ผู้หญิงของเบนจามิน
1747 คำ
รถจอดอยู่กลางเมืองใหญ่ มี Shop สุดหรูแบรนด์ดังเต็มไปหมด เมื่อประตูรถถูกเปิดออก ลีอาห์ถูกกระชากออกมาจากรถแล้วโดน เบนจามินอุ้มขึ้นพาดบ่า
เบนจามินเดินเข้ามาใน Shop หรูชื่อดังด้วยสีหน้าเคร่งขรึม แววตาดำสีนิลจ้องมองพนักงานต้อนรับที่ยืนอยู่ เธอรีบเปิดประตูให้เขาเข้ามาด้านใน เบนจามินวางลีอาห์ลงบนโซฟาตัวหรูอย่างแรง จนข้อเท้าเธอกระแทกลงที่พื้น
"โอ๊ยเจ็บนะ!!”
มือน้อยๆ ลูบคลำข้อเท้าตัวเองไปมา ตอนนี้มันบวมเป่ง จนเธอถึงกับต้องกัดริมฝีปากตัวเองแน่นด้วยความเจ็บปวด
"เจ็บเหรอ?”
เขาเอ่ยถามเธอ ยืนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง พลางก้มหน้าลงมองลีอาห์ที่กำลังจับข้อเท้าตัวเองด้วยความเจ็บปวด
"ฉันไม่ได้ใจดีเหมือนไอ้บาร์รอนหรอกนะ ที่ต้องมานั่งนวดข้อเท้าให้เธอ"
"รีบลุกแล้วไปเลือกเสื้อผ้าซะ ฉันให้เวลา 1 ชั่วโมง"
"ไปสิ มัวนั่งบื้อรออะไร!!!”
เสียงตวาดของเบนจามินทำให้ลีอาห์ถึงกับสะดุ้ง รวมถึงพนักงานที่อยู่ในร้านด้วย เธอยืนตัวสั่นที่เห็นเบนจามินนั่งอยู่ตรงหน้า
ลีอาห์รีบลุกขึ้นยืน ขาเธอแตะไม่เต็มพื้นเพราะเกรงว่าตัวเองจะเจ็บ พนักงานรีบวิ่งเข้ามาพยุงเธอเพราะกลัวลีอาห์จะล้มลง และค่อยๆ พาเธอไปเลือกเสื้อผ้า เบนจามินนั่งดูอยู่สักพัก
"ไม่เอาชุดนี้ โป๊ไป เอาดูที่ไม่โป๊ไม่มีรึไง!!”
เขาเอ่ยเสียงเคร่งขรึม พลางส่ายหัวไปมากับชุดที่เธอเลือก หลายต่อหลายชุดมันช่างยั่วยวนชวนมอง จนเขารู้สึกไม่ค่อยชอบใจชุดนั้น ที่มันอวดเรือนร่างของเธอให้ใครต่อใครได้เห็น ซึ่งเขาไม่อยากให้คนอื่นจ้องมองผู้หญิงที่เป็นของเขา
"โป๊ที่ไหนสวยจะตาย เอาชุดนี้ด้วยค่ะ"
เธอหยิบชุดสวยให้พนักงาน หันหน้าไปทางเบนจามิน ทำหน้าตาทะเล้นใส่เขาอย่างลืมตัว เขายิ้มบางๆ ไม่ได้ว่าอะไร แต่รอยยิ้มนั้นมันทำให้เธอถึงกับใจสั่น ผู้ชายอะไรยิ้มแล้วโคตรหล่อเลย อร้ายยยย ผู้ชายคนนี้ถ้าไม่ติดว่าดิบเถื่อน คงเป็นผู้ชายในฝันของฉันไปแล้ว ลีอาห์ได้แต่คิดในใจ รีบดึงสติกลับมาแล้วหันไปเลือกชุดต่อ ชุดนับสิบถูกใส่ลงถุงใบหรู เมื่อจ่ายเงินเสร็จ เบนจามินอุ้มเธอพาดบ่า แล้วเดินออกมาทันที ปล่อยให้ลูกน้องหอบของออกมาอย่างทุลักทุเล
ลีอาห์ถูกอุ้มพาดบ่าไปอีก Shop หลายต่อหลายแห่ง เมื่อเขาอยากจ่ายเธอก็พร้อมสนองเต็มที่ ของพะรุงพะรังเต็มไปหมดจนลูกน้องของเบนจามินถือแทบไม่หมด ทั้งเสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋า แม้กระทั่งชุดชั้นใน
เขายังคงเดินอุ้มเธอพาดบ่าเดินต่อ ลีอาห์ดิ้นอยู่บนบ่าแกร่งของเขา ปากน้อยๆ ใช้ฟันขบกัดบนบ่าอย่างแรง
"โอ๊ย!!! ...เธอทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย!!”
