บทที่ 12

1250 คำ

“ผมอยากทานฟ้าลดา ช่วยตักให้ทีสิ ป้อนให้ถึงปากด้วยนะทำได้ไหม” แต่คำตอบที่ได้กลับมาทำเอาหญิงสาวร้อนวูบไปทั่วใบหน้าเธอเลี่ยงที่จะไม่ตอบแต่กลับตักอาหารให้เขาแทนทำเป็นมองไม่เห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่กำลังฉายให้เห็นถึงความพออกพอใจที่คำพูดเพียงไม่กี่คำของเขาทำให้หญิงสาวหน้าแดงได้ไม่ยาก            วศินกับฟ้าลดาใช้เวลาอยู่ในร้านอาหารเพียงแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้นก่อนทั้งหมดจะพากันเดินทางต่อ  ฟ้าลดาพยายามฝืนไม่ได้เผลอไปเพราะไม่อยากต้องตื่นมาพบกับความรู้สึกแปลกๆ แบบนั้นอีก การกระทำของหญิงสาวถูกจ้องมองด้วยสายตาถึงสองคู่อยู่ไม่ห่างจนในที่สุดรถยนตร์ก็เลี้ยวตัวเข้าไปประตูไม้ขนาดใหญ่ที่ด้านหน้านั้นมีชื่อของฟาร์มติดเอาไว้อย่างชัดเจน ภาพของพื้นที่ขนาดกว้างใหญ่ที่กินพื้นที่น่าจะเป็นพันๆ ไร่ปรากฏขึ้นต่อสายตามือทั้งหมดเดินทางมาถึง ภาพของความกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตาของสิ่งต่างๆ รอบตัวทำเอาฟ้าลดาเก็บความตื่นเต้นเอ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม