หวานกล่อมรัก

ตอนที่ 9

ยิ่งพิศ ยิ่งมอง กายชายก็ยิ่งร้อนวูบวาบ แต่เห็นเธอยังนอนหลับสบายใจ ใบหน้าเนียนใสระบายยิ้มน้อยๆ คล้ายกับเธอกำลังอยู่ในห้วงฝันดี เพชรนิลจึงไม่อยากปลุก หากแต่จะให้เขานั่งมองเธออย่างเดียวโดยไม่ทำอะไรแบบนี้ มันเป็นไปไม่ได้ อย่างน้อยก็ขอทำอะไรให้ชื่นใจหน่อยเถอะ

เพชรนิลโน้มตัวลงคร่อมร่างสาว ก้มหน้าลงจนจมูกโด่งแตะบนแก้มเนียนนุ่ม กลิ่นหอมละมุนจากแก้มเย็นทำให้เขาหลับตาลง กดจมูกลงอีกนิด ก่อนสูดกลิ่นหอมจากแก้มใสเข้าเต็มปอด

เมื่อถูกก่อกวน คนที่หลับเพราะเพลียร่างก็ขยับตัวเล็กน้อย ส่งเสียงอืออาคล้ายรำคาญ ปากอิ่มสีชมพูสวยยื่นน้อยๆ หัวคิ้วเรียวโก่งขมวดเข้าหากันอย่างคนไม่พอใจ

เพชรนิลลุกขึ้นมานั่งมองกิริยาน่ารักแม้ยามหลับของหญิงสาว กลิ่นหอมของแก้มนุ่มยังติดอยู่ปลายจมูก อยากจะฟัดหอมหนักๆก็กลัวเธอจะตื่นขึ้นมาเสียก่อน เขาอยากจะนั่งมองเธอต่ออีกสักหน่อย เธอสวยหวานเหมือนผู้หญิงหลายคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตหนุ่มโสดของเขา ทว่ามีบางอย่างที่แตกต่าง คราแรกที่เธอเห็นเขา เธอไม่ตะลึงในความหล่อเหลา เธอต้านทานความเซ็กซี่และเสน่ห์ดึงดูดเพศตรงข้ามของเขาได้ และเธอกล้าถึงขนาดหนีออกจากห้องไปก่อนโดยที่เขายังไม่อนุญาต ซึ่งปกติแล้ว ไม่มีสาวคนไหนหรอกที่จะพาตัวเองหนีไปจากเขา หากได้มีโอกาสอยู่กันสองต่อสองแบบนี้แล้ว ร้อยทั้งร้อยเสร็จทุกราย

เพชรนิลขยับตัวเล็กน้อย เมื่อคนที่นอนหลับอยู่พลิกตัวนอนหงาย สองมือวางประสานอยู่ตรงหัวเข็มขัดพอดี ชายหนุ่มกวาดตามองเรือนร่างเย้ายวนตั้งแต่หัวจรดเท้า ใบหน้าขาวผ่องตัดกับกลุ่มผมสีดำยาวที่สยายเต็มหมอน ลำคอระหงนวลเนียนน่ากัดน่าซุกไซ้ ทรวงอกอวบใต้เสื้อนักศึกษาขนาดพอดีตัว ไม่คับติ้วเหมือนน้องคนอื่นที่เคยมาหาเขา นี่ยิ่งทำให้ชายหนุ่มอยากพิสูจน์ว่า ใต้เสื้อสีขาวนั้นจะอวบอิ่มเต่งตึงอย่างที่วาดภาพไว้ในหัวหรือเปล่า ตาคมมองเรื่อยลงมาถึงช่วงเอวคอดที่รับกับสะโพกผาย เธอสวมกระโปรงสั้นเหนือเข่าเล็กน้อย ยามนอน ชายกระโปรงจึงร่นขึ้นไปจนเกือบถึงสะโพก ซึ่งมันทำให้คนจินตนาการสูงคิดไปไกลถึงไหนต่อไหน อีกทั้งเรียวขาเสลาขาวนวลเนียนนี้ ยามรัดเอวเขาแน่นๆจะให้ความรู้สึกดีแค่ไหนกันนะ ยิ่งมองยิ่งคิดก็ยิ่งแข็งขึง ช่างน่ารักน่าใคร่ชวนให้ขย้ำจริงๆแม่คุณเอ๊ย!

เพชรนิลสูดลมหายใจลึก เขาคิดเข้าข้างตัวเองว่า เพราะความเป็นนักวิทยาศาสตร์รักการค้นคว้ามาแต่เด็ก และเพราะชอบหาคำตอบให้สมมติฐานที่ตั้งไว้ เขาจึงจำเป็นต้องพิสูจน์ว่าสิ่งที่เขาคิดไว้นั้นมีอะไรคลาดเคลื่อนหรือเปล่า ชายหนุ่มยื่นมือไปแกะกระดุมเม็ดแรกบนเสื้อนักศึกษา แต่...ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อแหละว่าตอนนี้มือเขาสั่นมาก กะอีแค่จะแกะกระดุมสาว ทำไมต้องสั่นถึงขนาดนี้

