EP 19
1152 คำ
“ก่อนไป! แล้วคุณดรณ์จะไปไหนคะ อย่าบอกนะคะว่าจะบินไปดูงานอีกแล้ว จำได้ว่าเพิ่งกลับมาเมื่ออาทิตย์ก่อนเองนะคะ”
ดวงดาราย้ำ
“คุณดรณ์จะไปบ้านที่หัวหินค่ะคุณดวง บ่นว่าไม่มีเพื่อนคนไหนว่างสักคนมาตลอดทางตอนนั่งรถมาด้วยกัน ชวนสรวงด้วยนะคะ แถมยังฝากชวนคุณส้มกับคุณอ้อด้วย ไปหลายๆ คนจะได้สนุก”
“สองสาวว่ายังไงคะ”
“แหม! บ้านพักฟรี อาหารฟรี มีหรือจะไม่ชอบคะ ว่าแต่คุณดวงไปด้วยกันมั้ยคะ คุณภากับหนูเวด้วย ไปกันหมดนี่ล่ะค่ะ จะได้สนุกๆ ถ้าได้หนูเวเป็นเชฟให้ ทริปนี้คงจะอิ่มหนำกันเต็มที่เชียวค่ะ เพราะเจ้าของบ้านจ่ายไม่อั้นอยู่แล้ว”
สรวงสุดาหันไปหาหนุ่มเจ้าของบ้าน
“แหม! ชวนเป็นตุเป็นตะเชียว เจ้าของบ้านยังนั่งนิ่งอยู่เลย แบบนี้ดวงจะกล้าชวนเพื่อนไปได้ยังไงกันล่ะคะ”
ดวงดาราส่งสายตาไปหาเจ้าของบ้านหนุ่มนั่งยิ้มน้อยๆ อยู่
“จะเป็นเกียรติมากครับ ถ้าทริปนี้มีคุณดวง คุณน้าแล้วก็คุณเวไปด้วย สัญญาว่าจะไม่ให้คุณเวเป็นเชฟคนเดียวหรอกครับ แต่ผมจะคอยเป็นลูกมือให้ หรือจะให้พาไปจ่ายตลาดด้วยก็ยินดีครับ”
“ว่าไงภา! จะให้เกียรติเจ้าของบ้านหรือเปล่า”
“คุณดรณ์ให้เกียรติขนาดนี้ ภาจะปฏิเสธได้ยังไงกันล่ะคะคุณดวงก็”
“แล้วหนูเวล่ะจ๊ะ”
“อืม! ต้องขอบคุณ คุณดรณ์มากนะคะที่กรุณาชวน แต่พอดีเวต้องรีบกลับไปดูร้านค่ะ”
“ปล่อยไว้สักสองสามวัน ร้านคงไม่มีใครขโมยหรอกจ้ะหนูเว ไปด้วยกันเถอะนะ จะได้สนุก”
สรวงสุดามีสีหน้าผิดหวังนิดๆ แต่ก็พยายามชวนให้สาวสวยตรงหน้าเปลี่ยนใจ
“ต้องขอโทษจริงๆ ค่ะคุณป้าสรวง เวจองตั๋วกลับพรุ่งนี้แล้วค่ะ”
“จองแล้วก็เลื่อนไปก่อนสิจ๊ะ หรือถ้าเลื่อนแล้วมันยุ่งยากจะเอาเอกสารนั่นนี่ก็ทิ้งไปเลย เดี๋ยวป้าซื้อให้ใหม่ก็ได้ นะๆ ไปด้วยกันหมดนี่ล่ะ จะได้สนุก หรือกลัวแม่จะว่า”
ดวงดาราหันไปหาเพื่อนที่รู้จักกันในงานเปิดตัวสินค้าได้ยังไม่ถึงปี แต่ก็เหมือนสนิทกันมาเป็นสิบปีแล้ว
“ไม่ว่าหรอกค่ะ ทุกอย่างแล้วแต่เวเลย แม่ว่าพักบ้างก็ดีนะจ๊ะ ทำงานมาตั้งนานแล้วไม่ได้ไปไหนเลย เรื่องร้านก็โทรสั่งงานไปก่อนก็ได้ คุณป้าดวงกรุณาจะซื้อตั๋วให้ใหม่ขนาดนี้ ถ้าไม่รับไว้จะเสียมารยาทนะจ๊ะเว”
“อืม! ก็ได้ค่ะ”
แม้จะห่วงงาน แต่ก็ดีใจไม่น้อยที่จะมีเวลาได้อยู่เห็นหน้าเขาไปอีกอย่างน้อยสามวัน
“ว่าแต่วันนี้หนูเวจะทำอะไรให้พวกเรากินคะ” สรวงสุดายิ้มร่าพร้อมกับหันไปหาเชฟสาว
“คุณป้าดวงอยากทานสเต๊กค่ะ งั้นเวขอตัวก่อนนะคะ กลัวอาหารไม่ทันมื้อเที่ยงค่ะ”
“ไม่ต้องรีบมากหรอกจ้ะ ป้าๆ รอได้ ว่าแต่มีใครช่วยหรือยังคะ ถ้ายังป้าจะให้คุณดรณ์ไปเป็นลูกมือ”
“มีแล้วค่ะ”
แม้ใจอยากจะมีเขาไปช่วยมากแค่ไหน แต่ก็จำใจปฏิเสธออกไป ด้วยนั่นดูเป็นเรื่องไม่งามสักนิด อีกทั้งคนรับใช้ในบ้านดวงดาราก็คอยช่วยอยู่แล้ว เลยจำต้องเข้าครัวไปแม้ใจอยากจะเห็นหน้าเขาบ่อยๆ ก็ตาม
