บทที่ ๓ ( แบงค์พัน )
1259 คำ
ฉันกลับเข้าไปในบ้านตอนตีสาม ให้ตายเถอะฉันใช้เวลากับผู้ชายคนนั้น 4 ชั่วโมงเลยเหรอ อย่าเข้าใจผิดนะที่ว่าใช้เวลาน่ะ ฉันช่วยเขาจากคนที่จะทำร้ายเขา แต่รู้อะไรไหมฉันรู้สึกถึงความอันตรายออกมาจากผู้ชายคนนั้นอยู่เหมือนกันนะ เขามีหน้าตาที่หล่อมากๆ เหมือนพวกนักร้องวงเคป๊อปของเกาหลีที่เพื่อนๆ ฉันมันกรี๊ดกร๊าดกันอยู่ อ้อ!! ใช่เขาให้เงินฉันมาด้วย ปึกหนึ่งเลยทีเดียวฉันรีบมองซ้ายมองขวา มองหาพ่อกับแม่ฉันน่ะ เมื่อเห็นว่าปลอดคนแล้วฉันจึงรีบวิ่งไปเคาะห้องนอนน้องบี เกรงใจเหมือนกันนะ น้องหลับไปแล้วแต่ฉันมาดึก อย่าเรียกว่าดึกเลย เรียกว่าเกือบสว่างดีกว่า
ก๊อกๆๆ
"น้องบี พี่กลับมาแล้วเปิดประตูหน่อย"
แอ๊ดดดดด
"ฮ้าวววว...ทำไมกลับช้าจังคะพี่โบว์วันนี้อ่ะ อุ้ย!!! ..พี่โบว์ไปทำอะไรมาทำเลอะเทอะแบบนั้นล่ะค่ะ ไหนดูสิบาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า"
"เปล่าาาา....พี่ไม่เป็นอะไรเรื่องมันยาว ขอพี่อาบน้ำก่อนเดี๋ยวจะมาเล่าให้ฟัง พ่อกับแม่ยังไม่กลับเหรอ"
"เพิ่งออกไปเมื่อหัวค่ำค่ะ เอ่อ..พี่โบว์เงินที่พี่โบว์ให้บีไว้ แม่ยืมไปก่อนนะ"
"ห๊าาาา...อะไรนะ เอาอีกแล้วเหรอ บีให้ทำไม ก็รู้อยู่ว่ายังไงก็ไม่ได้คืนหรอก"
"ก็แม่บังคับอ่ะ พี่โบว์อย่าเพิ่งบ่นเลย ไปอาบน้ำก่อนเถอะเหม็นมากกก"
"เออๆ ..อ้อบีเปิดกระเป๋าเป้ เอาหมูไปแช่ตู้เย็นด้วย พรุ่งนี้กินหมูกระทะกัน "
"เย้ๆๆๆ "
ฉันส่ายหัวให้น้องสาวเบาๆ ไหนบอกไม่อยากกินไง แต่พอฉันเอามาล่ะดีใจใหญ่ แต่เดี๋ยวฉันต้องคุยกับแม่จริงๆ จังๆ สักทีแล้วล่ะ ชอบแอบมายืมเงินน้องเวลาที่ฉันไม่อยู่ พ่อแม่ฉันเป็นนักเสี่ยงโชคน่ะ เสียงมันหมดเลยทั้งหวย ทั้งไพ่ ไฮโล พ่อกับแม่เอาหมด วันๆ ก็ไม่ทำงานอะไรหรอกเข้าแต่บ่อน พอเข้าบ่อนนี้เริ่มเสีย แกก็เปลี่ยนบ่อนใหม่ เห็นบอกว่าถ้าเล่นที่เดิมซ้ำ ๆ จะเสีย ต้องเปลี่ยนเวียนไปถึงจะได้ แต่ก็คงจริงฉันก็เห็นว่าเขาเข้าบ่อนอย่างเดียวก็อยู่กันได้ แต่ไม่รวมค่าใช้จ่ายฉันกับน้องนะ เพราะอันนี้ฉันหาเอง ไม่หาให้ฉันก็ไม่ว่าหรอก แต่อย่ามาเอาจากฉันกับน้องไปจะดีมากเลย
ฉันอาบน้ำเสร็จก็เข้ามาในห้องนอน น้องบียังไม่นอนอ่ะ สงสัยรอฉันเล่าให้ฟังแหละ แต่เอ๊ะ!!! ...ผู้ชายหน้าสวยคนนั้นให้เงินฉันมานี้น่า ฉันรีบไปล้วงกระเป๋ากางเกงออกมาดู โอ้โห้!!! เงินทั้งนั้น เงินจริงๆ ฉันเอามาดมดูก็ใช่นี้มันเงิน กลิ่นเงินทำไมมันหอมขนาดนี้ ขนาดน้องบียังกระเด้งลุกขึ้นมาดูเลยอ่ะ
"พี่โบว์ พี่ไปวิ่งราวมาเหรอ ที่ตัวเลอะเทอะเพราะไปวิ่งราวมาใช่ไหม"
"จะบ้าเหรอน้องบี คิดได้ไงเนี้ย"
"อ้าวก็ตัวพี่สกปรกทั้งตัว แถมยังมีเงินมาเต็มกระเป๋า เท่าไรอ่ะทำไมมันหลายใบจังแบงก์พันทั้งนั้น"
ฉันผลักหัวให้ยัยน้องตัวดีไปเบาๆ ไหนกลัวว่าฉันจะไปวิ่งราว แต่รีบมาถามจำนวนเงินนี้มันโคตรย้อนแย้งเลยว่าไหมฉันลองนับดูอย่างที่น้องบีว่า โอ๊ยยย นังโบว์จะเป็นลม
"พี่โบว์ 50,000 พี่โบว์ 50,000บาท โอ๊ย... พี่ต้องเอาไปคืนเข้านะ เงินเยอะขนาดนี้ติดคุกหลายปีเลยนะพี่"
"โอ๊ย..ยัยบีอย่ามโนขอร้อง เงินนี้มีคนให้พี่มา"
"เขาจะให้พี่ทำไมเงินตั้ง 50,000 นะ ไม่ใช่ 5,000 แต่อย่าว่าแต่ 5,000 เลย 500 ก็จะมีใครมาให้กันฟรีๆ รึเปล่าเถอะ "
"เขาก็ไม่ได้ให้ฟรีหรอกนะ จะว่าที่พี่กลับช้าก็เพราะว่าไป../"
"เฮ้ยพี่โบว์ อย่าบอกนะว่าพี่ไป......"
