ตอนที่ 4 เริ่มจัดการ 1
1687 คำ
ตอนที่ 4 เริ่มจัดการ 1
“พายไม่ได้โกหกก้องและอีกอย่างหนึ่งที่พายเคยบอกว่าพายคิดกับก้องแค่เพื่อนที่ดีคนหนึ่งเท่านั่นไม่เคยคิดเกินเพื่อนเลย”
“พายไม่เคยเปิดใจให้ก้องต่างหากไม่เคยมองแม้แต่หางตาด้วยซ้ำ!”
ไปกันใหญ่แล้ว พูดที่ไหร่ก็จบแค่เรื่องเดิมๆ ซึ่งมันก็น่าเบื่อเหมือนกันนะที่ต้องพยายามอธิบายให้เข้าใจ
“พูดต่อไปก็ไม่รู้เรื่องแล้วก้อง พูดไปมันก็กลับมาจบอยู่กับเรื่องเดิมๆ ซึ่งพายก็บอกให้ก้องชัดแล้วนะว่าพายไม่รักก้อง ไม่เคยรักเหมือนกันส่วนจะให้พัฒนาในเรื่องนี้มันก็คงเป็นไปไม่ได้เช่นกัน ส่วนเรื่องโกหกใช่พายยอมรับว่าโกหกเพราะความจริงพายจะไปอยู่กับคนรักของพายซึ่งอยู่ต่างจังหวัด เขาให้พายไปอยู่ด้วยหวังว่าก้องจะได้ยินว่าพายบอกชัดเจนแล้วแล้วถ้าก้องจะถามอีกว่าทำไมไม่เคยเห็นไม่เคยรู้จักแฟนของพายก็อย่าถามเลยมันไม่จำเป็นที่พายจะต้องเอาเขามาทำความรู้จักกับใครเหมือนกันอีกอย่างเขาเป็นคนชอบเก็บตัว อยากให้พยายามมองคนอื่นบ้างนะยังมีคนที่รักก้องมากมาย”
ฉันพูดร่ายยาวให้ฟังก้องด้วยอารมณ์ที่ตัวเองทำขึ้นมาเองล้วนๆ ทำเหมือนตัวเองเป็นดาราที่กำลังเข้าฉากอยู่อย่างนั้นแหละอยากให้ก้องตัดใจจากฉันซะจะทำยังไงมันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะให้ฉันรักเขามันไม่มีวันหรอกจึงตัดสินใจทำแบบนี้สงสารเขาเหมือนกันนะแต่มันก็ยังดีที่จะให้เขาเลิกทำแบบนี้
เมื่อพูดแล้วฉันก็เดินออกมาจากตรงนั้นทันทีลงมาที่เคาน์เตอร์ด้านล่างก่อนที่ผู้จัดการจะยื่นซองสีขาวให้ซึ่งในนั้นก็คงเป็นเงินเดือนของฉันประจำเดือนนี้สินะ
“ขอบคุณคะผู้จัดการ”
ฉันกล่าวพร้อมกับยกมือไหว้อย่างนอบน้อมเพราะรู้ว่าท่านเป็นคนดีชอบช่วยเหลือลูกน้องทุกคนไม่ทำตัวใหญ่แล้วได้แต่สั่งๆ เหมือนกับผู้จัดการอื่นๆ
“ฉันยอมรับการตัดสินใจของเธอต่อไปนี้ขอให้เธอโชคดีนะพาย”
“คะผู้จัดการ ขอบคุณที่เข้าใจพายนะคะพายไปก่อนคะ สวัสดีคะ”
ฉันไหว้ผู้จัดการอีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะเดินออกจากเคาน์เตอร์มายังหน้าร้านที่มีเพื่อนๆ พี่ๆ อยู่
“ขอบคุณสำหรับทุกๆ อย่างที่ทุกๆ คนได้ช่วยเหลือพายนะคะทุกๆ คนเป็นเพื่อนที่ดีเป็นพี่ที่ดีคอยสั่งสอนบอกกล่าวพายทุกๆ ครั้ง พายขอบคุณค่ะพายไปก่อนนะคะ”
ฉันยกมือไหว้ทุกๆ คนอีกครั้งหนึ่งก่อนที่จะจากร้านที่ทำงานอันแสนยาวนานไปจากทุกๆ คนที่ฉันรักเหมือนครอบครัว
“โชคดีนะพาย ว่างๆ ก็มาหาพวกเราได้ที่นี้นะพวกเรารอพายอยู่เสมอจ๊ะ”
“ค่ะ พายจะมาหาเมื่อมีโอกาสนะคะ”
เท้าของฉันก้าวออกจากร้านขนมเค้กมามันรู้สึกเหมือนกับว่าขาดอะไรไปอย่างหนึ่งรู้สึกใจมันหวิวๆ คงจะไม่ได้มาที่นี่เหมือนเดิมแล้วสินะพาย
