“ให้ผมจัดการเรื่องนี้แทนไหมครับ” ธนนท์เสนอตัวช่วยแก้ปัญหาแทนเจ้านาย เพราะกันตพลนิ่งเฉยต่างจากบรรยากาศในออฟฟิศราวฟ้ากับเหว
“ไม่เป็นไรนนท์ เรื่องไม่จริงเดี๋ยวก็เงียบไปเองนั่นแหละ”
“อย่าเงียบได้ไหมคะ” แพรดาวเปิดประตูมาได้ยินพอดี และนี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ ธนนท์เห็นดังนั้นก็รีบเดินจากห้องอย่างรู้งาน เปลี่ยนใจขออยู่เฉย ๆ ดีกว่า นาทีนี้ปล่อยให้เจ้านายเผชิญหน้าคนเดียวแล้วกัน
“ก็...” กันตพลอ้ำอึ้ง เห็นสายตาเอาเรื่องของแพรดาวแล้วคิดไม่ออกเลยว่าจะพูดอะไร แล้วต้องพูดยังไงให้แพรดาวคนน่ารักแบบเมื่อวานกลับคืนมา
“ก็อะไรคะ!”
“ก็... มันเรื่องไม่จริงนี่ครับ”
“เพราะว่ามันไม่จริงไงคะ คุณกันต์ถึงต้องออกมาพูด ไม่ใช่ปล่อยให้เงียบ ทุกคนเข้าใจแพรผิดหมดแล้ว แพรแก้ตัวแล้วใครจะเชื่อ”
“แต่ถ้าเรายิ่งเถียง...”
“การชี้แจ้งข้อกล่าวหาด้วยข้อเท็จจริงไม่ได้เรียกว่าเถียงค่ะ กรุณาเปลี่ยนความคิดด้วยนะคะ แพรกับน้อง ๆ
