หวานกล่อมรัก

ตอนที่ 5

ใช้เวลาไม่นานหนูจ๋าก็ขึ้นมาถึงห้องชุดที่หรูหราไม่แพ้ห้องของเธอ หญิงสาวก้าวเข้าไปในห้อง แล้วกวาดสายตามองสำรวจไปรอบๆ

“ห้องกว้างแบบนี้คงใช้เวลามากพอสมควรเลยล่ะ รีบๆทำดีกว่า มีเวลาอีกแค่สองชั่วโมงเอง” หนูจ๋านิ่วหน้า เมื่อก้มมองนาฬิกาข้อมือที่สวมอยู่ จากการประเมินแล้ว จากตอนนี้จนถึงเที่ยงคืน เธอคงทำความสะอาดไม่เสร็จแน่ๆ แต่ในเมื่อมาแล้ว เธอก็ควรทำบางส่วนไปก่อน หากไม่เสร็จจริงๆ ค่อยขอเจ้าของห้องมาทำต่อวันพรุ่งนี้ เขาคงไม่ใจร้ายบังคับขู่เข็ญให้ทำคืนนี้จนเสร็จหรอกมั้ง เพราะเธอคงไม่สะดวก เนื่องจากพรุ่งนี้มีเรียน

เพชรนิลยิ้มบาง เมื่อเปิดประตูห้องเข้ามาแล้วพบว่าไฟเปิดอยู่ เขาได้ยินเสียงดังมาจากในครัวด้วย น้องที่นัดไว้คงจะมารอเขาอยู่ก่อนแล้ว ชายหนุ่มวางเสื้อสูทไว้บนโซฟา คลายปมเนคไทออก พับแขนเสื้อขึ้นเหนือศอก ดึงชายเสื้อออกนอกกางเกง แล้วผิวปากอารมณ์ดีเดินไปทางห้องครัว คาดหวังว่าจะได้เห็นน้องสวมผ้ากันเปื้อนเบาบางผืนเดียวรอเขาอยู่ในนั้น แค่คิดถึงแผ่นหลังเปลือยขาวนวลเนียน บั้นท้ายเด้งดึ๋งส่ายไหวยั่วใจยามน้องขยับกายทำอาหารอยู่ น้ำลายก็สอ ความเป็นชายขยับขยายเตรียมเผด็จศึกเต็มที่

คนที่เพิ่งก้าวเข้ามาในห้องครัวหยุดชะงัก เมื่อภาพที่เห็นไม่เป็นไปตามที่เขาจินตนาการเอาไว้ คิ้วเข้มขมวดมุ่น ตาคมมองน้องนักศึกษาด้วยความไม่พอใจเท่าไรนัก เธอสวมผ้ากันเปื้อนตามที่เขาคาดหวังก็จริง แต่เธอยังสวมชุดนักศึกษาเรียบร้อย มัดผมหางม้า สวมถุงมือสีส้มทั้งสองมือ เธอกำลังก้มๆเงยๆอยู่ตรงถังขยะมุมห้องครัว

“ทำอะไรน่ะ!” เพชรนิลเอ่ยถามเสียงเข้มดุ คนที่กำลังทำงานเพลิน พอได้ยินเสียงดุไม่คุ้นเคยดังขึ้นข้างหลังก็สะดุ้งตกใจ ปล่อยถุงขยะในมือร่วงลงพื้น ยืนตัวแข็งทื่อ ก่อนจะค่อยๆหมุนตัวไปมองเจ้าของเสียง

หนูจ๋ากลืนน้ำลายลงคอเอื๊อกใหญ่ เธอกับเขาไม่เคยพบเจอกันมาก่อน เขาอาจจะคิดว่าเธอเป็นขโมยก็ได้ หญิงสาวจึงรีบประนมมือไหว้แล้วก้มศีรษะลงอย่างนอบน้อม ก่อนจะเอ่ยแนะนำตัวเสียงใสกังวาน

“สวัสดีค่ะคุณเพชรนิล หนูจ๋ามาทำงานแทนกีกี้ค่ะ ถึงจะเพิ่งมาทำงานเป็นครั้งแรก แต่หนูจะไม่ทำให้คุณเพชรนิลผิดหวังแน่นอนค่ะ”

“แต่เธอทำให้ฉันผิดหวังอยู่” เพชรนิลว่าเสียงไม่พอใจ กอดอกกวาดสายตามองคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า ชุดทำงานบ้าบออะไรมิดชิดขนาดนี้ มาทำงานกับเขาต้องนุ่งน้อยห่มน้อยสิถึงจะถูก

“เอ่อ...วันนี้หนูจ๋ามาสายค่ะ เลยทำให้งานไม่เสร็จ แต่คุณเพชรนิลไม่ต้องกลัวว่าหนูจะทิ้งงานนะคะ พรุ่งนี้หนูจะมาทำต่อให้เสร็จทุกห้องค่ะ เอ่อ...แต่ถ้าคุณเพชรนิลไม่ไว้ใจ วันนี้ยังไม่ต้องจ่ายค่าแรงก็ได้นะคะ เอาไว้จ่ายหลังจากที่หนูทำความสะอาดเสร็จทุกห้องแล้วก็ได้”

