Chapter 5
1212 คำ
วันนี้เป็นวันสำคัญที่สุดในชีวิตสำหรับผู้หญิงบางคน แต่ไม่ใช่ฉัน ฮือๆๆๆๆ ฉันต้องแต่งงานกับไอ้พี่แมนแล้ว เศร้าใจชิบหาย ใครจะไปอยากแต่งด้วยหละ หมอนั้นมันมีดีอะไร ก็แค่หล่อ รวย เรียนเก่ง สาวๆรุมล้อม ฮือๆๆแค่นั้นเอง
"เป็นอะไรลูกทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ตื่นเต้นเหรอจ๊ะ"
แม่ฉันเดินมาลูบหัวฉันเบาๆ แล้วส่งยิ้มมาให้ นี่แม่ดูไม่ออกใช่ไหมว่าสภาพฉันตอนนี้มันเป็นยังไง นี่คือใบหน้าของคนตื่นเต้นเหรอคะแม่
"ช่างเถอะค่ะ แล้วลดามาหรือยังคะแม่"
ฉันเอ่ยถามออกไป ฉันกับน้องสาวฝาแฝดไม่ได้อยู่ด้วยกันเลยตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อหลายปีก่อน เรื่องมันยาวมากๆเลยนะเล่าวันเดียวก็ไม่หมดหรอก
" มาแล้วลูก ตัวแสบก็มาด้วยซนมากเลย"
ฉันยิ้มออกมาทันที ลูกชายของลดานั้นแหละ คงจะโตขึ้นเยอะเลยสินะ อยากเจอหลานซะแล้วสิ
" ไปกันค่ะลินอยากเจอเจ้าตัวแสบ"
ฉันลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้องนอนทันที งานจัดที่บ้านฉันนะ ก็เชิญญาติๆแล้วก็เพื่อนๆพ่อแม่มาแค่นั้นแหละ ฉันเดินลงมาชั้นล่างก็เจอลดากำลังอุ้มเจ้าตัวน้อยอยู่
"ตัวแสบของน้าลิน อร๊ายยยย น่ารักที่สุด คิดถึงจังเลยยย"
ฉันอุ้มมาไว้ในอ้อมแขนทันที ขาวจั๊วะน่ารักจริงๆ ลูกชายของลดาชื่อว่าน้องฟิวชั่น ตอนนี้ก็เกือบสามขวบแล้วหละ
"น้าลินคร้าบบบ ฟิวชั่นคิดถึงน้าลิน"
"อร๊าย พูดเก่งขึ้นเยอะเลยอย่างงี้ต้องมีรางวัลซะแล้ว"
ฉันจับเจ้าตัวแสบมาหอมแก้มซ้ายขวาก่อนจะถูกจับแยกเพราะเหมือนว่าเจ้าบ่าวของฉันจะมาถึงแล้ว
"ลลิลลูกเจ้าบ่าวมาแล้วไปเตรียมตัวได้แล้ว"
ฉันสะบัดหน้าอย่างหงุดหงิดกำลังมีความสุขไอ้ตัวมารก็มาขัดซะได้ ชิ
"ค่ะแม่"
แม่พาฉันเดินออกไปด้านนอกก็สบตาเข้ากับเขาเราสองมามองหน้ากันแทบจะไม่กระพริบตา ทำไมวันนี้ตาบ้านี่ถึงดูดีจังเลยอ่ะ ทำไมฉันต้องเขินอ่ะ ฉันไม่ได้คิดอะไรกับเขาซักหน่อย แล้วยิ้มแบบนั้นคืออะไรกวนประสาทหรือไง
"สวัสดีครับ เชิญด้านในดีกว่าครับข้างนอกมันร้อน"
เขาเดินเข้ามาใกล้ๆฉันแล้วมองหน้าฉันยิ้มๆ ฉันเบ้ปากใส่เขาแล้วก็เบือนหน้าหนีไปทางอื่น ทำไมรู้สึกหน้าร้อนๆ
"วันนี้สวยจัง "
ฉันทำตาโตเล็กน้อยก่อนจะเกาหัวแก้เขิน แกล้งชมฉันใช่ไหมละฉันรู้หรอก
"ฉันสวยทุกวันอยู่แล้วยะ ไม่ต้องมาแกล้งชม"
เขายิ้มขำๆก่อนจะยื่นมือมาจับมือฉันไว้แน่น แล้วพาเดินเข้าไปด้านใน ฉันจะสะบัดมือออกมันก็จะดูน่าเกลียดไปใช่ไหมละ? ก็ยอมวันหนึ่งแล้วกัน
"เก็บของหรือยัง"
ฉันทำหน้างงๆ
" ของอะไรอ่ะ เก็บทำไม"
เขาทำท่าทางเหมือนจะไม่พอใจในคำตอบของฉัน
" อ่าวก็วันนี้เราต้องกลับเชียงใหม่กับพี่"
ฉันถึงกับตกใจทำไมมันกะทันหันแบบนี้อ่ะ ยังไม่ได้เตรียมใจเลยนะเว้ยยย
"ตะ แต่ว่ายังไม่ได้เตรียมตัวเลยนะ ไม่ไป"
"ทำไมไม่ไป"
" กะ ก็ เอ่อ น้องสาวฉันเพิ่งกลับมานี่นา ขออยู่กับหลานสักวันไม่ได้หรือไงเล่า"
