ตอนที่ 16 ผมเองก็...หวั่นไหว

2025 คำ

นี่มันอะไรกัน...ทำไมถึงอบอุ่นอย่างนี้อบอุ่นจนอยากจะหยุดเวลาไว้ตรงนี้ตลอดไป ไม่อยากจะตื่นขึ้นไปพบความจริงอีกแล้ว แม่คะ...ทำไมจู่ๆ หนูถึงได้รู้สึกมีความสุขอย่างนี้ล่ะ “อื้อ...” ฉันขยับตัวเล็กน้อย ป่านนี้ฟาครีจะทำอะไรอยู่นะ “พี่สาวตอนหลับเนี่ย ดูยังไงก็น่ารักนะครับ” “…” “!!!” “ฟะ...ฟาครี!” ฉันลุงขึ้นนั่งทั้งๆ ที่อ้อมแขนฟาครียังพาดอยู่ที่ตัวฉัน “ตกใจเหรอครับที่เห็นผม” “นายเข้ามาได้ยังไงน่ะ” “ประตู...ระเบียงสิครับ” ฟาครียิ้มแป้น หัวใจฉันเต้นตึกตักขึ้นมาทันทีที่รู้ว่าความรู้สึกอบอุ่นประหลาดจนแทบไม่อยากจะตื่นนั้นมันมาจากเขา “ไฟช็อตอีกแล้วเหรอเนี่ย...” “หา? ว่าไงนะครับ” “มะ...ไม่มีอะไร นาย...นายออกไปจากห้องฉันดี๋ยวนี้เลยนะ” ฉันพูดเสียงสั่น ก้มหน้าลงแล้วชี้นิ้วไปที่ประตูระเบียง “พี่สาวจะให้ผมปีนระเบียงอีกเหรอถ้ามีคนเห็นจะทำยังไง” “เฮ้ย! ไม่ใช่ ทางนั้นต่างหาก” ฉันชี้ไปอีกทาง ควบคุม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม