Chapter 6
1306 คำ
"อร๊ายยย ปล่อยนะ!"
ตอนนี้ผมกับลลิลกำลังกอดรัดฝัดเหวี่ยงกันอยู่บนเตียงนอน ผมอยู่ด้านล่างส่วนลลิลนอนทับผมอยู่ ยิ่งเธอบอกให้ผมปล่อยผมยิ่งกอดรัดแน่นมากขึ้น
"ไม่ปล่อย ทำไมต้องปล่อยขอเหตุผลดีๆสักข้อสิ"
ผมถามออกไปยิ้มๆ ลลิลชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะหลบสายตาไม่ยอมสบตากับผม
" กะ ก็ ฉันยังไม่พร้อมอ่ะ "
ผมเชยคางลลิลมาสบตากับผม
"ทำไมไม่พร้อม"
"เอ่อก็ ก็ประจำเดือนมานะสิ "
ลลิลตอบผมตะกุกตะกักเหมือนพยายามจะโกหกผมก็คิดไว้อยู่แล้วแหละว่าต้องตอบแบบนั้นแหละ
"เหรอ มากี่วันอ่ะ"
"สะ สี่วัน"
ผมพยักหน้าเหมือนจะเข้าใจ
"งั้นถ้าหมดสี่วันจะมีอะไรกันได้ใช่ป่ะ"
ผมถามออกไปตรงๆเล่นเอาคนตรงหน้าผมถึงกับใบหน้าแดงก่ำก่อนจะเบือนหน้าหนีไม่สบตากับผม
"ถามอะไรแบบนั้นกันเล่า "
"เอ้าก็เป็นผัวเมียกันแล้วอ่ะ ถามแบบนี้มันคือเรื่องปกติของคนเป็นผัวเมียกันเลยนะรู้ป่ะ "
ลลิลซุกหน้าลงกับอกผมบิดตัวไปมาคงจะอายนั้นแหละ เอาจริงๆผมชอบลลิลมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัยแล้วนะ แต่เรื่องมันยาวมากผมก็เลยตัดสินใจที่จะไม่จีบแล้วก็แกล้งเธอต่อไปเรื่อยๆ อีกอย่างลลิลเกลียดผมอย่างกับอะไรคงเพราะผมแกล้งเธอบ่อยละมั่งเธอก็เลยไม่ชอบขี้หน้าผม
" ไอ้บ้า ไอ้พี่แมนอย่ามาพูดจาลามกกับฉันนะ!"
ลลิลดิ้นไปมาอยู่บนตัวผมแถมยังทุบผมไม่ยั้งมือจนร่างแทบจะระบมไปทั้งตัวแล้ว
"โอ๊ยๆๆ พอแล้วๆ เจ็บนะโว๊ยย"
ผมปล่อยมือจากเอวของลลิลแล้วจับแขนเธอไว้ทั้งสองข้าง
"บอกให้หยุดไง"
"ไม่หยุด ไอ้ลามก"
"ไม่หยุดงั้นปล้ำนะ "
ได้ผลเว้ยลลิลหยุดดิ้นทันทีผมพลิกตัวเธอไปอยู่ด้านล่างแล้วคล่อมตัวลลิลไว้
"ไอ้พี่แมน ลุกออกไปนะ "
ผมยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะโน้มใบกน้าเข้าไปคลอเคลียกับจมูกของลลิล
ซู๊ดดดดด
"หอมจัง "
" ไอ้พี่แมน "
" ครับ"
ฉันในตอนนี้คืออายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว เขาถึงเนื้อถึงตัวกับฉันมากไปแล้วนะ ทำไมฉันจะต้องมาเปลืองตัวอะไรแบบนี้ด้วยเนี้ยหาเหาใส่หัวตัวเองชัดๆ
" ว่าไงครับเรียกพี่ทำไม"
ฉันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้คือมันเร็วไปจริงๆนะถ้าเราสองคนจะ อะไรๆกันอ่ะ ก็แหมคนมันไม่ได้รักกันป่ะถ้ารักกันฉันจะไม่ปฏิเสธเขาเลยสักนิด อีกอย่างยังไงวันหนึ่งฉันต้องหาทางเลิกกับเขาอยู่แล้วอ่ะ ระหว่างนี้ก็ต้องหาทางหนีทีไร่ไปก่อนแล้วกัน แต่ยังหาทางออกไม่เจอเลยว่าฉันจะหนีรอดจากเขาได้ยังไง
"ปล่อยลินเถอะนะพี่แมนขา "
พี่แมนทำท่าทางเหมือนจะอึ้งไปก่อนจะทำท่าทางแคะขี้หูเหมือนว่าตัวเองจะหูฝาดไปก่อนจะสบตากับฉันแล้วถามย้ำอีกครั้ง
"เมื่อกี้ลินว่าไงนะพี่ได้ยินไม่ชัด"
ฉันมองหน้าเขายิ้มหวานไปให้ ยื่นมือไปลูบไล้แก้มเขาเบาๆ
"วันนี้ลินยังไม่พร้อมนะ ไว้วันอื่นนะคะๆๆๆ"
เขาเหมือนจะอึ้งไปเลยอารมณ์แบบตกใจจนพูดไม่ออกอ่ะ ฮ่าๆๆๆน่าขำชะมัด เขาเป็นคนแบบนี้แหละเพราะฉันกับเขากัดกับมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา แถมไม่เคยพูดดีๆใส่กันเลยสักครั้งพอวันหนึ่งฉันพูดหวานๆกับเขาก็เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้วหละที่จะตกใจนะ
"กะ ก็ได้ ไว้วันอื่นก็ได้ งั้นวันนี้พี่นอนกอดลินนอนได้มะ"
ฉันพยักหน้ายิ้มๆ ก็ดีกว่าเสียตัวให้เขาอ่ะ จริงมะ
"ก็ได้ แต่กอดเฉยๆนะห้ามจับ ห้ามแต๊ะอั๋งด้วย"
เขาเกาหัวงงๆ
"ไม่ให้จับไม่ให้แต๊ะอั๋งแต่ให้กอดเนี้ยนะ ถ้างั้นให้พี่นอนโซฟาเถอะงั้น"
ฉันทำท่าโอเคทันที
" โอเคเลยจ้าพี่แมนนอนโซฟาแล้วกัน "
เขาส่ายหน้าแล้วยกยิ้มมุมปาก
"ไม่มีทาง หึ!"
