แกร๊ก...
เสียงปลดล็อกประตูเรียกรอยยิ้มระบายบนใบหน้าหล่อ และยิ่งยิ้มกว้างยียวนกวนบาทามากขึ้นเมื่อสบสายตาขวางๆ ของคนที่เปิดประตูลงมา
“ผมจะบอกว่าไหมอยู่กับผมครับ พอดีจะคุยกันเรื่องไล่ที่สวนปาล์มของชาวบ้าน ไปที่บ้านผมครับ ครับ อาเข้มไม่ต้องห่วง ถ้าดึกมาก ผมจะไปส่งน้องเอง ครับ ครับ สวัสดีครับ”
อังกูรกดตัดสาย ดวงตากรุ้มกริ่มมองคนหน้ามุ่ย ที่ยิ่งมองก็ยิ่งเห็นความน่ารักมากมายก่ายกอง มากจนนึกเสียดายเวลา ที่ก่อนหน้านี้ทำไมเขาไม่มองใยไหมให้ลึกซึ้ง เขาพลาดอะไรดีๆ แบบนี้ไปได้ยังไง
“มองอะไรนักหนา”
“มองเมีย”
“บ้า! พี่กูรอย่ามาพูดแบบนี้นะ จะเอายังไงก็ว่ามา จะค่ำแล้ว ไหมจะกลับบ้าน”
“ไม่ได้ยินที่พี่คุยกับอาเข้มเหรอ ไหมจะไป... ที่บ้านพี่”
คำว่า ‘บ้านพี่’ สื่อความหมายชัดเจน
“อย่าเอาเรื่องงานมาอ้าง ยังไงไหมก็ไม่ไปกับพี่แน่”
“เรื่องงานที่ไหน เรื่องของเราชัดๆ ไปกับพี่เถอะ รถไหมจอดไว้ที่นี่แหละ พี่จะได
