ฉันเดินเหม่อลอยเข้ามากองถ่าย เรื่องรางที่เกิดขึ้นเมื่อวานยังคงฉายย้อนไปย้อนมาจนหัวใจแทบหยุดเต้น จูบแบบไม่ทันตั้งตัวที่ฟาครีมอบให้เมื่อวาน มันตามไปหลอกหลอนฉันถึงในฝัน แม้กระทั่งตอนนี้ ฉันยังเหมือนคนไม่มีสติอยู่ดี
“ซีซ่า...”
“…”
“เฮ้ๆ เธอไม่ได้ยินที่ฉันเรียกหรือไง”
ฉันหยุดกึก มองไปทางคนที่สะกิดไหล่ฉันยิกๆ เรนขมวดคิ้วมองฉันอย่างไม่ชอบใจ
“อ้อ...ขอโทษที ฉัน...คิดอะไรเพลินๆ น่ะ”
ฉันตอบก่อนจะหมุนตัวกลับเพื่อเดินไปที่ห้องแต่งตัว เรนเดินตามมาติดๆ
“มีอะไรดีๆ เกิดขึ้นหรือไง”
“เปล่าสักหน่อย”
ฉันรีบปฏิเสธ แต่เหมือนว่าคนถามจะรู้ทันฉันไปซะทุกเรื่อง
“ฟาครีอีกล่ะสิ เฮ้อออ ทำไมถึงมีแต่คนหลงรักหมอนั่นนะ”
เรนทำปากจู๋บิดไปบิดมา มองตรงไปที่ฟาครีที่นั่งหลับตาให้ช่างแต่งหน้าละเลงหน้าของตัวเองอยู่
“อะไรกัน อิจฉาฟาครีเหรอนายน่ะ”
“เปล่าสักหน่อย เทพเจ้าอย่างฉันไม่มีความจำเป็นที่ต้องอิจฉามนุษย์ธรรมดาๆ อย