จำได้ว่าเที่ยงนั้นตัวเองเข้าครัวอย่างมีความสุขอย่างไม่เคยมีมาก่อน และตั้งใจปรุงอาหารสุดฝีมือกว่าครั้งไหนๆ ก็ว่าได้ เจ้าของใบหน้าสวยใสไร้เครื่องแต่งแต้มเผลอยิ้มออกมา เมื่อจำใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา ตอนชิมอาหารคำแรกได้ดี
เขายิ้มอย่างพึงพอใจ พร้อมกับเอ่ยชมหลายครั้ง มือบางก็แกะกล่องของขวัญไปด้วยความอารมณ์ดีเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่วันที่เขาเข้าไปหาในห้องแล้วมอบความเป็นสามีให้ก่อนวันวิวาห์และด้วยวิธีที่ตัวเองเห็นว่าป่าเถื่อนที่สุด
เกือบเที่ยงคืนแล้วเมื่อมองนาฬิกาในมือถือ แต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเขาจะกลับ ของขวัญกล่องสุดท้ายถูกเลื่อนมาตรงหน้า ‘คัทลียา ศรีสกุลชัย’ คือเจ้าของนามบัตรที่ติดไว้บนกล่อง
แม้อยากจะขว้างทิ้งสักแค่ไหน แต่สุดท้ายก็จำต้องเปิดออกอยู่ดี ด้วยอยากรู้ว่าคนกลายเป็นอดีตของเขาไปแล้วให้อะไรมา มันทั้งใหญ่ทั้งหนัก อาจจะเป็นภาพวาด
ทว่าเปิดออกมาแล้วนั้นกลับรู้สึกเสียใจยิ่ง เพราะมันเป็นรูปถ่ายของเขากับสาวเซ็กซี่ที่เรียกตัวเองว่า ‘แคต’ ให้ได้ยินบ่อยครั้งนับตั้งแต่รู้จักเขามา
ทั้งสองยืนกอดกันกลมพร้อมกับยิ้มให้กล้องด้วยสีหน้าเป็นสุขยิ่งตรงระเบียงเรือยอชต์ เบื้องหลังคือน้ำทะเลสีฟ้าครามซึ่งเป็นสีเดียวกับท้องฟ้า และที่ทำให้เจ็บใจไปมากกว่านั้นก็คือ ทั้งคู่อยู่ในชุดว่ายน้ำ
“ผมอยากเดาว่าคุณกำลังพยายามทำตามคำสอนของคุณยาย เรื่องไม่ควรเข้านอนก่อนสามี มากกว่าจะเดาว่าคุณอยากเห็นของในกล่องจนตัวสั่น ถึงขนาดรอพรุ่งนี้ไม่ได้”
น้ำเสียงแสลงหูของเขาดังมา หันขวับไปหาก็เห็นว่ายืนกอดอกอยู่ ไม่รู้ว่ามาถึงนานแค่ไหน ทำไมไม่ได้ยินเสียงรถ
‘จะได้ยินยังไง ในเมื่อเธอกำลังเดือดกับของขวัญแฟนเก่าของเขาอยู่’
“นี่มันอะไรคะ”
มือบางเลื่อนกรอบรูปออกจากตัวด้วยความขุ่นเคือง อารมณ์ตอนนี้รู้สึกเหมือนถูกหยามยังไงยังงั้น ดรณ์เดินไปยืนอยู่หน้าชุดรับแขก จัดวางไว้แบบโค้งครึ่งวงกลมหันหน้าเข้าหาหน้าต่างกระจก เพื่อจะได้เห็นวิวสวนสวย ตั้งใจจะทรุดกายลงนั่ง แต่ก็เห็นหน้าบูดๆ ที่มองมาหาก่อน
“ก็รูปไง”
“สมควรเหรอคะที่แฟนเก่าคุณให้เป็นของขวัญวันแต่งงาน”
เลยส่งเสียงต่ำไปหา ใบหน้านั้นก็บอกให้เขารู้ว่าไม่ปลื้ม
“เป็นเมื่อสามวันก่อนผมคงบอกได้ว่าไม่ แต่ตอนนี้ผมไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรแปลกตรงไหน หรือถ้าจะให้พูดตรงๆ ก็สมควรแล้วที่คนหลอกลวงอย่างคุณจะเจอแบบนี้”
“ฉันหลอกอะไรคุณไม่ทราบ”
ปกติแล้วหญิงสาวจะเป็นคนสุภาพ เวลาพูดจะมีหางเสียงเสมอๆ แต่สำหรับตอนนี้ และกับสามีที่แสดงกิริยาแบบไม่แยแสหรือสนใจใส่ เลยส่งเสียงห้วนๆ ให้ ใบหน้าสวยก็ตึงนิดๆ
- ผู้เขียน
