Ep.8 เคลียร์สถานะ
1258 คำ
“ไปกันใหญ่แล้วนะ เมื่อก่อนทำไมไม่เป็นแบบนี้วะ”
“ปล่อย แล้วก็หลีกทาง”
“ไม่” ขุนเขาดึงคนตัวเล็กเข้ามาหาลำตัวพร้อมกับยืนยันหนักแน่น
“ถ้ากลับแล้วมีปัญหาคืนนี้ก็นอนที่นี่เลย” ปลาวาฬเบือนหน้าหนี เหนื่อยจะมีปัญหา และแน่นอนว่าไม่เคยอยากทะเลาะด้วยเลย
“หิวไหม กินอะไรมาหรือยัง”
“…”
“ผัดไทยไหม เดี๋ยวซื้อกลับเข้ามาให้”
“ไม่”
“งั้นก็รอที่นี่ ไปแป๊บเดียวเดี๋ยวรีบกลับมา”
“…”
“ตามนั้นนะวาฬ ห้ามหนีกลับก่อนเด็ดขาด คุยกันดีๆ ตกลงกันดีๆ”
“ถ้าแค่บอกเฉยๆ ไม่ได้อยากฟังความคิดเห็นก็ตามสบาย” ปลาวาฬแกะมือหนาออกก่อนจะผละตัวออกมาจากตรงนั้น เดินไปคว้าโทรศัพท์แล้วเดินไปเชื่อมต่อมือถือกับทีวีนอกห้องนอน ทำเหมือนที่เคยทำตอนที่อยู่ด้วยกันบ่อยๆ
เธอแทบรู้จักทุกซอกทุกมุมของห้องนี้ ทั้งเคยมาบ่อย บางคืนอยู่ที่นี่ตั้งแต่บ่ายกลับอีกทีก็ตอนเช้า คุ้ยเคยและคุ้นชิน ทว่ายังเดาใจคนที่เหมือนสนิทแต่บางครั้งก็ไม่ได้สนิทยังไม่ได้เลย
ตากลมสวยหันไปมองแผ่นหลังกว้างของเจ้าของห้องชุดหรูที่หยิบกระเป๋าเงินและกุญแจรถออกไปจากห้องด้วยสายตาหมดความหวัง
รู้ทั้งรู้ว่าไม่มีอะไรรั้งผู้ชายอย่างขุนเขาได้ทั้งนั้น ทว่าบางครั้งก็ยังหลับหูหลับตา ยังเชื่อว่าเขาจะให้ค่าทั้งที่ความจริงก็ตอกย้ำอยู่ตลอดว่าถ้าเขาจะให้ป่านนี้เขาให้ไปแล้ว
“เมื่อไหร่จะจำสักทีเนี่ย” ริมฝีปากอวบอิ่มบ่นพึมพำพลางเอนแผ่นหลังกับพนักโซฟา ตากลมสวยหันกลับมามองหน้าจอทีวีอย่างเก่า เคยคิดอยู่หลายครั้งว่าต้องทำยังไงคนอย่างขุนเขาถึงจะให้ความสนใจ สุดท้ายมันก็ไม่มีวิธีไหนที่น่าจะได้ผลเลย
เกือบสามชั่วโมงที่ขุนเขาหายออกไปจากห้อง กลับมาอีกครั้งก็ตอนที่ปลาวาฬสัมผัสได้ว่าแก้มเนียนถูกถูไถด้วยริมฝีปากของใครบางคน
“อื้อ ~” มือเรียวยกขึ้นดันใบหน้าของใครบางคนออกห่างก่อนที่ขนตางอนยาวจะกระพริบถี่ๆ ตามด้วยการเปิดเปลือกตา
ทันทีที่ม่านตาปรับรับแสงได้เป็นที่เรียบร้อยก็เห็นใบหน้าหล่อเหลาที่คลอเคลียอยู่ใกล้ๆ
“ทำไมไม่ไปนอนในห้องดีๆ”
“เผลอหลับอ่ะ” มือเรียวควานหาโทรศัพท์มาดูเวลา ทันทีที่สมองประมวลบางอย่างจนได้คำตอบ ความน้อยอกน้อยใจก็ตีตื้นขึ้นมา
“ไปตั้งสามชั่วโมงเลยเหรอ”
“เพื่อนเมาอ่ะ”
“แค่ไปส่งเหรอ”
“นั่งคุยนิดหน่อย ไม่มีอะไรหรอก ไปนอนได้แล้ว ง่วงแล้วอ่ะ” ขุนเขาโน้มตัวเข้าไปอุ้มร่างบางหวังจะพาเข้าห้องด้วยกัน ไม่คิดว่าจังหวะนั้นจะทำให้อีกคนได้กลิ่นน้ำหอมที่แปลกใหม่ที่ติดอยู่บนเสื้อที่เขาใส่
ทั้งที่คิดว่าไหว คิดว่าทนและรับมือได้ตราบใดที่ปัญหามันอยู่ที่ใจเธอไม่แข็งพอ มาเจอแบบนี้บอกเลยว่าโคตรหนักหน่วง กระทั่งพวงแก้มเนียนผ่าวร้อนและกระบอกตาที่กำลังปรับอุณหภูมิให้ร้อนตาม
“ขุน…”
“ว่า” คนขานรับไม่ได้ก้มหน้าลงมามอง เขาอุ้มเธอผ่านประตูก่อนจะใช้เท้าดันให้ปิดลงจากนั้นก็อุ้มเธอไปวางบนเตียง
เตียงที่เธอและเขาเคยใช้หลับนอนด้วยกันแทบนับครั้งไม่ถ้วน
“ทำไมไม่พูด”
“เราสองคนรู้จักกันมานานแค่ไหนแล้วนะ” ตากลมตวัดกลับมามองสบตาเล็กน้อยก่อนจะตอบ
