“เฮ้ย... แกออกมาจากโรงแรมได้ไง” แพรดาวหันซ้ายขวา มองให้แน่ใจว่าตอนนี้ไม่มีใครสนใจผู้ชายที่กำลังยืนซื้อปลาหมึกย่าง บริเวณหน้าตลาดนัดที่เธอนั่งกินก๋วยเตี๋ยวกับพราวฟ้าเมื่อครู่
“ฉันอยากกินปลาหมึกย่าง แล้วก็พวกนี้ด้วย” พิพัฒน์ยกถุงมากมายให้ดู ในนั้นมีทั้งของคาวและหวาน ก่อนจะกระชับหมวกให้เข้าที่ และโชคดีที่การใส่หน้ากากอนามัยไม่ใช่เรื่องแปลกเท่าไหร่ เลยไม่เป็นจุดเด่นให้ใครสนใจ
“แล้วทำไมแกไม่ให้ทีมงานมาซื้อให้ ออกมาแบบนี้มัน...”
“อย่าบ่นดิ ทำตัวเป็นแม่ฉันไปได้ ถ้าไม่ดึงแขนแกเมื่อกี้ แกยังไม่รู้เลยว่าฉันเป็นใคร”
แพรดาวเถียงไม่ออก ที่นี่ไม่ใช่ตลาดนัดที่วัยรุ่นมาเที่ยวเล่น แต่ก็คนเยอะใช้ได้ เป็นตลาดที่หากตัวเองมาหาพราวฟ้าเมื่อไหร่ ก็จะแวะเวียนมาทุกครั้งเพราะมีของอร่อยเต็มไปหมด เดินได้ไม่มีวันเบื่อ นับประสาอะไรพิพัฒน์ที่ไม่ได้สัมผัสบรรยากาศแบบนี้มานาน
“มีร้อยนึงไหม คุณป้าไม่มีเงินทอน” เขาหันมาถ
