EP 20
1111 คำ
“ต้องให้ผมบอกด้วยเหรอ ว่าคุณกับพวกของคุณหลอกผมยังไง เผลอๆ ก็อาจจะรวมคุณดวงเข้าไปด้วยก็ได้ พวกคุณถนัดเรื่องวางแผนต้อนผู้ชายให้ตกหลุมกันอยู่แล้วนี่”
“อย่าดึงเอาคนอื่นมาเกี่ยว เรากำลังพูดถึงไอ้รูปทุเรศๆ นี่”
“รู้สึกว่าคำพวกนี้จะหลุดปากคุณบ่อยจังเลยนะช่วงนี้ ธาตุแท้เริ่มจะออกแล้วหรือไง หรือไอ้ความเป็นผู้ดีทุกกระเบียดนิ้วของคุณที่อุตส่าห์ฉาบไว้หมดไปแล้วเหรอ”
“ฉันจะพูดดีก็กับคนที่พูดดีและให้เกียรติฉันเท่านั้น”
“ผมอุตส่าห์หลับหูหลับตาแต่งกับคุณ ทั้งที่ควรจะล้มงานด้วยซ้ำ นี่ไม่ถือว่าให้เกียรติอีกเหรอ และผมแปลกใจเอามากๆ ที่คุณยังกล้าพูดถึงเกียรติของตัวเอง เอาจริงๆ ผมไม่คิดว่าคนอย่างคุณจะเหลือเกียรติอะไรอีก เพราะพฤติกรรมสำส่อน มั่วไม่เลิกของคุณมะ...”
เผียะ
ใบหน้าอันหล่อเหลามีอันได้หันไปอีกทาง เมื่อคนนั่งขัดสมาธิอยู่กับพื้นผุดลุกขึ้น แล้วใช้มือบางฟาดลงไปจนสุดแรงเกิดเพราะความโกรธจนแก้มขาวนวลเนียนผันเปลี่ยนเป็นสีแดง
ส่วนคนหน้าหล่อนั้นยกมือขึ้นลูบตรงจุดที่เพิ่งมีฝ่ามือบางประทับลงไป นี่เป็นหนที่สองของการถูกผู้หญิงคนเดิมตบ และเขาจะไม่มีวันเจ็บฟรีแน่ อุ้งมือหนากระชากเอาแขนเล็กจนถลาเข้ามาหาแผงอกกว้าง
“นอกจากความเป็นผู้ดีจอมปลอมของคุณจะหมดไปแล้ว ยังกลายเป็นคนชอบใช้ความรุนแรงเพิ่มขึ้นมาอีกอย่างเหรอ บอกไว้ก่อนนะว่านับตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป ตบผัวอย่างผมเมื่อไหร่ เมียอย่างคุณจะถูกเบิ้ลทันที!!!”
แขนแข็งแรงตวัดเอาคนตัวเล็กๆ ขึ้นแล้วโยนลงไปหาชุดรับแขกทันที
“โอ๊ย!”
คนถูกโยนตกใจระคนจุกนิดๆ และยังไม่ทันจะได้ลุกขึ้น เขาก็โถมตัวใหญ่ๆ เข้ามาหา สองเท้าขาวบางที่ยังว่างถีบสุดแรงเกิดจนเขาผงะหงาย นั่นถึงได้โอกาสหนี
“เก่งนักนะ คิดว่าจะหนีพ้นเหรอ”
แต่ทันได้แค่ลุกขึ้นจากชุดรับแขกเท่านั้น ก็ถูกเขาคว้าตัวกลับไปตกอยู่ที่เดิมแล้ว
“ปล่อยฉันนะ ไอ้คนบ้า คุณทุเรศ”
สองกำปั้นรัวทุบลงไปแทบจะทุกส่วนบนกายกำยำเท่าที่จะทำได้ แต่เขาก็เข้าพยายามล็อกตัวเล็กๆ ไว้ให้นิ่งไม่คิดจะปรานีเช่นกัน ชุดรับแขกเลยกลายเป็นสังเวียนให้ประลองฝีมือกันพัลวัน จนต้องลงไปกองอยู่กับพื้นพรมด้วยกันดัง
‘ตุ๊บ’
“แรงเยอะนักนะ เดี๋ยวผัวจะรีดออกให้หมดตัวเชียว เล่นกับใครไม่เล่น มาเล่นกับไอ้ดรณ์ แบบนี้ต้องเจอ”
คนมีพละกำลังเหลือเฟือใช้แผงอกกว้างกดคนตัวเล็ก ที่เรี่ยวแรงเหลือน้อยนิด จนแผ่นหลังติดกับพรมหนานุ่ม กลุ่มผมยาวดุจแพรไหมพาดสยายไปตามพื้นราวกับภาพวาด
สองแขนก็ถูกสองมือใหญ่กดไว้กับพื้นเช่นกัน ริมฝีปากเต็มของเขาฉกลงไปปิดอีกปากอย่างรวดเร็ว ด้วยไม่อยากฟังถ้อยคำด่าทอให้ขัดเคืองหูนัก