เบนจามินหันไปตวาดลีอาห์แต่ยังคงไม่ปล่อยเธอลงจากบ่ากว้าง และมุ่งหน้าเดินเพื่อเลือกซื้อของต่อ
"ปล่อยลีอาห์นะ บอกให้ปล่อย!! ..ลีอาห์เดินเองได้"
พูดจบเขี้ยวของเธอก็ฝังบนบ่าเขาอีกรอบอย่างแรง แล้วสะบัดไปมาราวกับหมาบ้า
"ยายบ้าเอ๊ย....อยากตายรึไง!!!”
เขาเอามือข้างขวาบีบที่ต้นคอของลีอาห์ที่ก้มพาดอยู่บนบ่าอย่างแรงจนเธอหน้าแดงก่ำราวกับกำลังจะขาดอากาศหายใจ
"เห็นเธอเจ็บข้อเท้าก็แบกมานี่ ยังจะมาแผลงฤทธิ์อีก!!”
เบนจามินพูดด้วยเสียงเคร่งขรึม สายตาคมกริบหันมาจ้องมอง ลีอาห์ที่อยู่บนบ่าแกร่ง พลางละมือออกจากต้นคอของเธอ แล้วก้าวเดินต่อไปอย่างหัวเสีย เธอแอบอมยิ้ม ที่แท้ไอ้คนเถื่อนก็แอบห่วงเธอ แต่แค่แสดงออกไม่เป็นแค่นั้นเอง
"ห่วงลีอาห์เหรอ"
เธอหยอดคำหวาน พลางหันไปจุ๊บแก้มเบนจามิน ผู้ชายดิบเถื่อนอย่างเขาต้องเจอมารยาหญิงแบบเธอ หยอดทีละนิดๆ เธอได้แต่คิดในใจ พลางหัวเราะคิกคักกับแผนการร้ายของตัวเอง
เบนจามินถึงกับหยุดเดินแล้วหันไปมองหน้าลีอาห์ เธอไม่รอช้าเอาปากอวบอิ่มจุ๊บลงริมฝีปากเขาเบาๆ พลางส่งยิ้มหวานและสายตา ขี้เล่นไปยังเขาราวกับเด็กน้อย
เขาหน้าชาจนเกือบแดง ที่อยู่ๆ โดนจู่โจมแบบนี้ เบนจามินรีบดึงหน้าตึงไม่ให้เผลอยิ้มออกมา เขาแอบใจสั่นกับการกระทำของลีอาห์จนหน้าร้อนผ่าว
"ฉันเนี่ยนะจะห่วงเธอ...หึๆ แค่ไม่อยากให้ชักช้าเสียเวลา!!”
แววตาคมกริบเย็นชามองมายังลีอาห์ แต่เธอกลับทำตาแป๋ว ยิ้มร่าไม่สนใจคำพูดและสายตาที่เย็นชาของเขาเลย
"ไม่ต้องมายิ้ม ฉันยิ้มให้ใครไม่เป็นหรอกนะ คนอย่างฉันอ่อนโยนไม่เป็น"
เสียงเคร่งขรึม ใบหน้าที่เย็นชาไร้ใจ ไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม เขายังคงทำหน้านิ่งราวกับคนไม่มีหัวใจ และสาวเท้าก้าวเดินต่อไป
"ไม่ห่วงก็ไม่ห่วง...ลีอาห์จะทำให้สักวันหนึ่งคุณเป็นคนอ่อนโยนให้ได้ แต่ตอนนี้ช่วยเบาๆ กับลีอาห์หน่อยนะ...เจ็บข้อเท้าอยู่ แฮ่ๆ”
เธอพูดขึ้นพลางทำตัวสงบเสงี่ยมอยู่บนบ่ากว้างของเขา เมื่อซื้อของเสร็จ เบนจามินก็เดินอุ้มลีอาห์พาดบ่ามาที่รถ แล้วค่อยๆ อุ้มเธอเข้าสู่อ้อมแขนแกร่ง วางเธอลงกับเบาะรถที่แสนนุ่มเบาๆ
"แค่นี้เบาพอรึยัง!!”
เขาเอ่ยเสียงเข้ม พลางก้าวขาเข้ามาในรถ หย่อนก้นลงนั่งข้างๆ เธอ และเหลือบมาชำเลืองมองลีอาห์ที่กำลังจับข้อเท้าตัวเองไปมา
"ไปหาหมอไหม?”
เขาถามด้วยเสียงเรียบ แต่ตายังคงมองไปข้างหน้า แววตายังคงนิ่งเฉย ดุดันราวกับราชสีห์ผู้เย่อหยิ่ง
"ไม่ดีกว่าค่ะ"
ลีอาห์ปฏิเสธ เธอไม่อยากอยู่ใกล้เขานานไปกว่านี้ แค่นี้ก็อึดอัดจะแย่แล้ว
"มึงขับรถไปหาหมอ!!!”
เสียงตะโกนก้องออกมาจากลำคอเบนจามิน คนขับรถรีบพยักหน้า มุ่งหน้าไปโรงพยาบาล
"ก็บอกไม่ไปไง"
ลีอาห์ทำตาถลึงใส่เขา นี่เขาเอาแต่ใจจริงๆ เธอส่ายหัวไปมากับความเอาแต่ใจของเขา
"นี่คือคำสั่ง!!...ฉันไม่อยากนั่งดูคนจับขาตัวเองไปมาอยู่นั่นแหละ รำคาญลูกตา!!!”
เขากระชากเสียงใส่เธอแล้วหันหน้ากลับมาอย่างไม่สนใจไยดี ลีอาห์นั่งทำหน้ายู่คิ้วผูกโบ ผู้ชายอะไรเย็นชาสิ้นดี มีผัวแบบนี้กูจะบ้าตาย ไม่ใช่ผัวสิแต่เป็นเจ้าหนี้ เธอได้แต่คิดในใจ
รถพุ่งทะยานเข้ามาในโรงพยาบาล เมื่อรถจอด เบนจามินอุ้ม ลีอาห์พาดบ่าแล้วพาเธอเข้ามาในห้องตรวจทันทีโดยไม่แม้แต่จะรอคิว
"ตรวจให้ด้วย ข้อเท้าเธอพลิก กระดูกหักรึเปล่าไม่รู้!! รีบด้วยนะฉันมีเวลาไม่มาก"
คุณหมอและพยาบาลเมื่อเห็นเป็นเบนจามินก็รีบกุลีกุจอตรวจให้ทันทีด้วยความลนลานมือสั่น ราวกับคนที่อยู่เบื้องหน้าคือมัจจุราชที่จะมากระชากวิญญาณพวกเขาออกจากร่าง
"กระดูกไม่หักครับ แค่เส้นเอ็นอักเสบ เดี๋ยวให้ยาไปนะครับ"
คุณหมอพูดพลางก้มหน้าลงต่ำ
"ก็ดี"
พูดจบเขาอุ้มเธอพาดบ่าเดินดุ่มๆ ออกมาจากห้องตรวจ สายตาทุกคู่จ้องมองเขาที่เดินออกมาจากห้อง
"พวกมึงมองอะไร!! ...อยากถูกควักลูกตารึไง!!”
