เช้าวันต่อมา ฉันมาถึงกองถ่ายก่อนใคร เลยแต่งหน้าและแต่งตัวเสร็จก่อนคนอื่นๆ ไม่นานฟาครีกันเรนก็มาถึง พวกเขายิ้มทักฉันพอเป็นพิธีก่อนจะเข้าไปแต่งหน้าแต่งตัวด้านใน
‘อย่าแย่งฟาครีไปจากไลท์เนมเป็นอันขาด’
คำพูดของรีเซ็ทย้อนกลับมา และก็เป็นอีกครั้งที่ฉันรู้สึกเหมือนโดนไฟฟ้าช็อตที่หัวใจ การโดนไฟช็อต...มันเจ็บปวดขนาดนี้เลยสินะ
“จูปาจุปส์”
“!!!”
“มายืนทำอะไรตรงนี้คนเดียวครับพี่สาว ผู้กำกับเรียกเข้าฉากแล้วนะ”
“อะ...อืม”
“วันนี้แล้วสินะ ที่เราจะคุยกัน ผมนั่งนับเวลารอเลยนะเนี่ย”
“…”
“ทำไมพี่สาวดูแปลกๆ ล่ะ ปกติพี่สาวน่าจะ...”
หมับ!
ฉันหันไปกอดฟาครีไว้แน่น ไม่ไหวแล้ว...ทำไมฉันถึงเป็นคนแบบนี้ ทำไมไม่รู้จักห้ามใจตัวเองซะบ้าง ทั้งๆ ที่...ทั้งๆ ที่เขาไม่ใช่ของฉัน
“พี่สาว...เป็นอะไรเหรอครับ”
“…”
ฉันกลั้นเสียงสะอื้นและเสียงร้องไห้ไว้สุดฤทธิ์ จะไม่ให้เขาเห็นน้ำตาเด็ดขาด
“รู้แล้ว...อยากกอดผมข้นมาใช่