“ฟู่!” เพชรนิลชักมือกลับมา แล้วเป่าลมออกจากปากพรืดใหญ่ เขามองผลงานการแกะกระดุมของตนแล้วถอนหายใจ อะไรวะ..ห้านาทีแกะได้เม็ดเดียว แถมเขายังไม่กล้าแยกสาบเสื้อเธอออกด้วย แล้วนี่ยังรู้สึกผิดหน่อยๆ กลัวเธอจะต่อว่าอีกต่างหาก ให้ตายเถอะ! การแอบแกะกระดุมคนนอนหลับนี่มันไม่ใช่นิสัยของกระต่ายน้อยอย่างเขาเลย และปกติเขาก็ไม่เคยต้องแกะกระดุมให้ใครด้วย มีแต่ถูกคนอื่นทั้งแกะทั้งถอด บริการให้ทุกอย่าง แล้วนี่มันอะไรกัน

“อืม...” เสียงครางงึมงำคล้ายรู้สึกตัวของหนูจ๋าทำให้คนแอบแกะกระดุมเสื้อสาวสะดุ้งโหยง เพชรนิลลุกขึ้นยืนข้างโซฟาทำท่าทางลุกลี้ลุกลน ทั้งหน้าตาก็ตื่นตระหนก กลัวเธอจับได้ว่าเขากำลังแอบทำอะไรไม่ดีกับร่างกายเธอ เขาจับจ้องอาการของเธอด้วยความว้าวุ่นใจ ในหัวเริ่มคิดหาคำแก้ตัวต่างๆนานา หรือเขาจะอาศัยตอนที่เธอยังงัวเงียอยู่ รีบติดกระดุมคืนให้เหมือนเดิม หรือจะปล่อยเลยตามเลย แล้วโบ้ยความผิดไปให้เธอว่าเธอนอนดิ้น กระดุมเลยหลุดออกเอง เอาไงดีวะ!

ยังไม่ทันได้คำตอบให้ตัวเอง เปลือกตาที่ปิดสนิทอยู่ก็ลืมขึ้น ดวงตาคู่งามจ้องมองเขานิ่ง คิ้วเรียวขมวดมุ่นสงสัย

“คุณเพชรนิล” หนูจ๋ารีบผุดลุกขึ้นนั่ง มองหน้านายจ้างอย่างรู้สึกผิด เธอแอบหลับที่ทำงาน ถ้าเขาไม่พอใจ อาจจะตัดค่าแรง หรืออาจจะไม่จ่ายเลยก็ได้ หญิงสาวจึงประนมมือไหว้ เอ่ยปากขอโทษขอโพย

“ขอโทษด้วยนะคะที่หนูแอบหลับ แต่หนูทำงานให้คุณเสร็จเรียบร้อยแล้วนะคะ คุณตรวจงานได้เลยค่ะ รับประกันว่าเนี้ยบทุกห้อง” หนูจ๋ารีบบอก เพราะกลัวว่าเขาจะโกรธจนไล่เธอออกไปทั้งที่ยังไม่จ่ายค่าแรง

ทว่านายจ้างจอมหื่นไม่ได้ฟังสิ่งที่เธอบอก เพชรนิลหลุบตามองเนินอกอวบที่ดันขึ้นมาเหนือบราสีหวาน

“ตรวจตอนนี้เลยได้ไหม” เขาพูดเหมือนคนอยู่ในอาการเหม่อลอย ไม่ละสายตาไปจากความอวบอิ่มตรงหน้า

“ได้ค่ะ” หนูจ๋าพยักหน้ารับ ยิ้มอย่างยินดี เธอมั่นใจฝีมือตัวเองว่าจะทำให้เขาพึงพอใจได้

พอเธออนุญาต นายจ้างคิดหื่นก็นั่งลงข้างๆเธอทันที เพชรนิลกำลงจะคว้าตัวเธอมากอด แต่หนูจ๋าก็ลุกขึ้นก่อน หญิงสาวยิ้มให้เขา

“หนูคิดว่าเริ่มตรวจจากห้องนี้เลยก็ได้ค่ะ แล้วค่อยไปดูห้องอื่นๆ”

เพชรนิลกลืนน้ำลายลงคอเอื๊อกใหญ่ นี่เธอคิดมาแล้วว่าจะเล่นท่าไหนสินะ อื้อหือ! จะเอาทุกห้องเลยเหรอ ได้! เมื่อเธอเสนอ เขาก็จะสนอง และถ้าเธอไหว เขาก็ไหว

ร่างสูงลุกขึ้นจากโซฟา กางแขนออกหมายจะดึงเธอมากอดให้หนำใจ แต่หนูจ๋าก็หันหลังเดินหนีไปทางโต๊ะวางแจกันดอกไม้ที่มุมห้องเสียก่อน

“สะอาดทุกซอกทุกมุมค่ะ” หนูจ๋าปาดนิ้วลงบนโต๊ะ แล้วยกขึ้นมาเป่าให้เขาดู เพชรนิลเสียววาบไปทั้งช่องท้อง ความเป็นชายแข็งขึงรวดร้าวทันที ปากเล็กๆจู๋ๆนั่นคงจะนุ่มน่าดู แล้วยามที่เขาถูกปากเธอครอบครองคงจะ... ชายหนุ่มสะบัดเนื้อสะบัดตัวขนลุก แค่คิดก็วูบวาบ อารมณ์หนุ่มเตลิดเปิดเปิงจนยากจะควบคุม