“ฮึกๆ พี่กระต่าย...หนูร้อนอีกแล้ว ฮือ...ช่วยหนูด้วย” หนูจ๋าทุบอกกว้างด้วยความอัดอั้นตันใจ เธอร้องไห้โฮอย่างคับแค้นใจ ร่างสาวในวงแขนแกร่งดิ้นรนหาทางปลดปล่อย เธอไม่รู้เลยว่าควรทำยังไง ต้องทำยังไงความทรมานบีบรัด มันถึงจะจางหายไปทั้งหมด
“ชู่ว์! หนูจ๋าใจเย็นๆนะครับ” เพชรนิลพาเธอไปยืนใต้ฝักบัวอีกครั้ง สายน้ำเย็นราดรดจนร่างสาวสั่นสะท้าน กระนั้นหนูจ๋าก็ยังร้อนรุ่มจนแทบคลั่ง ใบหน้าสาวบิดเบ้เหยเก เธอเงยหน้ามองเขาทั้งน้ำตา
“พี่กระต่ายทำอีก ทำแบบนั้นกับหนูอีก ฮึกๆ ฮือ...” หนูจ๋าจับมือเขามาทาบตรงกลางกาย แม้จิตสำนึกจะร้องเตือนว่ามันไม่สมควร มันไม่ถูกต้อง แต่เธอควบคุมความรู้สึกไม่ได้ มันทรมาน เธอต้องการปลดปล่อย
เพชรนิลสงสารเธอจับใจ เขาไม่อยากล่วงเกินเธอมากกว่านี้แล้ว เพราะหากหมดฤทธิ์ยา สติกลับมาดังเดิม หนูจ๋าอาจรังเกียจตัวเองที่ถูกสัมผัสแตะต้องโดยที่เธอเป็นคนเรียกร้องเอง แม้มันจะเกิดขึ้นเพราะฤทธิ์ยาก