เพชรนิลงงเป็นไก่ตาแตก ยายเด็กบ้านี่พูดพร่ำอะไรอยู่ ทำความสะอาดอะไรกัน เขางงไปหมดแล้ว อีกอย่างหน้าตาหญิงสาวก็คุ้นๆ เหมือนเขาเคยเจอเธอที่ไหนมาก่อน แต่ไม่ใช่ที่ห้องนี้แน่นอน เขาจำเด็กในสังกัดได้ทุกคน

“เราไม่เคยเจอกันมาก่อนใช่ไหม”

“ไม่ค่ะ เราไม่เคยเจอกันมาก่อน หนูจ๋าเพิ่งรับทำงานนี้เป็นงานแรกค่ะ”

“เธอไม่เคยหรือ”

“เคยสิคะ งานแบบนี้ หนูทำบ่อยค่ะ”

หนูจ๋าตอบแล้วยิ้มหวานน่ารักให้เขา เธอคิดว่าเขาคงกลัวว่าเธอจะทำความสะอาดห้องไม่สะอาดแน่ๆถึงได้ถามแบบนี้

“ทำบ่อยแล้วทำไมถึงแต่งตัวแบบนี้”

“เอ่อ...คือหนูรีบค่ะ เลยไม่ได้เปลี่ยนชุดก่อนมาทำงาน ขอโทษด้วยนะคะ” หนูจ๋าประนมมือไหว้ขอโทษ หญิงสาวหน้าเสียที่ทำให้นายจ้างไม่พอใจ เธอคิดว่าเขาไม่พอใจที่เธอสวมชุดนักศึกษามาทำงาน

“กีกี้ไม่บอกหรือว่าฉันชอบแบบไหน”

“กีกี้บอกว่าให้ทำงานให้สุดฝีมือ และต้องทำให้คุณเพชรนิลพอใจค่ะ” หนูจ๋าตอบไม่เต็มเสียง ก็เขาทำหน้าดุ ตาดุ เธอกลัวว่าเขาจะยกเลิกไม่จ้างงาน เธอกลัวไม่ได้ค่าแรง

เพชรนิลถอนหายใจด้วยความหงุดหงิด เด็กใหม่ไม่รู้ใจแบบนี้ คืนนี้จะสุดเหวี่ยงได้แค่ไหนกันเชียว

“ถอดผ้ากันเปื้อนกับถุงมือออกแล้วล้างมือซะ ฉันจะทดลองงานเธอในห้องครัวนี่แหละ” ก็เด็กมันหน้าตาดี ยิ้มน่ารัก ผิวพรรณก็นวลเนียน เสียงก็หวานกังวานหู แม้จะดูไม่เป็นงาน แต่เขาก็ไม่คิดจะตัดโอกาสเด็กหรอกนะ ทดลองงานสักยกสองยก ถ้าไม่ผ่านงานก็ไล่กลับไปก็แค่นั้น

หนูจ๋าทำตามที่เขาบอกอย่างรวดเร็ว หญิงสาวถอดถุงมือวางลงบนเคาน์เตอร์ ปลดผ้ากันเปื้อนออกจากตัววางทับลงบนถุงมือ แล้วหันกลับมายิ้มให้เขา

“ล้างมือ” เพชรนิลบอกเสียงเข้ม นี่ต้องให้บอกทุกอย่างทุกขั้นตอนเลยหรือไงนะ ช่างไม่รู้งานเสียจริง

หนูจ๋ายื่นมือไปเปิดก๊อกน้ำและล้างมือ เสร็จแล้วเธอก็เช็ดมือกับผ้าสำหรับเช็ดมือที่แขวนไว้บนผนัง คนที่มองเธอขยับตัวทำโน่นนี่อยู่ตลอดเวลากลืนน้ำลายลงคออึกแล้วอึกเล่า เพราะพอเธอถอดผ้ากันเปื้อนออก ก็ทำให้เขาเห็นทรวดทรงองค์เอวของเธอชัดเจนขึ้น ขาเรียวขาวนวล สะโพกผายก้นงอนพอเหมาะรับกับเอวคอด ทรวงอกใต้เสื้อนักศึกษาอวบอิ่มเต่งตึง แต่ไม่แน่ใจว่าเสริมฟองน้ำมาหรือของจริง แบบนี้ต้องพิสูจน์ เพชรนิลเดินเข้าไปใกล้หญิงสาว เขากำลังจะโอบกอดเธอมาแนบชิด เพื่อพิสูจน์สิ่งที่ค้างคาใจ ทว่าเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นเสียก่อน

โทรศัพท์ของหนูจ๋าอยู่ในกระเป๋าถือ และเธอวางกระเป๋าถือไว้ที่โต๊ะรับแขกด้านนอก