“กินไม่หมดล่ะน่าดู” หนูจ๋าบ่นงึมงำคนเดียวก่อนหย่อนโทรศัพท์ลงในกระเป๋าถือและยกขึ้นสะพาย หญิงสาวหันไปบอกเพื่อนๆว่าจะกลับแล้ว ก่อนลุกขึ้นจากม้านั่งแล้วเดินห่างออกมา เพื่อนๆที่เธอคบหาอยู่ตอนนี้เป็นเพื่อนสนิทที่ไว้ใจได้ หนูจ๋าไม่ได้เล่าให้เพื่อนฟังว่าเกิดอะไรขึ้น เธออยากให้เรื่องนี้จบๆไป เธอไม่สะดวกใจที่จะตอบคำถามที่จะตามมา หากว่าเธอเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้เพื่อนๆฟัง อีกทั้งหลังจากวันนั้นหนูจ๋าไม่เห็นกีกี้อีกเลย ได้ข่าวว่าเธอลาออกจากมหาวิทยาลัยแล้ว และไม่มีใครรู้ข่าวคราวของกีกี้เลย ซึ่งหนูจ๋าก็รู้สึกสบายใจที่เป็นแบบนั้น
คนได้รับข้อความและสติกเกอร์จากสาวยิ้มหน้าบานกับจอมือถือ เพชรนิลปล่อยให้ผู้จัดการทุกแผนกที่กำลังร่วมประชุมอยู่ในห้องนั่งมองด้วยความสงสัย และรอคอยว่าที่พรีเซนต์งานไปเมื่อครู่เจ้านายจะว่าอย่างไร
เมื่อเสียงพรีเซนต์งานเมื่อครู่เงียบลง และทุกคนต่างนั่งเงียบรอเจ้านาย ครู่หนึ่งคนที่ดี