“รู้จักตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง ตอนนั้นแค่รู้จักกันเฉยๆ ไม่ได้คุย มาเริ่มคุยกันตอนปีสอง จากนั้นก็เลิกคุยกัน มาคุยอีกครั้งตอนขึ้นปีสาม แล้วลากยาวมาเลยจนถึงตอนนี้ที่เรากำลังฝึกงาน ถ้านับตอนคุยกันจริงจังก็สักสองปีอ่ะ”
“จะว่าไปแล้วเราก็ยึดความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียกนี้ได้นานเหมือนกันนะ”
“มันก็ดีนะ เจอกันในเวลาที่ควรเจอ เราทั้งคู่ยังมีชีวิตเป็นของตัวเองอยากทำอะไรก็ได้ ไม่จำเป็นต้องกลัวว่าอีกฝ่ายจะโกรธหรือตามหึงตามหวง แบบนี้มันก็ดีเหมือนกัน”
“ถามจริงๆ เถอะ เคยอยากคบกับใครจริงๆ จังๆ บ้างไหม”
“คบทำไม ที่เป็นอยู่ในตอนนี้มันก็ดีแล้ว”
“แปลว่าไม่เคยมีความคิดนั้นเลยสินะ”
“ก็ใช่ ไม่อยากคบใครอ่ะ ไม่อยากทนความงี่เง่าของใคร อีกอย่างก็ไม่ได้ดีพอสำหรับใครด้วยแหละ” ปลาวาฬกัดปากตัวเองเบาๆ ก่อนจะพยักหน้ารับ
“ถามทำไมอ่ะ อย่าบอกนะว่าเธออยากมีแฟน”
“แล้วถ้าอยากมีขึ้นมาจริงๆ ล่ะ” ขุนเขาชะงักไปทันทีที่ได้ยินคำถาม และเขาก็ก็ยังเป็นเขาที่เมื่อก่อนไม่เคยแคร์ใครยังไง วันนี้ก็ยังเป็นแบบนั้นเหมือนเดิม
“ถ้าวันนึงเรามีแฟนขึ้นมาจริงๆ นายจะปล่อยเราไปไหม”
“ก็คงต้องเป็นแบบนั้น ใครจะไปแอบนัดเอากับแฟนชาวบ้านได้วะ”
“แล้วถ้าวันนึงเป็นนายที่มีแฟนก่อนล่ะ”
“ก็ตามที่เราเคยตกลงกันไว้นั่นแหละ เมื่อไหร่เรามี เธอก็แค่ปล่อยเรา ก็แค่แยกย้ายทางใครทางมัน”
“อือ เข้าใจแล้ว” อยู่ดีๆ ก็จุกหน่วงอยู่ในอกจนแทบกลืนน้ำลายไม่ลง
“อาทิตย์หน้าเราไม่มีวันว่างนะ ยุ่งเรื่องฝึกงานน่ะ อาจจะไม่ได้เจอกันเลย”
“เค เหมือนจะไม่ค่อยว่างเหมือนกัน ว่างอีกทีก็คงเสาร์หน้าตอนเย็น เธอก็เคลียร์วันว่างให้ตรงกันดิ”
“คิดเรื่องเดียวเลยสินะ”
“อะไร พูดเหมือนน้อยใจเลย” ขุนเขาพูดกลั้วขำ ถึงเราจะเคยตกลงกันเอาไว้อย่างชัดเจนก็จริง แต่ถ้าเธอจะรู้สึกกับเขามันก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกมั้ง ขึ้นที่ว่ารู้สึกมากน้อยแค่ไหนมากกว่า
“เรามีสิทธิ์คิดแบบนั้นด้วยเหรอ”
“ก็ไม่มีอ่ะ เราตกลงกันแล้วนะ”
“…”
“เราแค่มีอะไรกันเฉยๆ ไม่ได้คบ ไม่ได้เป็นแฟน ฉะนั้นถ้าเธอกำลังน้อยใจ ก็ช่วยจัดการกับความรู้สึกของตัวเองละกัน เราไม่อยากทะเลาะหรือมีปัญหากับเธอจริงๆ”
“อือ วันนี้ไม่เห็นค่า วันไหนเรามีแฟนขึ้นมาอย่ามารั้ง อย่ามาหวงก้างก็แล้วกันนะ” ปลาวาฬยกมือขึ้นลูบแก้มสากเบาๆ
เราสองคนก็แค่มาเจอกันแค่ไม่กี่ปีเท่านั้น ต่อให้วันนี้จะรู้สึกก็ไม่ได้หมายความว่าพรุ่งนี้จะเลิกรู้สึกไม่ได้ ไม่ต้องห่วงหรอก เธอไม่มีวันรั้งคนที่เขาไม่ได้มีใจ
“ไม่รู้สึกแบบนั้นอยู่แล้ว รู้ๆ กันอยู่แล้วว่าไม่มีทางเอาใจไปลงเล่นอ่ะ”
“เค เข้าใจตรงกัน เมื่อไหร่ที่นายมีแฟน ฉันจะถอย วันไหนที่ฉันมีแฟน นายเองก็ห้ามพาลเป็นหมาบ้าก็แล้วกัน”
____________________
จำไว้นะขุนเขา เมื่อไหร่ที่แกหอน นั่นเท่ากับว่าแกเป็นหมานะ 5555555555
ฝากกดไลก์และคอมเมนต์ให้เนมหน่อยนะคะ เนมอ่านทุกคอมเมนต์เยยน้าาา <3
- ผู้เขียน
