Chapter 6

1306 คำ
  "อร๊ายยย ปล่อยนะ!" ตอนนี้ผมกับลลิลกำลังกอดรัดฝัดเหวี่ยงกันอยู่บนเตียงนอน ผมอยู่ด้านล่างส่วนลลิลนอนทับผมอยู่ ยิ่งเธอบอกให้ผมปล่อยผมยิ่งกอดรัดแน่นมากขึ้น "ไม่ปล่อย ทำไมต้องปล่อยขอเหตุผลดีๆสักข้อสิ" ผมถามออกไปยิ้มๆ ลลิลชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะหลบสายตาไม่ยอมสบตากับผม " กะ ก็ ฉันยังไม่พร้อมอ่ะ " ผมเชยคางลลิลมาสบตากับผม "ทำไมไม่พร้อม" "เอ่อก็ ก็ประจำเดือนมานะสิ " ลลิลตอบผมตะกุกตะกักเหมือนพยายามจะโกหกผมก็คิดไว้อยู่แล้วแหละว่าต้องตอบแบบนั้นแหละ "เหรอ มากี่วันอ่ะ" "สะ สี่วัน" ผมพยักหน้าเหมือนจะเข้าใจ "งั้นถ้าหมดสี่วันจะมีอะไรกันได้ใช่ป่ะ" ผมถามออกไปตรงๆเล่นเอาคนตรงหน้าผมถึงกับใบหน้าแดงก่ำก่อนจะเบือนหน้าหนีไม่สบตากับผม "ถามอะไรแบบนั้นกันเล่า " "เอ้าก็เป็นผัวเมียกันแล้วอ่ะ ถามแบบนี้มันคือเรื่องปกติของคนเป็นผัวเมียกันเลยนะรู้ป่ะ " ลลิลซุกหน้าลงกับอกผมบิดตัวไปมาคงจะอายนั้นแหละ เอาจริงๆผมชอบลลิลมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัยแล้วนะ แต่เรื่องมันยาวมากผมก็เลยตัดสินใจที่จะไม่จีบแล้วก็แกล้งเธอต่อไปเรื่อยๆ อีกอย่างลลิลเกลียดผมอย่างกับอะไรคงเพราะผมแกล้งเธอบ่อยละมั่งเธอก็เลยไม่ชอบขี้หน้าผม  " ไอ้บ้า ไอ้พี่แมนอย่ามาพูดจาลามกกับฉันนะ!" ลลิลดิ้นไปมาอยู่บนตัวผมแถมยังทุบผมไม่ยั้งมือจนร่างแทบจะระบมไปทั้งตัวแล้ว "โอ๊ยๆๆ พอแล้วๆ เจ็บนะโว๊ยย" ผมปล่อยมือจากเอวของลลิลแล้วจับแขนเธอไว้ทั้งสองข้าง "บอกให้หยุดไง" "ไม่หยุด ไอ้ลามก" "ไม่หยุดงั้นปล้ำนะ " ได้ผลเว้ยลลิลหยุดดิ้นทันทีผมพลิกตัวเธอไปอยู่ด้านล่างแล้วคล่อมตัวลลิลไว้ "ไอ้พี่แมน ลุกออกไปนะ " ผมยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะโน้มใบกน้าเข้าไปคลอเคลียกับจมูกของลลิล ซู๊ดดดดด "หอมจัง " " ไอ้พี่แมน " " ครับ" ฉันในตอนนี้คืออายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว เขาถึงเนื้อถึงตัวกับฉันมากไปแล้วนะ ทำไมฉันจะต้องมาเปลืองตัวอะไรแบบนี้ด้วยเนี้ยหาเหาใส่หัวตัวเองชัดๆ  " ว่าไงครับเรียกพี่ทำไม" ฉันทำหน้าเหมือนจะร้องไห้คือมันเร็วไปจริงๆนะถ้าเราสองคนจะ อะไรๆกันอ่ะ ก็แหมคนมันไม่ได้รักกันป่ะถ้ารักกันฉันจะไม่ปฏิเสธเขาเลยสักนิด อีกอย่างยังไงวันหนึ่งฉันต้องหาทางเลิกกับเขาอยู่แล้วอ่ะ ระหว่างนี้ก็ต้องหาทางหนีทีไร่ไปก่อนแล้วกัน แต่ยังหาทางออกไม่เจอเลยว่าฉันจะหนีรอดจากเขาได้ยังไง "ปล่อยลินเถอะนะพี่แมนขา " พี่แมนทำท่าทางเหมือนจะอึ้งไปก่อนจะทำท่าทางแคะขี้หูเหมือนว่าตัวเองจะหูฝาดไปก่อนจะสบตากับฉันแล้วถามย้ำอีกครั้ง "เมื่อกี้ลินว่าไงนะพี่ได้ยินไม่ชัด"  ฉันมองหน้าเขายิ้มหวานไปให้ ยื่นมือไปลูบไล้แก้มเขาเบาๆ "วันนี้ลินยังไม่พร้อมนะ ไว้วันอื่นนะคะๆๆๆ" เขาเหมือนจะอึ้งไปเลยอารมณ์แบบตกใจจนพูดไม่ออกอ่ะ ฮ่าๆๆๆน่าขำชะมัด เขาเป็นคนแบบนี้แหละเพราะฉันกับเขากัดกับมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา แถมไม่เคยพูดดีๆใส่กันเลยสักครั้งพอวันหนึ่งฉันพูดหวานๆกับเขาก็เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้วหละที่จะตกใจนะ  "กะ ก็ได้ ไว้วันอื่นก็ได้ งั้นวันนี้พี่นอนกอดลินนอนได้มะ" ฉันพยักหน้ายิ้มๆ ก็ดีกว่าเสียตัวให้เขาอ่ะ จริงมะ "ก็ได้ แต่กอดเฉยๆนะห้ามจับ ห้ามแต๊ะอั๋งด้วย"  เขาเกาหัวงงๆ "ไม่ให้จับไม่ให้แต๊ะอั๋งแต่ให้กอดเนี้ยนะ ถ้างั้นให้พี่นอนโซฟาเถอะงั้น"  ฉันทำท่าโอเคทันที " โอเคเลยจ้าพี่แมนนอนโซฟาแล้วกัน " เขาส่ายหน้าแล้วยกยิ้มมุมปาก "ไม่มีทาง หึ!"  