เสื้อคลุมแทบจะหลุดออกจากไหล่ระหงจากการยื้อยุดอยู่แล้วนั้น ถูกเขาดึงรวดเดียวก็หลุดออกไปอย่างง่ายดาย ชุดนอนบางเบายาวเกือบจะกรอมเท้านั้น บัดนี้ก็ถูกมือหนาถลกขึ้นไปคาดอยู่กับเอวคอด
นิ้วอันชำนาญงานเลื่อนไปลูบไล้กับนวลเนื้อมีแพนตี้สีขาวห่อหุ้มไว้ จุดที่จะทำให้คนใต้ร่างหมดฤทธิ์ถูกสอดนิ้วเข้าไปเคล้าคลึงทันที
เท่านั้นยังไม่พอ เขาก็สยบอาการพยศของเจ้าหล่อนด้วยการมอบจุมพิตอันหนักหน่วงไม่ยอมให้ขาดช่วงใดๆ ร่างเล็กๆ ที่ดิ้นรนต่อต้านเมื่อครู่เริ่มนิ่งแล้ว มือหนาดึงแพนตี้หลุดอยู่ตรงข้อพับแล้วก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของปลายเท้าทำงานต่อ
ก่อนจะเลื่อนขึ้นมาแกะกระดุมชุดนอนออกอย่างรวดเร็ว จนได้กอบกำก้อนเท่ากำปั้นที่เห็นว่านุ่มนิ่มน่าลิ้มลอง และเขาก็ไม่คิดจะรอช้า เมื่อความหิวเรียกร้องตั้งแต่ยังไม่ขับรถออกจากออฟฟิศด้วยซ้ำ
“หยุดนะ! คุณจะมาทำอะไรทุเรศๆ ตรงนี้ไม่ได้นะ”
แม้เรี่ยวแรงจะดิ้นรนขัดขืนเขานั้นหมดสิ้นไปแล้ว แต่ก็ยังเหลือแรงไว้เปล่งเสียงห้ามปรามได้ ด้วยตรงนี้หาใช่ที่ไม่ เพราะมันเสี่ยงกับการคนในบ้านจะเดินขึ้นมาเห็นอย่างยิ่ง
“นี่บ้านผม คุณเป็นเมียผม และผมจะเอาคุณเมื่อไหร่ ที่ไหนหรือยังไงก็ได้ ย้ำอีกรอบ ว่าตบผมเมื่อไหร่ คุณจะถูกเบิ้ลหนักๆ เมื่อนั้น”
“ไม่! อย่านะ คนบะ...”
หญิงสาวผู้พ่ายแพ้ให้แก่เขาถึงกับพูดไม่ออก เมื่อนิ้วของเขากำลังสะกิดเกากลุ่มเกสรนุ่มนิ่มรัวเร็ว ริมฝีปากบางที่กำลังอ้าจะด่าทอเขานั้นถึงกับสั่นน้อยๆ สองน่องเรียวที่กอดเกี่ยวกันอยู่ก็ค่อยๆ ขยับแยกออกจากกัน เมื่อมีท่อนขาแข็งแรงของเขาแทรกสอดเข้าไป
“หย่าแน่ แต่ต้องไม่ใช่เร็วๆ นี้ และต้องหลังจากผมเอาคุณจนหนำใจ เอาให้คุ้มค่าเงินหลายสิบล้านกับคุ้มค่าหัวใจ คุ้มค่ากับความรู้สึกที่ผมเสียไปก่อน”
ริมฝีปากกำลังจะด่าเขากลับ มีอันถูกอีกปากเลื่อนขึ้นมางับไว้อย่างรวดเร็ว อีกมือของเขาก็เลื่อนไปหาเข็มขัดอย่างคนหิวกระหาย ไม่กี่อึดใจเจ้าของเรือนกายเกือบเปลือย ก็รับรู้ถึงความต้องการของเขา
ผ่านกายเต็มตึง เข้มแข็ง ที่ดุนดันอยู่กับหน้าท้องแบนราบเรียบ สองน่องขาวนวลเนียนมีอันต้องยอมเปิดทางให้ เมื่อเขาใช้ฝ่ามือดันออก ก่อนจะนำพาปลายอันเบ่งบาน ล่วงล้ำเข้าช่องฉ่ำชื้นอย่างรวดเร็วและรุนแรงจนแนบแน่น
“อือ!!!”
ตอบไม่ได้ว่าเสียงที่เปล่งออกไปนั้น มันบ่งบอกถึงความรู้สึกอะไรกันแน่ เมื่อรับรู้ว่ากายสาวกำลังโอบอุ้มกายชายอันมโหฬารของเขา จะว่าเสียใจก็ไม่น่าจะใช่ ในเมื่อนี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้ว
และตัวเองก็อยู่ในฐานะภรรยาอย่างถูกต้องตามประเพณีและตามกฎหมายแล้ว จะว่าดีใจนั้นก็ห่างไกลกับความรู้สึกอย่างล้นเหลือ ด้วยถ้อยคำ การกระทำที่เปลี่ยนไปราวกับคนละคน
- ผู้เขียน
