“แต่ผมอยากดูแลน้องครับ คุณย่าให้โอกาสผมได้ดูแลน้องนะครับ” ผมรีบพูดขอร้องให้ย่าของน้องให้โอกาสผม ยังไม่ต้องยกโทษให้ผมก็ได้ ขอแค่ให้โอกาสผมได้ดูแลรับผิดชอบน้องก่อน
“ไม่ต้องดีกว่านะจ๊ะ น้องคงเป็นภาระสำหรับพ่อเรซมากกว่า ย่าจะดูแลหลานของย่าเอง”
“พิม” ยายของผมเอ่ยเบา ๆ
“น้องไม่ใช่ภาระสำหรับผม ผมแต่งงานกับน้องตอนนี้เลยก็ได้นะครับ” ผมทำเนลเจ็บขนาดนี้ ถ้ายังเฉยผมคงรู้สึกแย่กว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้แน่
“เพื่อ?” คุณย่าของเนลพูดโดยที่ไม่มองผม
“…” ดูแล้วท่านคงจะเคืองเป็นอย่างมาก ทั้งที่เคยใจดีกับผมมาก
“ย่าไม่ได้แก่จนตาบอดหูหนวกจนไม่รู้ว่าทั้งคู่ไม่ได้รักกันสักนิด สองปีที่ย่าให้เวลาทำความรู้จักกัน ให้สร้างความผูกพัน ทั้งคู่ไม่ได้คิดสานสัมพันธ์กันแม้แต่น้อย ต่างคนต่างใช้ชีวิต และมาปั้นหน้าหลอกผู้ใหญ่ได้หน้าตาเฉย ย่าไม่เคยท้วงสักครั้ง แต่ถ้าจะให้แต่งเพราะพ่อเรซรู้สึกผิด ย่าว่าอย่าดีกว่า เดี๋ยวจะอึดอัดใจ