ฉันเดินออกมาเรื่อยๆ จนตอนนี้ก็มาอยู่ตรงหน้าบ้านของน้าอรแล้วเพราะยังต้องนำเงินกลับมาให้แม่แล้วก็มาเอากระเป๋าที่ได้เตรียมไว้เพื่อสำหรับเดินทางไป TEL MISCREANT CASINO ในคืนนี้
“แม่คะ? แม่”
ฉันเปิดประตูแล้วก็ก้าวเข้าไปในบ้านทันทีแต่เห็นแม่กำลังตัดใบตองอยู่ตรงม้าหินอ่อนใต้ต้นมะม่วงใหญ่คงจะช่วยน้าอรทำขนม
“พายลูก นั่งก่อนๆ”
ฉันนั่งลงตรงหน้าแม่แล้วก็หยิบซองขาวที่ผู้จัดการพึ่งให้เมื่อครู่ใหญ่ๆ มาให้แม่ไว้ใช้จ่ายเมื่อท่านอยากทานอะไรก็ซื้อทานบ้างเพราะยังไงเราก็ไม่ได้จ่ายเงินค่าเช่าแล้ว
“พายให้แม่คะ”
“แล้วพายล่ะลูก เอาไว้ใช้บ้างนะอย่าเอาให้แม่จนตัวเองเดือดร้อน”
“พายหักเอาไว้ใช้แล้วคะแม่สามพันบาทแค่นี้ก็พอแล้ว แม่อยู่ที่นี่ดูแลตัวเองดีๆ นะคะอย่าทำงานมากจนเกินไปนะพายเป็นห่วงพายไปแล้วนะคะ”
ฉันกอดแม่อีกทีพร้อมกับน้ำตาคลอที่พยายามกลั้นมันไว้อย่างสุดความสามารถเพื่อที่ไม่อยากให้แม่ได้เห็นมัน
“ดูแลตัวเองดีๆ นะพาย รู้ไหมว่าแม่เป็นห่วงเรามากแค่ไหน แม่ไม่อยากให้ลูกไปเลยนะแม่ยอมตายก็ได้”
“อย่าพูดแบบนี้อีกนะแม่ พายจะไม่ยอมให้แม่เป็นอะไรเด็ดขาดแม่ต้องอยู่กับพายนะ พายไม่เหลือใครแล้วนะแม่”
ฉันเห็นแม่พูดแบบนั้นแล้วน้ำตาที่สุดแสนกลั้นอยู่มันก็ร่วงลงมาทันที กลั้นไม่อยู่แล้วจริงๆ แม่จะต้องไม่เป็นอะไรไปจะต้องอยู่กับฉัน
“เราสองคนจะต้องข้ามผ่านเวลานี้ไปให้ได้นะแม่ พายไปก่อนนะคะ”
ฉันผละออกจากอ้อมกอดพร้อมกับมองหน้าแม่ที่มีน้ำตาอาบแก้มเหมือนเดียวกับฉันเองก่อนจะตัดสินใจคว้ากระเป๋าออกจากบ้านน้าอรออกมาทันทีฉันเดินทางมาถึงท่าเรือพร้อมกับซื้อบัตรข้ามฟากเพื่อมุ่งหน้าไปยังเกาะที่เป็นที่ตั้งของคาสิโนใหญ่ TEL MISCREANT CASINO ซึ่งมันเป็นเป้าหมายหลักในครั้งนี้ของฉัน ตอนนี้ก็นั่งอยู่บนเรือแล้วไหนๆ คนอื่นๆ ว่าเกาะนี้รับแต่ลูกค้ากระเป๋าหนักๆ ไงล่ะ ทำไมฉันถึงเข้าได้ง่ายๆ แบบนี้โดยไม่มีการตรวจสอบแบบคนอื่นๆ เลยเมื่ออยู่ที่ท่าเรือกลับได้เข้าตามสบาย โถ่!ช่างเถอะจะคิดมากทำไมเนี้ยเข้าง่ายๆ ก็ดีแล้วยัยพาย
อีกฟากหนึ่งของเรือที่พายนั่งอยู่มีผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเป็นมือซ้ายของเทลมองดูพายอย่างห่างเหมือนกับได้รับคำสั่งมา
ตู้ด ๆ
“ว่าไง”
[เฮียเทลครับ ตอนนี้เป้าหมายขึ้นเรือมุ่งหน้ามาคาสิโนแล้วครับ]
“ดี จับตาเธอไว้ก็แล้วกัน”
[ครับเฮีย]
เขาโทรรายงานเจ้านายตลอดเมื่อเจอกับผู้หญิงที่ชื่อว่าพายและเขายังจับตาแล้วอำนวยความสะดวกโดยสั่งลูกน้องไม่ให้ค้นตัวเธอเหมือนกับคนอื่นๆ ตามคำสั่งของเฮียเทลซึ่งเป็นเจ้านาย
