“พี่ช่วยล้างนะครับ”
หนูจ๋าผงะเล็กน้อย เมื่อคนที่เธอคิดว่าควรจะเดินออกจากห้องครัวไปนานแล้วเข้ามายืนข้างๆในระยะประชิด
“หนูล้างเองได้ค่ะ” หนูจ๋ามองหน้าเขาอย่างไม่ไว้ใจ
“ล้างช่วยกันจะได้เสร็จเร็วๆไงครับ หนูจ๋าล้างน้ำยาล้างจานแล้วส่งมา พี่จะล้างน้ำสะอาดให้เอง” เพชรนิลว่าแล้วพับแขนเสื้อขึ้นสองข้าง เขาหลุบตามองจานในมือเธอเป็นเชิงบอกว่าให้ส่งมาได้แล้ว
“หนูไม่ลดค่าแรงให้นะคะ”
หนูจ๋าว่าแล้วยื่นจานในมือให้เขา เพชรนิลหัวเราะเอ็นดูน้อง
“งกจัง” เขาว่ายิ้มๆ คนถูกว่างกมองค้อนเขาก่อนจะก้มหน้าล้างจานไปเงียบๆ
เมื่อคนสองคนยืนข้างกันในพื้นที่จำกัดหน้าซิงค์จึงหลีกเลี่ยงการการสัมผัสถูกตัวกันไม่ได้ แม้หนูจ๋าจะพยายามทำตัวให้ลีบเล็กแค่ไหน แต่คนตัวใหญ่ก็ตีเนียนเบียดจนน้องแทบจะเอนตัวหนีแล้ว
“พี่กระต่ายขยับไปอีกนิดสิคะ”
“จะให้ขยับไปไหนล่ะครับ ก็ก๊อกน้ำมันอยู่ตรงนี้”
“ก็…เอ่อ…”
“หนูจ๋ามัวแต่ขยับตัวยุกยิ
