“พี่กระต่าย ช่วยหนูด้วย ทำอะไรกับหนูก็ได้ ช่วยหนูที” หนูจ๋าเงยหน้ามองเขาอย่างเว้าวอน เธอบดเบียดร่างกายด้านหน้าไปกับกายชายแข็งแกร่ง
“หนูจ๋า อย่าทำแบบนี้” เพชรนิลเตือน เขาเอื้อมมือไปเปิดน้ำให้แรงขึ้น แต่หนูจ๋าก็ดูเหมือนจะไม่สนใจอะไรอีกแล้ว เธอกอดเขาแน่นขึ้น เสียดสีตัวเองกับร่างกายเขา เพชรนิลถอนหายใจหนักหน่วง เขาไม่อยากล่วงเกินเธอในสถานการณ์แบบนี้ แต่หากไม่ทำอะไรเลยก็กลัวว่าฤทธิ์ยาอาจจะทำให้เธอช็อกเอาได้
“หนูจ๋า พี่ขอโทษนะครับ” เพชรนิลกระซิบบอก ก่อนตัดสินใจกอดเอวคอดไว้ด้วยวงแขนข้างเดียว แล้วช้อนมือข้างหนึ่งไว้ที่ท้ายทอย เมื่อใบหน้างดงามเปียกปอนเงยขึ้นมา เขาก็ถอนหายใจบางเบา ก่อนประกบปากลงบนกลีบปากอิ่ม
แม้ถูกฤทธิ์ยาครอบงำอยู่ หนูจ๋าก็ระลึกได้ว่าสิ่งที่เขาทำกับเธอมันไม่สมควร แต่เธอก็ไม่อาจปัดป้องหรือปฏิเสธได้ ตรงกันข้าม ร่างกายเธอกลับกระตือรือร้นตอบสนองรับจูบจากเขา แม้จะเงอะงะไม่เป็นงานเพราะน
