไปนัก “เดี๋ยวขากลับจะแวะเอาของฝากไปให้นะคะ ทะเลสวยมากเลยค่ะ ฟ้าใสกิ้งเลย” จารวีบอกเล่าภาพที่ตัวเองเห็นอยู่ตรงหน้า “เที่ยวให้สนุก ไม่ต้องห่วงเรื่องของฝาก ไม่ต้องซื้อมาก็ได้ลูก” “ค่ะ ป้า” จารวีแปลกใจที่อิงครัตน์โทรศัพท์มาและไม่ได้มีเรื่องอะไรเลยนอกจากถามว่ากลับหรือยัง “ป้าแจ๊บฝากซื้ออะไรหรือ” เมฆาถาม “เปล่า แค่โทรฯ มาถามว่ากลับหรือยังเท่านั้นแหละ” จารวีบอก ขณะเดินไปเปลี่ยนชุดว่ายน้ำ “แปลก” เมฆาทำท่าคิดหรือบางทีอิงครัตน์อาจจะเป็นห่วงหลานสาวขึ้นมา หลังจากเคยเห็นเขาอยู่กับผู้หญิงอีกคน ภัสสรายิ้มมองดูธรรมชาติที่อยู่ตรงหน้า ซึ่งเป็นห้องพักของลูกค้าของพอใจที่อนุญาตให้เข้าพักได้ฟรี ขณะที่เพื่อนลงไปคุยงานกับ ลูกค้าที่ห้องประชุมชั้นล่าง ภัสสราจึงมานั่งทำงานและดื่มด่ำวิวจากธรรมชาติที่เห็นอยู่ทำให้รู้สึกมีความสุขกับการทำงาน นิยายที่กำลัง แปลอยู่นั้นถึงตอนที่หญิงสาวซึ่งแต่งงานมานับสิบปีกำลังปันใจไปให้คนอื่น เพราะสามีไม่ค่อยยินดียินร้ายในตัวเธอแถมยังนอกใจอีกต่าง หาก “ปันใจให้ผู้หญิง” ภัสสรารำพึงออกมาเบาๆ และค่อยๆ พลิกอ่านไปโดยยังไม่เริ่มเขียนลงสมุด สุดท้ายก็จบภายในเวลาครึ่งชั่วโมง ด้วยความอยากรู้ว่าเรื่องราวจะจบลงอย่างไร หลังจากอ่านจนจบจึงค่อยๆ เอนตัวพิงพนักเก้าอี้และกอดหนังสือเอาไว้แน่น “งานจะเสร็จไหมล่ะน่ะ มัวมานั่งกอดหนังสืออยู่” พอใจพูดต่อว่าเมื่อเห็นเพื่อนกอดหนังสือที่ต้องแปลต่อเอาไว้แน่น “เพิ่งอ่านจบไป ทำไมนิยายต้องเขียนให้มันเศร้าด้วยว๊ะ ไม่เข้าใจ” “มีความสุขตั้งแต่ต้นจนจบ นักเขียนเขาจะเอาอะไรมาเขียนล่ะจ๊ะ แกก็อินเกินไปไหมปกติไม่เห็นจะเคยอ่านนิยายเลย” พอใจถาม ขณะกำลังเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อลงไปที่สระว่ายน้ำก่อนไปเล่นน้ำทะเล เพราะงานที่มาทำเสร็จเรียบร้อยและผ่านไปได้ด้วยดี “ผู้หญิงแต่งงานมาเป็นสิบปี สามีเจ้าชู้มากจนจับได้ว่ามีผู้หญิงอีกคนแบบจริงจัง สุดท้ายตกหลุมรักผู้หญิงด้วยกัน แปลกเนอะ” ภัส สราพูดขึ้น “แปลกตรงไหน ถ้าเกิดคนที่แกชอบมากๆ เป็นผู้หญิง แกก็จะไม่รักเขาหรือไง” พอใจถาม “นั่นสิเนอะ” ภัสสรายิ้มจางๆ มองดูหนังสือที่ยังคงกอดเอาไว้อยู่ “แกถ่ายรูปสวยนะ ฉันเห็นป้าแจ๊บมากดหัวใจให้แกด้วย” พอใจยิ้ม เพราะถ้าอิงครัตน์มากดหัวใจให้ใครในอินสตาแกรมก็มั่นใจได้ เลยว่า รูปนั้นจัดเป็นรูปที่สวยมากเลยทีเดียว “ทำไมป้าแจ๊บกดปุ๊บ รูปฉันสวยปั๊บเลยหรือไง” “ไม่ได้กดให้ใครง่ายนะเว๊ย ไม่เชื่อลองไปไล่ดูสิ รูปสวยๆ ถึงได้หัวใจจากป้านะแก” พอใจอธิบาย ภัสสรายิ้มๆ เมื่อเห็นชื่อของอิง ครัตน์ปรากฏว่าเป็นหนึ่งในคนที่กดหัวใจให้เธอ “ฉันว่าจะลองขายรูปดู มีคนโหลดด้วย แม้จะโหลดหนึ่งไม่กี่บาทแต่ก็โคตรภูมิใจ” ภัสสราหัวเราะ “ดีนะแก ลองคิดดูถ้าลงรูปไปเรื่อยๆ แล้วรูปเยอะขึ้น โอกาสที่คนจะมาเห็นหรือโหลดไปใช้งานก็มากขึ้น เสือนอนกินเลยนะ ฉันว่า ในระยะยาว” พอใจบอก เพราะตัวเองเป็นนักวางแผนและเคยได้ฟัง รวมถึงพูดคุยไปกับอิงครัตน์ในเรื่องนี้มาบ้าง “แกดูสิรูปที่มีคนโหลดไปน่ะ ฉันสงสัยว่าเอาไปทำอะไร” “ขายรูปป้าแจ๊บนะ แก” พอใจหัวเราะ “จำได้ด้วย อย่าว่าแต่ป้าเลย แกด้วยแหละ” ภัสสราอวดรูปที่แอบถ่ายพอใจเอาไว้ “เฮ๊ยสวยว๊ะ ดีเลยเอาไว้แอบถ่ายสวยๆ ตอนเผลอๆ ให้หน่อยนะ” “ไม่น่าเลย หมดกันวันพักผ่อนของฉัน” ภัสสราหัวเราะ เสียงหัวร่อต่อกระซิกของหนุ่มสาวที่ดังแว่วมาทำเอาภัสสราหยุดยืนนิ่งไม่ยอมเดินตามพอใจที่เดินนำหน้าไปจนถึงสระว่าย ภาพของสองหนุ่มสาวคลอเคลียโอบกอดจุมพิตกันและกันแบบไม่สนสายตาใครทำเอาพอใจรีบหันกลับไปดูภัสสราทันที “อ้าวพอใจ” เมฆาพูดทักทาย เมื่อเห็นพอใจยืนอยู่ไม่ไกลนัก จึงรีบคลายอ้อมกอดออกจากจารวีทันที “บังเอิญจัง” พอใจชะเง้อมองภัสสราที่ยังคงหยุดยืนอยู่ที่เดิม “นั่นสิ ซื้อห้องที่นี่ด้วยหรือ” เมฆาถามและชวนจารวีขึ้นจากน้ำเพื่อจะได้แนะนำให้รู้จักกับพอใจ “ห้องของลูกค้า พอดีเรามาคุยงานเขาเลยเปิดห้องให้พัก” “อ้อนี่จูน แฟนเรา นี่พอใจเพื่อนสกายเอง” สิ่งที่ได้ยินทำให้ภัสสราเลือกที่จะเดินเข้าไปเผชิญหน้าทั้งๆ ที่ก่อนหน้าตั้งใจว่า จะกลับ ขึ้นไปบนห้องสองสาวเอ่ยทักทายกันตามมารยาท พอใจแปลกใจที่เมฆากล้าแนะนำว่าจารวีเป็นคนรัก “โต๊ด” เมฆาพูดเสียงอ่อยๆ เมื่อภัสสราโผล่มายืนอยู่ข้างๆ พอใจ “สกายแนะนำเหมือนที่แนะนำให้พอใจรู้จักก็แล้วกัน” พอใจพูดขึ้นชำเลืองมองเพื่อนที่นิ่งมากเหมือนไม่ได้ตื่นเต้นอะไรกับการที่ได้ เจอคนรักอยู่กับผู้หญิงอีกคน “มีอะไรหรือเปล่า” จารวีถามเสียงเข้ม “ไม่มีอะไร นี่โต๊ดเป็นเพื่อนกับพอใจ โต๊ดนี่จูนเป็นแฟนสกายเอง” “ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ เราน่าจะได้รู้จักกันนานแล้วนะคะเนี่ย” ภัสสราพูดขึ้น พอใจถอนใจกับสิ่งที่ได้ยินเมฆาพูดออกมา “แค่เพื่อน ใช่ไหมสกาย” จารวีถาม “ใช่แค่เพื่อน” เมฆาตอบโดยไม่สนใจภัสสรา เพราะเกรงว่าจารวีจะโกรธหรือโมโห “ใช่ค่ะ โต๊ดเป็นแค่เพื่อนและจะไม่คิดเป็นอย่างอื่นอีกต่อไป” “ไปว่ายน้ำกันดีกว่า สักพักค่อยลงทะเล เราไปก่อนนะ” พอใจจับข้อมือของภัสสราให้เดินตามไป “มานี่เดี๋ยวนี้เลย กิ๊กใช่ไหมสกาย” จารวีดึงหูแล้วพาเดินมาอยู่ห่างจากสองสาวที่เพิ่งลงไปแหวกว่ายอยู่ในสระว่ายน้ำ “นานแล้ว คนนี้แหละที่สกายบอกเลิกแล้วเขายังคิดเองเออเองอยู่” “แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก จะได้ด่าให้เข้าใจ” จารวีทำท่าจะเดินไปหาสองสาว “ไม่เอาน่า เขาก็ได้ยินชัดอยู่แล้วว่าจูนเป็นแฟนสกาย ดีเหมือนกันจะได้เลิกวุ่นวายกับสกายเสียที” เมฆาอธิบายแต่ยังคงแอบมอง ไปทางภัสสราที่ทำให้แปลกใจ เพราะแสดงท่าทางเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “สวยขนาดนี้ ไม่เห็นต้องมายุ่งกับแฟนของคนอื่นเลย ผู้หญิงสมัยนี้แย่มากๆ” จารวีเป็นคนอารมณ์ร้อนจึงเดินหนีกลับขึ้นห้อง โดย เมฆารีบตามไปทันที “นิยายเขาก็เอาบางส่วนของชีวิตคนเรามาเขียนนั่นแหละ แกโอเคหรือเปล่า” พอใจถามแล้วเข้าไปสวมกอดเพื่อนเอาไว้ “ทำไมแม่งมีคนใหม่ แล้วไม่มาบอกกันตรงๆ ว๊ะ” “ก็อยากได้ทั้งแก อยากได้ทั้งแม่คนนั้นด้วยไง” พอใจพูดขึ้น “จริงๆ ฉันไม่ได้อยากได้อะไรเยอะแยะมากมายเลยนะ อยากได้ความห่วงใย เอาใจใส่ เวลาฉันมีปัญหาหรือทุกข์ใจ มีคนให้ฉัน โทรฯ หาได้คุยได้ทุกเรื่อง” ภัสสราบอกและเริ่มมีน้ำตาไหลรินออกมา “คาตาขนาดนี้คงต้องทำใจ เพราะเขาก็แนะนำแม่คนนั้นขนาดนั้น” พอใจพูดปลอบ “รู้สึกเหมือนเป็นคนไร้ค่ายังไงไม่รู้ว๊ะ ตอนแรกฉันก็รู้สึกนะว่าตัวเองเหมือนอยู่ตัวคนเดียว เวลาเจอปัญหาก็ต้องจัดการด้วยตัวเอง ทุกร้อนแม่งก็ต้องร้องไห้คนเดียวและไอ้ที่ฉันพยายามจัดการทุกอย่างด้วยตัวเอง เพราะไม่อยากให้เขาทุกข์ใจไปกับเรื่องของฉันด้วย แล้ว แกดูเขาทำกับฉัน” “ช่างแม่งเหอะ ผู้ชายห่วยๆ อะไรใหม่ๆ ก็คงทำให้ตื่นตาตื่นใจ ฉันว่ามันคงหาคนใหม่ไปเรื่อยๆ นั่นแหละ” พอใจพูดต่อว่าเมฆา “ฉันขึ้นไปทำงานดีกว่า กลัวเจออีกจะกระโดดไปชกหน้าเข้าให้” “อีโต๊ด โหดไปนะ” พอใจหัวเราะ “ไปล่ะ” “เอออีกแป๊บจะตามขึ้นไป แล้วไปหาข้าวกินกัน” พอใจยิ้มจางๆ มอง ดูเพื่อน ถึงแม้จะห่างเหินกับคนรัก แต่ยามเมื่อเมฆากลับมาอี๋อ๋อหรือเอาใจใส่ดูแลภัสสราก็จะใจอ่อน ด้วยเพราะความไว้เนื้อเชื่อใจที่มีให้กับหนุ่มที่ช่างพูดช่างจำนรรจา ไม่รู้เหมือนกันว่า หลังจากเจอหน้ากันจังๆ กับผู้หญิงอีกคน ภัสสราจะเอาอย่างไรต่อไปหลังจากนี้ “ไม่เอาน่า จูน” เมฆาเดินเข้ามาสวมกอดเอาไว้ “สกายทำไมเป็นคนแบบนี้ไปได้ แน่ใจนะว่าไม่ได้นัดแนะกันมา” “จะบ้าเหรอจูน” “ไม่ต้องมากอดเลย เกลียดผู้ชายมักมาก” จารวีงอนเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ เมฆาถอนใจ “โลกมันกลมจริงๆ หรือว๊ะ” เมฆาพูดบ่น พอใจกลับขึ้นมาเห็นภัสสรานั่งมองดูทะเลที่ฟ้าเริ่มมืดมิด แต่ความสวยงามไม่ได้จางหายไปไหน เพียงแค่แตกต่างจากยามที่มีพระอาทิตย์ช่วยส่องแสงให้เห็นความสวยงามได้อย่างชัดเจนเท่านั้น “เป็นอะไร” พอใจเดินเข้ามานั่งใกล้ๆ ถึงได้เห็นว่าภัสสรากำลังเช็ดน้ำตาให้เหือดแห้ง “ไม่มีอะไร” ภัสสราพูดขึ้น “มีอะไรโต๊ด ก่อนขึ้นมายังไม่เป็นขนาดนี้” “ไม่มีอะไรจริงๆ แต่ฉันอยากกลับแล้ว ถ้าแกอยู่ต่อเดี๋ยวฉันนั่งรถตู้กลับเองได้ แกขับไปส่งฉันขึ้นรถหน่อยได้ไหม” ภัสสรายิ้มทั้ง น้ำตา “กลับก็กลับ กลับพร้อมกันนี่แหละ” พอใจเข้าสวมกอดเพื่อนเอาไว้เพื่อปลอบโยนแต่ไม่ได้คาดคั้นหาเหตุผล เพราะรู้ดีว่า น่าจะเป็น เรื่องของเมฆาที่ภัสสราคงพยายามปลอบตัวเองไม่ให้เสียใจ แต่สุดท้ายแล้วก็ฟูมฟายออกมา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more