ผลั๊วะ!!!
"นี้แน่ะ อีน้องเวร คิดแต่ล่ะอย่าง"
ฉันเอามือไปโบกหัวน้องบีอย่างไม่จริงจังนัก ก็ดูมันดิ กวนไม่เลิก นี้คิดว่าฉันจะไปทำเรื่องไม่ดีหรือยังไง ไม่เชื่อใจพี่สาวอย่างฉันเลยหรือยังไง ฉันหันหน้าหนีอย่างงอนๆ อดจะนอยซ์มันไม่ได้จริง แต่ยัยบีมันกลับมานั่งขำฉันนี้นะ ฉันงอลอยู่นะเว้ย
"ฮ่าฮ่าฮ่า โอ๋ๆๆ พี่โบว์อย่าโกรธบีเลย บีล้อเล่นบีรู้น่าว่าคนอย่างพี่โบว์น่ะไม่ยอมทำอะไรที่มันผิดกฎหมายหรอก ก็พี่น่ะเกลียดสิ่งผิดกฎหมายจะตายไป เพราะสิ่งผิดกฎหมายทำให้ครอบครัวเป็นแบบนี้ไง ใช่ไหม"
"อืม "
"อย่างอลเลยนะ บีล้อเล่น ตกลงไปได้มายังไง พี่ไปทำอะไรมา"
ฉันเริ่มเล่าเรื่องที่ฉันเจอเมื่อหลังเลิกงานให้น้องฟัง น้องบีก็นั่งฟังอย่างตื่นเต้น
"แล้วคนนั้นเป็นยังไงบ้างพี่โบว์ เขาเจ็บมากไหม"
"น่าจะเจ็บโดนยิงที่หลังช่วงเอวอ่ะ 1 นัด แล้วก็ที่แขนอีก 1 นัด แต่เขาอึดมากเลย ไม่ร้องเลยสักนิด แถมยังมาส่งพี่ที่บ้านอีก ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นไงบ้าง"
"เป็นห่วงเขาเหรอ เนื้อคู่รึเปล่าน๊าา แบบตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม ที่เขียนให้เป็นแบบนี้ ตกลงให้เรารักกันใช่ไหม ..."
"หยุดมโนขอร้อง ไม่พรหมลิขิตอะไรทั้งนั้น เขาน่ากลัวมากเลยนะ ลูกน้องเขามารับตั้งหลายคน พี่แอบเห็นทุกคนปกปืนหมดเลย แต่ว่าให้เงินมาเยอะมากเลยนะ เขาบอกว่าเงินสดเขาไม่ค่อยพก มีแค่นี้เอง"
"แค่นี้เองงงง...โหยย..พี่โบว์ คำว่าแค่นี้ของเขานี้ครึ่งแสนแล้วนะ แต่สำหรับเรานี้โคตรเยอะอ่ะ"
"ใช่เยอะมาก พี่จะพาบีไปหาหมอ จะได้หายแต่บีสาบานกับพี่ก่อนว่าจะไม่บอกแม่เด็ดขาด"
"ค่ะบีไม่บอกหรอก แต่ว่าช่วงบีไม่ค่อยหอบแล้วนะ พี่โบว์เก็บเงินไว้เถอะ หมอบอกว่าบีดีขึ้นตั้งเยอะ"
"แต่ว่า.."
"นะพี่โบว์ ยาที่ไปหาหมอรอบที่แล้วก็ยังไม่หมด บีว่าหมอคนใหม่นี้ เขาดูแลบีดีนะ เปลี่ยนตัวยาให้หมดเลยบีเลยดีขึ้น เราก็รักษาที่นี่เหมือนเดิมแหละ ฟรีด้วย"
"เอางั้นเหรอ"
"ค่ะ"
น้องบียืนยันจะรักษาที่เดิม แต่ฉันก็อยากพาน้องไปเอกชนนะถึงแพงแต่ก็ดีกว่ามาก แต่น้องบีบอกว่าหมอมาใหม่รักษาดี แต่ก็คงดีจริงๆ นั่นแหละน้องไม่มีอาการอะไรเลย เอางี้ก็ได้เนอะ
"เอาแบบนั้นก็ได้ แต่พรุ่งนี้พี่จะเอาเงินไปฝากนะ พี่จะแบ่งให้น้องบีด้วย ทำบัตรเอทีเอ็มไว้ เวลาฉุกเฉินก็กดออกมาใช้ แต่ขอล่ะ อย่าบอกพ่อกับแม่"
"ค่ะไม่บอก สาบาน"
น้องบีทำท่ารูดซิปปาก ฉันจึงผลักหัวน้องเบาๆ ไปอีกที แล้วเราก็พากันเข้านอน พรุ่งนี้จะได้กินหมูกระทะกัน พรุ่งนี้วันเสาร์ด้วยฉันไม่ต้องไปโรงเรียนสบายจังเลย
- ผู้เขียน