ถึงสักทีในที่สุดก็ได้มาเหยียบจนได้นะTEL MISCREANT CASINO ที่นี่กว้างขวางมากแล้วก็ยังมีนักเสี่ยงโชคที่ต่างมีฐานะร่ำรวยเข้ามาใช้บริการเป็นจำนวนอย่างคับคลั่ง
มีการแบ่งชนชั้นกันว่ามีฐานะแค่ไหนโดยบางกลุ่มมาทางเรือลำใหญ่หรูหราส่วนบางกลุ่มจะมาทางเฮลิคอปเตอร์บ้างซึ่งเห็นได้จากลานจอดที่เยื้องออกไปสู่ทะเลมีที่จอดอยู่หลากหลายที่
เมื่อเดินเข้าไปถึงด้านในมีการคุ้มกันอย่างแน่นหนาด้วยจำนวนลูกน้องหลายพันคน การตกแต่งที่เน้นความหรูหราเป็นหลัก แสงไฟระยิบระยับหลากหลายสีสันชวนให้นักท่องเที่ยวเข้ามาเยี่ยมชม
จะเอาไงต่อวะเนี้ย ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ เพราะตอนนี้ก็มืดแล้วน่าจะเที่ยงคืนได้แล้วแต่ข้างในนี้กับไม่มีเวลาปิดเปิดเลย นี่อย่างบอกนะว่าเล่นกันทั้งวันทั้งคืนกันเลย บ้า! หรือป่าวเนี้ยทำไม่คนมาเล่นที่นี่โง่ขนาดนี้นะทั้งๆ ที่ร่ำรวยกันแท้ๆ น่าจะเอาเงินไปเรียนหนังสือมากกว่า
ฉันบ่นกับตัวเองเบาๆ พร้อมกับเดินออกมาข้างนอกและก็เจอมุมหนึ่งที่ไม่ค่อยจะมีผู้คนหรือว่าห่างผู้คน ฉันมานั่งตรงม้านั่งข้างๆ กับสวนดอกไม้ที่ปลูกไว้เพื่อประดับที่นี่
“อ้าวแม่หนู มาทำอะไรที่นี่ล่ะ?”
เสียงของลุงวัยประมาณห้าสิบเข้ามาถามฉันพร้อมกับนั่งตรงเก้าอี้ตัวยาวที่ฉันกำลังนั่งอยู่นี่อย่าบอกนะว่ามาเล่นในบ่อนนี้อีกคน
“เอ่อ...หนูมาสมัครงานคะ”
ฉันโกหกไปอย่างหน้าด้านๆ เพราะไม่อยากให้ตัวเองรู้จักใครในนี้มันเชื่อไม่ได้หรอกว่าจะมีมิตรภาพที่ดีในวงบ่อน
“มาสมัครทำงานกับเมียลุงไหม เธอเป็นแม่ครัวอยู่ที่นี่ส่วนลุงเป็นคนสวนคอยรดน้ำปลูกต้นไม้ในที่นี่ นี่จ๊ะน้ำดื่ม ลุงพึ่งเอาจากเมียมายังไม่ได้ดื่มเลย ถ้าไม่ไว้ใจก็ไม่ต้องดื่มก็ได้นะ”
“เมื่อกี้ลุงว่าสมัครงานหรือคะ?”
ฉันถามออกไปอีกครั้งหนึ่งไม่นึกว่าจะมีการเปิดรับสมัครงานด้วยแบบนี้ก็เข้าทางนะสิทำงานด้วยคอยสืบเรื่องราวไปด้วย
“เดี๋ยวลุงจะไปบอกเมียให้ว่ามีคนมาสมัคร หนูรออยู่ที่นี่นะอาจจะช้าหน่อยเพราะว่าเมียลุงเค้าทำงานอยู่”
“คะๆ หนูรอได้”
“ลุงไปก่อนนะ ”
หลังจากลุงคนสวนคนนั้นเดินออกไปก็เหลือเพียงแค่ฉันคนเดียวเท่านั้น แล้วตอนนี้ฉันก็อยากดื่มน้ำมากเหลือเกินไม่ได้ดื่มตั้งแต่ออกจากบ้านมาแล้ว สายตามองไปยังแก้วน้ำที่ลุงคนนั้นตั้งไว้ให้ฉันจะเป็นอะไรไหมนะแต่ดูท่าทางเขาก็เป็นคนดีเหมือนกันนิ ดื่มคงไม่เป็นอะไรหรอกมือคว้าแก้วน้ำมาดื่มจนเหลือแค่ก้นแก้วนิดๆ ด้วยความที่กระหายน้ำมากและฉันก็นั่งรอลุงและก็เมียต่อไป
จนเวลาลุล่วงผ่านไปได้สักพักรู้สึกว่าทำไมถึงได้ง่วงแบบนี้นะ ฉันพยายามฝืนตัวเองไม่ให้หลับด้วยการหยิกที่แขนตัวเองบ้างแต่ก็ไมได้ผลเลยสติค่อยๆ เลือนรางจนในที่สุดฉันก็หลับไป
“ก็เพราะในน้ำที่ดื่มมียานอนหลับไงพาลดา!”
- ผู้เขียน