บอดี้การ์ดร่างสูงที่เดินตามหลังมาเปิดเสื้อออกให้เห็นกระบอกปืน ทุกคนรีบก้มหน้าลงต่ำ
"มึงรอเอายา....เดี๋ยวกูไปรอที่รถ"
ลูกน้องเบนจามินรีบพยักหน้ารับคำสั่งทันที ส่วนเขาก็เดินแบก ลีอาห์เดินขึ้นรถไป ไม่สนใจสายตาที่มองมายังทั้งคู่
เมื่อเสร็จเรื่อง รถค่อยๆ เคลื่อนตัวออกจากโรงพยาบาล สักพักรถหรูก็มาจอดเทียบที่คฤหาสน์ใหญ่ ลูกน้องของเบนจามินต่างรีบพากันขนของพะรุงพะรังกองโตออกมาจากรถ
"ถึงแล้วออกมา!!”
เขาดึงร่างบางออกมาจากรถอย่างแรงจนเธอข้อมือแทบหัก ข้อเท้าที่อักเสบอยู่ เมื่อถูกแรงกระชากลงมาทำให้เธอเจ็บจนล้มฟุบกองกับพื้น
"ลุกขึ้น!!”
เสียงเคร่งขรึมออกจากปากเบนจามินที่สั่งให้ลีอาห์ลุกขึ้นยืน เธอค่อยๆ พยายามยันกายลุกขึ้น แต่ก็ลุกไม่ไหว
"คุณๆ ช่วยลีอาห์หน่อยสิ ลีอาห์เจ็บลุกไม่ไหว ช่วยพยุงหน่อย"
ลีอาห์หันหน้าไปมองบอดี้การ์ดร่างสูง เขาทำท่าทีงกๆ เงิ่นๆ มองไปทางเบนจามิน พลางก้มมามองลีอาห์ เขาเห็นเธอพยายามยันกายลุกขึ้นก็อดสงสารเธอไม่ได้ รีบวิ่งเข้าไปหาเพื่อที่จะช่วยพยุงตัวลีอาห์ขึ้นมา
"หยุด!!! ....มึงอยากโดนตัดมือทิ้งรึไง!!”
เสียงตวาดดังลั่น แววตาคมกริบที่หันไปมองลูกน้องตัวเองด้วยความแข็งกร้าว แผ่ซ่านไปด้วยรังสีอำมหิต จนทำให้ชายร่างใหญ่หยุดชะงัก รีบชักมือออก
เบนจามินก้มลงไปอุ้มลีอาห์เข้าสู่อ้อมอกแล้วก้าวพาเธอเข้าไปในห้องอย่างอารมณ์เสีย
"เธอกล้าดียังไง...ให้ผู้ชายคนอื่นมาแตะตัวเธอ!!”
เขาตวาดลีอาห์เสียงเข้ม เอามือหนาบีบคางมนของเธออย่างแรง เบนจามินจ้องมองหน้าสวย แล้วเอาริมฝีปากบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มของลีอาห์ ปลายลิ้นอุ่นสอดประสาน ดุนดันเข้าไปในโพรงปากของเธออย่างดูดดื่ม ลิ้นพัลวันอยู่ข้างในจนลีอาห์เกือบเคลิบเคลิ้ม
"อืออ....อือออ"
มือน้อยๆ ทุบอกแกร่งเพื่อประท้วงให้เขาหยุด เธอกำลังจะขาดอากาศหายใจเพราะจูบที่ยาวนาน ดูดดื่มของเขา
เบนจามินผลักเธอล้มลงไปฟุบกับเตียงนุ่มอย่างแรง ไม่กลัวว่าเธอจะเจ็บแม้แต่นิดเดียว
"โอ๊ย!!! เจ็บนะ!!”
- ผู้เขียน
