ใยไหมพยายามดึงสติให้จิตใจจดจ่อกับเรื่องในการประชุม ต้องจดทุกอย่างลงในสมุด เพื่อทำตัวเองให้มีสติมากที่สุด แต่เรื่องสติหลุดๆ ก็ราวจะฉายเป็นฉากๆ ในสมอง เพราะดวงตาคมเข้มที่มีแววหยอกเย้าคู่นั้น
หล่อนเคยปรารถนาให้อังกูรมองด้วยสายตาแบบนี้ มองแบบหยอกเย้า มองแบบผู้ชายถูกใจผู้หญิง มองแบบพึงพอใจ มองเหมือนที่เขาเคยมองหล่อนเมื่อ 10 ปีก่อน แต่ก็เป็นแค่ความปรารถนาในใจ เพราะหล่อนเองเป็นคนตัดสินใจหลีกให้พ้น
แต่ตอนนี้ล่ะ จะหลีกยังไง ก็เขานั่งประจันหน้า และสายตานั้นก็ราวกับจะเปลื้องผ้าหล่อนให้เปล่าเปลือย ไม่เหลือสักชิ้น
แค่คิดทั่วร่างก็สะท้านสะบัดร้อนสะบัดหนาว คิดไปถึงเหตุการณ์ 2 วันก่อน ที่หล่อนตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าร่างกายเปลือยเปล่า ไม่มีเสื้อผ้าติดกายสักชิ้น แต่มีสิ่งหนักๆ พาดผ่านบั้นเอวของหล่อนเอาไว้
เวลานั้นหล่อนแทบจะกรีดร้องเมื่อพบว่ามันเป็นท่อนแขนของผู้ชายที่มีคนอ่อนขึ้นอยู่บางเบา แต่ก็ตะครุบปิดป