พูดจบเขาก็ทาบริมฝีปากมาจูบฉันโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว ฉันถึงกับช็อคไปไปทันที ตาโตเท่าไข่ห่านนะ นี่เขา จะ จูบฉันอย่างนั้นเหรอ กริ๊ดดดดดดดดด
" อื้อออออออ"
จ๊วฟ จ๊วฟ จ๊วฟ
" อื้มมมมม หวานจัง "
เขาผละออกจากฉันอย่างอ้อยอิงก่อนจะพลิกตัวลงนอนข้างๆฉันแล้วสวมกอดฉัน พอรู้สึกตัวฉันรีบเบือนหน้าหนีเขาทันทีฉันไม่กล้าที่แม้แต่จะสบตากับเขาฉันเอามือกุมหัวใจตัวเองไว้ทำไมมันเต้นรัวอย่างกับกลองชุดแบบนี้นะ อร๊ายยยย
"ทำไมใจลินเต้นแรงจัง"
ฉันนอนคว้ำเอาหน้าซุกกับหมอนทันที อยู่ไม่ได้แล้วเว้ยมันเขิน กริ๊ดดดดดดดดดดดด
"เดี๋ยวก็หายใจไม่ออกหรอกลลิล หันหน้ามาหาพี่สิ"
เขาเขย่าเรียกฉันแต่มีหรือที่ฉันจะฟังนะ ฉันส่ายหน้าทั้งๆที่ยังซุกอยู่กับหมอนอยู่
"หันหน้ามาหาพี่ไม่งั้นจะจูบอีกนะ"
เท่านั้นแหละฉันรีบหันหน้าไปสบตากับเขาทันทีก่อนจะก้มหน้าลงเพราะสายตาที่เขามองมามันทำให้ใจฉันเต้นแปลกๆ
" หน้าแดงเชียวไม่สบายเหรอ หรือว่าร้อน"
"หยุดแกล้งเดี๋ยวนี้นะไอ้พี่แมน"
เขาหัวเราะขำๆก่อนจะดึงฉันให้ไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาแล้วกอดเอวฉันไว้หลวมๆ
"ฮ่าๆ ไม่แกล้งแล้วๆ ว่าแต่เหนื่อยจังขอนอนก่อนนะ"
"อื้อ "
@สองชั่วโมงต่อมา........
ผมเท้าคางมองร่างบางในอ้อมกอดที่หลับตาพริ้มใบหน้าซุกอยู่ตรงอกแกร่งของผม ผมลูบเส้นผมลลิลอย่างแผ่วเบา เวลานอนไม่แผลงฤทธิ์นี่ก็น่ารักดีเนาะ จากนี้ผมจะพยายามทำให้เธอรักผมให้ได้มันเป็นวิธีเดียวเท่านั้นในตอนนี้ที่ผมจะสามารถรั้งลลิลให้อยู่กับผมได้ ส่วนเรื่องบนเตียงมันคือเรื่องของอนาคตผมจะไม่เร่งรัดหรือขืนใจให้เธอเป็นของผมตอนนี้ ส่วนเรื่องที่เธอบอกว่าผมขืนใจเธอนั้นดูจากกล้องวงจรปิดของวันนั้นมาแล้ว โดนหิ้วปีกขึ้นโรงแรมแบบนั้นผมคงไม่มีแรงปล้ำเธอได้หรอก จริงมั้ย
"อื้อออออ"
ลลิลเกร็งตัวแล้วขยับเข้ามาซุกอกผมมือของเธอกอดรัดเอวผมแน่น หึ ผมยิ้มออกมาทันทีคงคิดว่าผมเป็นหมอนข้างหละมั่งนี่ถ้ารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาแล้วเห็นเป็นผมนี่คงโวยวายลั่นห้องแน่ๆ
"อื้มมมมมมมม อ้าาาา"
เสียงร้องครางปนบิดขี้เกียจทำเอาผมอดยิ้มไม่ได้ ผมเท้าคางมองหน้าเธอที่ค่อยๆกระพริบตาปริบๆก่อนจะเงยหน้าสบตากับผม ลลิลทำท่าทางผงะเล็กน้อยก่อนที่ใบหน้าจะแปรเปลี่ยนเป็นตกใจใบหน้าสีแดงระรื่น
"ไอ้พี่แมน!"
"พี่แมนครับเรียกใหม่ไม่งั้นจูบ"
ลลิลทำท่างทางเหมือนจะไม่พอใจผมก่อนจะเอ่ยเรียกผมด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา
"พะ พี่แมน "
"น่ารักที่สุดมาจุ๊บทีหนึ่ง "
จุ๊บบบบบ
"อ๊ะ ไอ้พี่บ้า!"
"บอกให้เรียกพี่มาให้ลงโทษซะดีๆ หึ!"
"อร๊ายยยยยยอย่าน้าาา"
- ผู้เขียน