พูดจบเขาก็ทาบริมฝีปากมาจูบฉันโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว ฉันถึงกับช็อคไปไปทันที ตาโตเท่าไข่ห่านนะ นี่เขา จะ จูบฉันอย่างนั้นเหรอ กริ๊ดดดดดดดดด " อื้อออออออ"  จ๊วฟ จ๊วฟ จ๊วฟ " อื้มมมมม หวานจัง " เขาผละออกจากฉันอย่างอ้อยอิงก่อนจะพลิกตัวลงนอนข้างๆฉันแล้วสวมกอดฉัน พอรู้สึกตัวฉันรีบเบือนหน้าหนีเขาทันทีฉันไม่กล้าที่แม้แต่จะสบตากับเขาฉันเอามือกุมหัวใจตัวเองไว้ทำไมมันเต้นรัวอย่างกับกลองชุดแบบนี้นะ อร๊ายยยย  "ทำไมใจลินเต้นแรงจัง" ฉันนอนคว้ำเอาหน้าซุกกับหมอนทันที อยู่ไม่ได้แล้วเว้ยมันเขิน กริ๊ดดดดดดดดดดดด  "เดี๋ยวก็หายใจไม่ออกหรอกลลิล หันหน้ามาหาพี่สิ"  เขาเขย่าเรียกฉันแต่มีหรือที่ฉันจะฟังนะ ฉันส่ายหน้าทั้งๆที่ยังซุกอยู่กับหมอนอยู่  "หันหน้ามาหาพี่ไม่งั้นจะจูบอีกนะ" เท่านั้นแหละฉันรีบหันหน้าไปสบตากับเขาทันทีก่อนจะก้มหน้าลงเพราะสายตาที่เขามองมามันทำให้ใจฉันเต้นแปลกๆ " หน้าแดงเชียวไม่สบายเหรอ หรือว่าร้อน"  "หยุดแกล้งเดี๋ยวนี้นะไอ้พี่แมน"  เขาหัวเราะขำๆก่อนจะดึงฉันให้ไปอยู่ในอ้อมกอดของเขาแล้วกอดเอวฉันไว้หลวมๆ "ฮ่าๆ ไม่แกล้งแล้วๆ ว่าแต่เหนื่อยจังขอนอนก่อนนะ"  "อื้อ "  @สองชั่วโมงต่อมา........ ผมเท้าคางมองร่างบางในอ้อมกอดที่หลับตาพริ้มใบหน้าซุกอยู่ตรงอกแกร่งของผม ผมลูบเส้นผมลลิลอย่างแผ่วเบา เวลานอนไม่แผลงฤทธิ์นี่ก็น่ารักดีเนาะ จากนี้ผมจะพยายามทำให้เธอรักผมให้ได้มันเป็นวิธีเดียวเท่านั้นในตอนนี้ที่ผมจะสามารถรั้งลลิลให้อยู่กับผมได้ ส่วนเรื่องบนเตียงมันคือเรื่องของอนาคตผมจะไม่เร่งรัดหรือขืนใจให้เธอเป็นของผมตอนนี้ ส่วนเรื่องที่เธอบอกว่าผมขืนใจเธอนั้นดูจากกล้องวงจรปิดของวันนั้นมาแล้ว โดนหิ้วปีกขึ้นโรงแรมแบบนั้นผมคงไม่มีแรงปล้ำเธอได้หรอก จริงมั้ย "อื้อออออ"  ลลิลเกร็งตัวแล้วขยับเข้ามาซุกอกผมมือของเธอกอดรัดเอวผมแน่น หึ ผมยิ้มออกมาทันทีคงคิดว่าผมเป็นหมอนข้างหละมั่งนี่ถ้ารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาแล้วเห็นเป็นผมนี่คงโวยวายลั่นห้องแน่ๆ "อื้มมมมมมมม อ้าาาา"  เสียงร้องครางปนบิดขี้เกียจทำเอาผมอดยิ้มไม่ได้ ผมเท้าคางมองหน้าเธอที่ค่อยๆกระพริบตาปริบๆก่อนจะเงยหน้าสบตากับผม ลลิลทำท่าทางผงะเล็กน้อยก่อนที่ใบหน้าจะแปรเปลี่ยนเป็นตกใจใบหน้าสีแดงระรื่น "ไอ้พี่แมน!"  "พี่แมนครับเรียกใหม่ไม่งั้นจูบ"  ลลิลทำท่างทางเหมือนจะไม่พอใจผมก่อนจะเอ่ยเรียกผมด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา "พะ พี่แมน "  "น่ารักที่สุดมาจุ๊บทีหนึ่ง "  จุ๊บบบบบ  "อ๊ะ ไอ้พี่บ้า!"  "บอกให้เรียกพี่มาให้ลงโทษซะดีๆ หึ!"  "อร๊ายยยยยยอย่าน้าาา"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม