Chapter 7

1219 คำ

"ทำไมต้องทำด้วย!!!!!" "อื้อพอแล้วนะคะพี่แมน นะๆ"  ฉันทำเสียงอ้อนๆน่ารักๆให้เขาเผื่อว่าจะได้หยุดรังแกฉันสักที ตาบ้านี่มันร้ายจริงๆพูดไม่เป็นคำพูดขนาดสัญญากันไว้แล้วว่าจะไม่ทำอะไรฉันแต่ก็จูบฉันไม่รู้ตั้งกี่รอบ  "ก็ได้ จุ๊บ พอก่อนก็ได้ครับ"  ฉันเขินกับการพูดเพราะๆของเขานิดหนึ่ง นานๆมันจะได้ยินทีหนึ่งนี่นา ทำไมจากที่เราสองคนกัดกันทุกครั้งที่เจอมาถึงตอนนี้ทำไมกลายมาเป็นแบบนี้ไปซะได้  ก๊อกๆๆๆๆๆๆ "คุณหนูค่ะคุณท่านให้มาตามไปทานข้าวเย็นค่ะ"  ฉันมองหน้าอิตาพี่แมนเป็นเชิงถามว่าจะออกไปป่ะ เขาพยักหน้ายิ้มๆ  "ไปสิคะ"  "อื้ม บอกคุณแม่ว่าเดี๋ยวออกไป " ฉันตะโกนออกไปก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นก่อนจะวิ่งหนีเขาไปห้องน้ำทันที ใครจะรอเขาหละขืนรอนะมีหวังได้ตามมาอาบน้ำกับฉันแน่ๆซึ่งมันไม่เป็นผลดีกับฉันเลยสักนิด เปลืองตัวมากๆอ่ะ ฉันอาบน้ำประมาณสิบนาทีก็เสร็จเพราะมันไม่ได้ทำอะไรกับร่างกายมากหรอกอารมณ์แบบล้างเนื้อล

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม