EP.3: บังเอิญ
1625 คำ
ใบชาเดินออกจากห้องน้ำพร้อมกับเพื่อน ๆ หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้ว พวกเธอเดินไปคุยกันไปเพราะยังตกลงกันไม่ได้ว่าจะกินอะไรร้านไหนดีและจะไปกินก่อนหรือไปซื้อโทรศัพท์ก่อนดี ทำให้ใบชาที่มัวแต่หันไปคุยกับเพื่อนทำให้ไม่ทันได้สังเกตรอบข้างจนเดินชนเข้ากับคนข้างหน้าอย่างจังจนเกือบล้มก้นจ้ำเบ้าสะโพกหักเป็นแน่ถ้าไม่ได้อ้อมแขนแข็งแรงของอีกฝ่ายโอบประคองเอาไว้
“เฮ้ยยย!!! / ว้ายยย!!!” เสียงร้องของคนสองคนดังขึ้นพร้อมกับภาพกอดรัดกันแน่นของคนทั้งคู่
ไรอัลอดที่จะก้มหน้ามองคนในอ้อมกอดของตัวเองไม่ได้ แต่เพียงแค่ได้เห็นก็ต้องตกตะลึงพร้อมกับหัวใจแกร่งที่เต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ในสายตาเขาเธอช่างเป็นผู้หญิงที่ดูดีดูสวยดูมีเสน่ห์ดึงดูดเขามาก ๆ ตั้งแต่เขาเริ่มแตกเนื้อหนุ่มมาจนป่านนี้ยังไม่เคยสะดุดตาสะดุดใจผู้หญิงคนไหนมาก่อน ซึ่งเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่สวยมากเพราะในชีวิตเขาเจอผู้หญิงสวยจนเขาชินชาแต่เธอให้ความรู้สึกแตกต่างออกไป
ใบชาเองก็อึ้งไม่ต่างกันเพียงแค่เห็นหน้าเธอก็จำใบหน้าของเขาคนนี้ได้ทันที เพราะเขาคือคนที่ช่วยเธอไว้เมื่อคืน เขาคือคนที่เธออยากเจออยากขอบคุณเป็นที่สุด แต่พอมาเจอในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำให้เธอทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน
ไรอัลที่กำลังมองใบชาอยู่นั้นก็ได้สติขึ้นมาทันทีที่เมื่อได้ยินเสียงของคนที่อยู่ในเหตุการณ์พูดออกมาเสียงดังพร้อมกันเพราะความตกใจและเป็นห่วงที่เห็นคนทั้งคู่กอดกันไม่ยอมปล่อย
“ใบชา!!!/ไอ้ชา!!!”
“ไรอัล!!!” พอตั้งสติได้เอวาก็รีบเข้ามาดึงไรอัลจากใบชาทันทีด้วยความหวงและหึงพร้อมกับแสดงความเป็นเจ้าของด้วยการกอดแขนไรอัลแน่นที่เห็นคนทั้งคู่ยืนกอดกันไม่ยอมแยกออกจากกันสักที ไม่ต่างจากสองสาวเพื่อนสนิทของใบชารีบเดินเข้ามายืนประกบข้างเพื่อนทันทีเหมือนกัน
“ไรอัลคะ คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” เอวารีบใช้มือสัมผัสไปตามเนื้อตามตัวของไรอัลเพื่อสำรวจว่าเขามีแผลหรือบาดเจ็บตรงไหนก่อนจะตวัดสายตามองใบชาอย่างเอาเรื่อง
“นี่เธอ!!! เวลาเดินทำไมไม่รู้จักดูคนดูทางบ้าง รู้ไหมเธอเกือบทำไรอัลบาดเจ็บแล้วถ้าเกิดเขาบาดเจ็บขึ้นมาเธอจะรับผิดชอบไหวไหม ห๊ะ!!!” เอวาพูดต่อว่าใบชาอย่างไม่ไว้หน้าเพราะเธอกำลังอิจฉาและโมโห เพราะเธอเห็นสายตาของไรอัลที่ใช้มองผู้หญิงคนนี้เป็นสายตาอ่อนโยนที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อนและเขาก็ไม่เคยใช้สายตาแบบนี้มองเธอเลยสักครั้ง
“คุณเอวาผมไม่เป็นไรไม่ได้บาดเจ็บตรงไหนเลย”
“แต่... ไรอัลคะ”
“ช่างมันเถอะ ว่าแต่น้องเป็นอะไรหรือเปล่าบาดเจ็บตรงไหนไหม”
“เอ่อ.... หนูไม่เป็นอะไรค่ะ แล้วก็ขอโทษคุณด้วยนะคะที่เดินไม่ดูทางจนชนคุณเข้า”
“ไม่เป็นไรแต่ทีหลังก็ระมัดระวังด้วยล่ะ”
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ”
“ไปกันเถอะค่ะไรอัล เอวาหิวแล้ว” เอวาพูดกับไรอัลเสียงหวานออดอ้อนพร้อมกอดแขนเขาแน่นแล้วพาเดินออกไปจากตรงนั้นทันที เธอไม่อยากอยู่ให้นานกว่านี้เธอไม่อยากให้ไรอัลได้พูดได้คุยหรือรู้จักผู้หญิงคนนี้มากกว่านี้
ตอนนี้ในใจเธอเกิดความกังวลและความกลัวขึ้นมาจับใจกับสายตาแบบนั้นของไรอัลที่ใช้มองยัยผู้หญิงคนนั้น ถึงยังไงเธอก็ไม่มีวันยอมเด็ดขาดยังไงไรอัลก็ต้องเป็นของเธอคนเดียวเท่านั้น เธอไม่มีทางยอมปล่อยให้เขาไปเป็นของใครเด็ดขาด ถึงที่ผ่านมาเธอจะรู้ว่าไรอัลเจ้าชู้กินผู้หญิงไปเรื่อยไม่จริงจังกับใครแต่เรื่องนี้เธอยอมรับได้เพราะเป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชายและอีกอย่างมันก็เป็นแค่วันไนท์สแตนด์ไม่ได้จริงจังอะไร จากนี้ไปเธอคงต้องหาวิธีจัดการให้ไรอัลมาเป็นของเธอให้ได้เร็วที่สุดจะใจเย็นเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว
หลังจากที่สองหนุ่มสาวเดินจากไปแซมมี่กับหวานก็รีบหันมาสำรวจดูตามร่างกายใบชาทันที เมื่อกี้พวกเธอมัวแต่ตกใจเลยไม่ทันได้ตั้งตัว
“ชาแกเป็นอะไรหรือเปล่า”
“ชาไม่ได้เป็นอะไร”
“ผู้หญิงอะไรหน้าตาก็สวยอยู่หรอกแต่นิสัยใช้ไม่ได้เลย ก็มันเป็นอุบัติเหตุไหมใครอยากให้เกิดขึ้นละ เฮ้อ.... ฉันละเสียดายผู้ชายคนนั้นจริง ๆ ออกจะหล่อมากไม่น่ามีแฟนนิสัยแย่ ๆ แบบนี้เลย ให้ตายเถอะ” แซมมี่อดไม่ได้ที่จะบ่นออกมาเธอไม่ชอบใจผู้หญิงคนนั้นที่มาดุด่าใบชาเพื่อนของเธอแบบไม่มีเหตุผลแบบนั้น
“ช่างมันเถอะ เรื่องของพวกเขา”
“เฮ้อ.... งานเริ่มกร่อยแล้วว่ะ” หวานถอนหายใจพร้อมทำหน้าเซ็ง ๆ เบื่อหน่ายกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นสด ๆ ร้อน ๆ แค่มองจากดาวอังคารยังรู้เลยว่ายัยหน้าสวยนั้นหึงเพื่อนเธอแน่ ๆ ทั้ง ๆ ที่ใบชายังไม่ได้ทำอะไรเลยสักอย่าง
“ไม่กร่อยหรอกน่า ชาว่าเรารีบไปซื้อโทรศัพท์แล้วรีบไปหาอะไรกินกันดีกว่า เนอะ...” ใบชายิ้มหวานพร้อมกับกอดแขนของเพื่อนทั้งสองคนแล้วลากให้เดินตามเธอไปยังร้านขายโทรศัพท์เพื่อหาซื้อโทรศัพท์เป็นอันดับแรกจากนั้นค่อยพาไปหาอะไรกินจะได้อารมณ์ดีขึ้น
“ก็ได้ งั้นไปซื้อโทรศัพท์ก่อน”
ไรอัลนั่งตรวจเอกสารอยู่ที่ห้องทำงานภายในผับหรูชื่อดัง เขามาที่นี่เกือบทุกวันซึ่งเขาไม่ได้มาแค่ตรวจงานเท่านั้นเขายังเข้ามาหาเหยื่อสาว ๆ เพื่อผ่อนคลายจากความเครียดตามประสาหนุ่มโสดที่รักสนุกแต่ไม่ผูกพันอีกด้วย
หลังจากตรวจเอกสารเสร็จไรอัลก็เดินลงไปชั้นล่างห้อง VVIP ประจำของเขาก่อนที่พนักงานจะเอาเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ เขานั่งดื่มนั่งฟังเพลงไปแต่สายตากลับมองลงไปข้างล่างเพื่อหาสาว ๆ ที่ถูกใจสักคนสองคนที่สนใจจะไปต่อกับเขาคืนนี้
“เอ่อ... สวัสดีค่ะ” ไรอัลนั่งดื่มไปได้ไม่นานก็มีสาวสวยในชุดเกาะอกสีดำสุดเซ็กซี่เดินเข้ามาทักทายเขาถึงในห้องโดยที่เขาไม่ต้องออกไปล่าเหยื่อเองถึงด้านล่าง
“สวัสดีครับ”
“มาคนเดียวเหรอคะ”
“ครับ”
“เอ่อ ลีน่าขอนั่งด้วยคนได้ไหมคะ พอดีลีน่านัดกับเพื่อนไว้แต่เพื่อนยังไม่มากันเลยค่ะ”
“เชิญครับ” ไรอัลยิ้มพร้อมตอบรับออกไปกับมุกเดิม ๆ ที่สาว ๆ และหนุ่ม ๆ ชอบใช้กันเวลาเจอคนถูกใจหรือคนที่อยากสานสัมพันธ์ด้วยเพราะมุขแบบนี้เขาก็เคยใช้มาก่อน
“ขอบคุณค่ะ” ลีน่ายิ้มหวานแล้วเดินไปนั่งลงข้าง ๆ กับไรอัล เธอถูกใจเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นจนเธอต้องเดินมาหาเขาถึงที่นี่ ที่จริงคืนนี้เธอมาคนเดียวไม่ได้นัดเพื่อนไว้อย่างที่บอกแต่จะให้เธอพูดว่าอยากรู้จักและอยากสานสัมพันธ์กับเขาตรง ๆ ก็ไม่ได้
“ลีน่าค่ะ ไม่ทราบว่าคุณ...”
“ไรอัลครับ”
“ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่ให้ลีน่านั่งด้วย คุณไรอัลมาเที่ยวแบบนี้แฟนไม่ว่าเหรอคะ”
“ผมโสดครับ”
“ลีน่าก็โสดค่ะ”
ลีน่ายิ้มกว้างออกมาทันทีที่ได้รับรู้ว่าไรอัลโสด พร้อมกับบอกสถานะของตัวเองออกไปเหมือนกันถึงเขาจะไม่โสดเธอก็มั่นใจว่าสามารถทำให้เขาหลงเสน่ห์เธอได้ไม่ยาก
ทั้งคู่นั่งดื่มนั่งคุยกันไปเรื่อย ๆ แต่ที่ไม่เรื่อยก็มือของลีน่านี่แหละที่เริ่มไม่อยู่นิ่งเธอลูบไล้มือไปตามหน้าอกของไรอัลอย่างพอใจและเชิญชวนกับสายตาที่มองมาอย่างสื่อความหมาย
ไรอัลไม่รอช้ารีบก้มลงประกบปากจูบลีน่าด้วยความร้อนแรงเร่าร้อน ในเมื่ออีกฝ่ายเสนอมาเขาก็ยินดีสนอง เขาสอดลิ้นสากเข้าไปในโพรงปากเธอดูดดึงลิ้นของเธอก่อนจะตวัดกวัดเกี่ยวพันกันอยู่อย่างนั้น ลีน่าเองก็ไม่อยู่นิ่งเธอค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อของไรอัลออกแล้วลูบไล้ไปตามแผงอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามด้วยความหลงใหล
“อื้มมม”
“ไรอัลคะ” ลีน่าเรียกไรอัลด้วยน้ำเสียงแหบพร่าที่เต็มไปด้วยไฟปรารถนาและความต้องการ ไรอัลไม่รอช้ารีบดึงเสื้อเกาะอกของเธอลงพร้อมกับใช้มือบีบขยำอย่างแรงก่อนจะก้ม ลงใช้ปากครอบครองดูดดึงอกอวบอย่างหื่นกระหายจนลีน่าทนความเสียวซ่านที่ได้รับไม่ไหวร้องครางออกมาเสียงดัง
“อ่าส์สส ไรอัลคะ”
“อื้มมม ครับ”
“ลีน่าไม่ไหวแล้ว ลีน่าต้องการคุณ” พอได้ฟังคำพูดของลีน่าจบไรอัลก็ไม่รอช้าที่จะอุ้มเธอขึ้นแล้วเดินตรงไปยังห้องพักส่วนตัวของเขา
- ผู้เขียน
