“คุณแพรสนิทกับพีทเหรอครับ” เมื่ออยู่กันเพียงลำพัง ระหว่างทางกลับบ้าน กันตพลจึงแกล้งถามแพรดาว แม้จะรู้เรื่องจากพราวฟ้าแล้ว
“ถ้าคุณกันต์ได้ยินอะไรจากพราวมา อย่าไปเชื่อมากนะคะ”
“เอ่อ...” เขาอายที่ถูกจับได้ แต่เมื่อเห็นเธอมองมาด้วยรอยยิ้มก็เบาใจลงบ้าง
“ไม่ต้องคิดมากนะคะ ถ้าอยากรู้ของแพร คุณกันต์ต้องถามแพร อย่าฟังจากคนอื่นสิ”
“ถามได้จริง ๆ เหรอครับ”
“ได้สิคะ แต่คงตอบไม่ได้ทุกเรื่องค่ะ”
“งั้นผมขอถามคำถามเดียวก็พอครับ ตอบไม่ได้ก็ไม่เป็นไร”
“ได้ค่ะ” เธอหยุดเดิน น้ำเสียงเขาไม่ต่างจากตอนคุยงานในบริษัท ต้องเป็นคำถามที่จริงจังแน่นอน
“คุณแพรกับคุณพีท... เป็นมากกว่าเพื่อนหรือเปล่าครับ”
“ค่ะ...” แพรดาวตอบตามตรง ไม่มีการโกหกตัวเองหรือคนฟัง
“ผมจีบคุณไม่ได้แล้วใช่ไหมครับ”
“แพรไม่อยากตอบคำถามนี้เลยค่ะ ... จะพูดยังไงดีล่ะ”
“พูดตรง ๆ ก็ได้ครับ เข้าใจง่ายดีทั้งคุณและผม”
“คือว่า... ถ้าตอบว่าจีบได้ แ
