“เข้าไม่ได้นะครับ ห้องนี้มีคนใช้บริการแล้วครับ”
“เด็กกูถูกมอมยาอยู่ในรถคันที่แล่นเข้าไปเมื่อกี้”
“เอ่อ...” พนักงานดูลังเล เพชรนิลจึงย้ำให้มันรู้ว่าถ้าไม่เปิดหายนะได้มาเยือนโรงแรมแน่
“ถ้าเด็กกูเป็นอะไรไปแม้แต่ปลายก้อย กูจะเผาโรงแรมนี้ทิ้ง” เพชรนิลผลักพนักงานโรงแรมออก แล้วเปิดม่านวิ่งเข้าไป เขาทันเห็นตอนที่ประตูปิดลง ไอ้หนุ่มนั่นอุ้มหนูจ๋าเข้าไปในห้องแล้ว
“เชี่ย!” เขาปรี่เข้าไปทั้งทุบทั้งถีบประตูด้วยความร้อนใจ
“เปิดประตู กูบอกให้เปิดประตู” เสียงทุบประตูและเสียงตะโกนดังลั่นของเขาทำให้คนในห้องเปิดประตูออกมา
“มีอะไรครับ” มันแง้มประตูโดยที่ไม่ปลดโซ่คล้อง
“หนูจ๋าล่ะ” เพชรนิลตะคอกถาม อีกฝ่ายทำหน้าตาเลิ่กลั่กไม่ตอบคำถาม แถมยังรีบปิดประตูใส่หน้าเขาด้วย เพชรนิลยิ่งโกรธเลือดขึ้นหน้า เขาทั้งทุบประตูทั้งตะโกนเรียกอีกหลายครั้งมันก็ไม่ยอมเปิด เขาจึงรีบวิ่งออกไปหาพนักงานโรงแรม
“เอากุญแจมา!”
“เอ่อ