เขานิ่งไปสักพักก่อนจะถอนหายใจออกมา
" โอเควันเดียวนะ งั้นวันนี้พี่นอนด้วยกับเราที่นี่นะ"
ฉันทำหน้าเลิกลั่นกำลังจะร้องห้ามแต่ไม่ทันเขาบังคับให้ฉันนั่งลงซะก่อน ไม่มีทางฉันไม่นอนกับเขาแน่ๆ
" เอาละคงจะได้เวลาแล้ว ผมชื่อภีรดลครับเป็นผู้ว่าราชการจังหวัด ผมได้รับเกียรติจากครอบครัวทางฝั่งเจ้าบ่าวให้มาเป็นผู้ใหญ่ในการสู่ขอหนูลลิลดาในวันนี้ นี่เป็นสินสอดทองหมั้นทั้งหมด ที่ดิน10ไร่ในตัวเมืองของจังหวัดเชียงใหม่ เงินสด30ล้าน เครื่องเพชร 10ชุด ทั้งหมดนี้เป็นสินสอดที่ทางฝั่งเจ้าบ่าวนำมาสู่ขอเจ้าสาวในวันนี้ครับ"
หู้ยยย ทำไมหมอนี่มันมีเงินเยอะขนาดนี้อ่ะ ทำไร่ทำสวนนี่เขามีเงินเยอะขนาดนี้เลยเหรอ หรือว่าฟอกเงิน ห๊ะ
" ผมยกทุกอย่างให้ลูกสาวของผม แล้วก็ตาแมนแล้วกันครับ ให้เด็กๆเอาไว้เป็นทุนเริ่มต้นชีวิตครอบครัว เอาเถอะครับได้ฤกษ์แล้ว สวมแหวนกันเลย"
พ่อฉันเอ่ยขึ้น แม่ของหมอนั้นก็ส่งแหวนมาให้เขา เขายื่นมือมาตรงหน้า ฉันมองเขาเล็กน้อยถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วก็ยื่นมือให้เขาอย่างไม่เต็มใจนัก
" ก็แค่นั้นแหละ"
" ชิ"
เขาบรรจงสวมแหวนให้ฉันเรียบร้อย เขายิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน ทำนิสัยดีๆกับเขาก็เป็นหรือไง เหอะ ฉันรับแหวนจากแม่มาสวมคืนให้เขาตรงนิ้วนางข้างซ้าย จากนั้นก็ทำพิธีอีกนิดหน่อยก็รับประทานอาหารร่วมกับ จนเกือบบ่ายก็เสร็จงานทุกอย่าง เหนื่อยมากจริงๆ
" ถึงเวลาส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวแล้ว ขึ้นข้างบนกันเถอะ"
ฉันเดินตามผู้ใหญ่ขึ้นห้องไปโดยมีพี่แมนตามหลังมาเงียบๆ ฉันกับเขานั่งลงข้างล่างข้างๆเตียง
"ลลิลหนูมีครอบครัวแล้วนะลูก หนูจะเอาแต่ใจเหมือนเด็กๆไม่ได้แล้วนะ เชื่อฟังพี่เขาด้วยอย่าดื้อเข้าใจไหม ตาแมนแม่ฝากน้องด้วยนะ"
" ครับคุณแม่ ผมจะดูแลลลิลเอง"
เขารับปากกับแม่ฉันแล้วหันหน้ามามองหน้าฉันยิ้มๆ ฉันก็เคลิ้มๆนะเลยยิ้มตอบเขาไป อร๊ายย เป็นบ้าอะไรของฉันเนี้ย
" วันนี้นอนที่นี่นะตาแมน พรุ่งนี้ค่อยกลับเชียงใหม่"
พ่อของอิตาพี่แมนเอ่ยขึ้น แล้วฉันจะทำยังไงดีเนี้ยที่จะไม่ต้องนอนกับเขานะ
" งั้นพวกเราออกไปกันเถอะค่ะให้เด็กๆอยู่ด้วยกัน"
พูดจบก็ออกไปกันหมดตอนนี้เหลือแค่ฉันกับอิตาพี่แมนอยู่ด้วยกันสองต่อสอง เอาไงต่อดีวะเนี้ย
" ยิ้มอะไรเล่า "
เขาลุกขึ้นแล้วยื่นมือมาดึงฉันให้ลุกขึ้นตาม พอฉันลุกขึ้นยืนได้เสร็จเอาก็โอบรอบเอวฉันไว้แล้วเราสองคนก็ล้มไปบนเตียง ตอนนี้ฉันนอนทับอยู่บนตัวเขาอยู่
"อ๊ะ อิตาบ้าทำอะไรเนี้ย "
"เรามาทบทวนความทรงจําในคืนนั้นกัน"
ฉันทำหน้าเลิกลั่นพยายามจะลงไปจากบนตัวเขาแต่มันทำไม่ได้เขารัดเอวฉันแน่นไปหมด
"คืนไหน อร๊ายย ปล่อยนะ"
เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยออกมา
"คืนที่เราบอกพี่ว่า เรามีอะไรกันไง "
" อ๊ะ.ไม่มีทาง ปล่อยนะไอ้บ้า กรี๊ดดดด"
" หึ"
- ผู้เขียน
