หงส์คืนฟ้าชะตารัก

ของอร่อย

หยางเจี๋ยสั่งให้คุณหนูหมอบลงแล้วค่อยๆ คลานตามเขามาอย่างช้าๆ สมุนตัวน้อยทำตามอย่างคล่องแคล่วเสื้อผ้าของเด็กน้อยทั้งคู่เป็นสีเขียว หยางเจี๋ยพรางกายให้ฉีเย่ว์จนกลมกลืนกับใบไม้ใบหญ้า เด็กน้อยคลานตามกันมาอย่างเงียบเชียบ จนกระทั่งพบรังนก หยางเจี๋ยส่งสัญญาณมือให้ฉีเย่ว์หยุด แล้วชี้ไปที่รังนก ฉีเย่ว์ดีใจเป็นอย่างยิ่ง นางเห็นนกน้อยที่กำลังชูคอรับอาหารจากปากแม่นกอย่างชัดเจน สิ่งนี้เหนือความคาดหมายของเด็กน้อยที่คิดไว้ ฉีเย่ว์จึงร้องออกมาอย่างดีใจ

"พี่เจี๋ยท่านดูเห็นนกแล้ว มันน่ารักมากๆ"

"อย่าเสียงดัง ไม่งั้นนกจะหนีไป"

เด็กน้อยพยักหน้าเงียบเสียงได้สักพัก จนกระทั่งนางเห็นไข่นกและนกที่กำลังชูคอรอให้แม่นกป้อนอาหารอีกเป็นจำนวนมาก เห็นใกล้ชิดเช่นนี้มีหรือที่เด็กน้อยเช่นฉีเย่ว์จะทนได้

"พี่เจี๋ยท่านดู เยอะแยะไปหมดเลยข้าอยากป้อนอาหารให้ลูกนกบ้าง นั่นพี่เจี๋ยตรงนั้นก็มี ตรงนี้ก็มี พี่เจี๋ย พี่เจี๋ย"

เสียงของฉีเย่ว์ทำให้แม่นกตกใจ บินมาวนรอบพวกเขาพร้อมส่งเสียงจิ๊บๆ หยางเจี๋ยส่ายหน้าเห็นว่าแม่นกมองพวกเขาเป็นศัตรูแล้วจึงรีบดึงแขนฉีเย่ว์ให้ออกมาจากบริเวณนั้น

"จะรีบไปไหนข้ายังดูไม่เต็มที่เลย" ฉีเย่ว์ทำหน้าง้ำไม่พอใจ

"คุณหนูทำนกตกใจแล้ว ค่อยมาดูกันวันหลังวันนี้พวกเรารบกวนมันแล้ว"

"ไม่เอาข้าจะดูอีก ข้าจะดูอีก"

ฉีเย่ว์ไม่พอใจ ขอบตาเริ่มแดง หยางเจี๋ยเกาหัวเขาจะทำอย่างไรกับเด็กน้อยดีเมื่อมองไปรอบๆ เห็นบึงใหญ่จึงเอ่ยออกมาอย่างเอาใจ

"เอาอย่างนี้ดีไหมพี่จะพาคุณหนูตกปลา ได้ปลาตัวโต ๆ แล้วเอามาย่างกิน ปลาสดๆ ตัวใหญ่ย่างแล้วโรยเกลือกินอร่อยมากจริงๆ"

"ดี ๆ ข้าไม่เคยตกปลา งั้นไปตกปลากัน"

กล่าวจบเด็กน้อยก็จับมือหยางเจี๋ยแน่น มองเขาอย่างคาดหวัง หยางเจี๋ยพยักหน้าก่อนจะพูดว่า

"เดี๋ยวเราไปที่เรือนของพี่ก่อนที่นั่นมีเบ็ดตกปลา ต้องหาเหยื่อแต่ถ้าจะให้ดีต้องเป็นพวกเนื้อมาล่อปลาถึงจะกินเบ็ด"

"เช่นนั้นห้องใต้ดินตรงโรงน้ำแข็งมีที่เก็บหมู เป็นเนื้อหมูได้หรือไม่"

"คุณหนูรู้ที่ซ่อนหรือ"