“พี่กระต่าย…ปล่อยหนู อย่าแกล้งหนูแบบนี้” หนูจ๋าประท้วงการกระทำของเขาด้วยเสียงสั่นน้อยๆ เธอจวนจะร้องไห้จริงๆแล้ว เขาขี้แกล้งที่สุดเลย
“พี่ไม่ได้แกล้ง พี่แค่อยากสื่อให้หนูจ๋าได้รู้ว่า พี่ไม่ได้เป็นคนถือตัว หนูไม่ต้องกลัวพี่ หนูจะขยำ เอ๊ย! หนูจะจับหรือสัมผัสพี่ตรงไหนก็ได้ พี่ไม่ว่า” คนหื่นเจ้าเล่ห์ปั้นหน้าบอกจริงจัง สวนทางกับการกระทำและคำพูดที่น่ากังขา
“เอ่อ…ค่ะ หนูรู้แล้ว ทีนี้พี่กระต่ายก็ปล่อยมือหนูได้แล้วค่ะ”
“หนูจ๋ารังเกียจพี่เหรอ” คนที่ยังฟินกับมือนุ่มๆของสาวยังไม่อยากให้เธอเอามือออกห่าง จึงแสร้งตีหน้าเศร้า เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงน้อยอกน้อยใจ
“เอ่อ...ปะ...เปล่าค่ะ แต่หนูว่าแบบนี้มันไม่ค่อยเหมาะสมสักเท่าไร พี่กระต่ายเป็นผู้ใหญ่กว่าหนูตั้งเยอะ พี่ก็น่าจะรู้ว่าชายหญิงที่ไม่ได้เป็นญาติพี่น้องหรือคู่รักกัน ไม่ควรอยู่ใกล้ชิดกันเกินไป ปล่อยมือหนูเถอะค่ะ”
คนคิดหื่นสะอึกในอกเมื่อถูกเด็กพูดเตือนส
