หนี้รักผัวร้าย

"โอ๊ย....โอ๊ย โอ๊ย ..ยอมแล้วครับ ผมยอมแล้ว" เสียงอ้อนวอนร้องขอชีวิตจากชายแก่ ตัวโชกไปด้วยเลือด ก้มลงกราบแทบเท้าผู้ชายร่างสูงโปร่ง ผิวสีน้ำผึ้ง หน้าตาหล่อเหลา นัยน์ตาสีดำนิล ยิ่งทำให้เวลาจ้องมองราวกับมัจจุราช ที่พร้อมกระชากวิญญาณชายแก่ลงหลุม มีชายฉกรรจ์นับสิบคอยรุมกระทืบเขาจนจมกองเลือดตามคำสั่งชายผู้หล่อเหลาคนนั้น "หยุดทำพ่อฉันเดี๋ยวนี้นะ ไอ้พวกป่าเถื่อน!!" ลีอาห์ สาวร่างบาง หุ่นอรชรอ้อนแอ้น หน้าอกใหญ่กลมกลึง สะโพกผึ่งผายได้รูป ที่มีใบหน้าแสนสวยสะพรั่งดั่งสาวแรกแย้ม เนื้อตัวนวลเนียนไปหมด เอากายตัวเองกำบังพ่อของเธอที่กำลังถูกฝ่าเท้าชายฉกรรจ์ จนโดนเท้าปะทะไปด้วยรอยฟกช้ำเต็มตัวไปหมด "พวกมึงหยุด อย่าทำผู้หญิง!! ของสวยๆ แบบนี้ทะนุถนอมหน่อย" เสียงตวาดดังขึ้น เบนจามิน ซาตานผู้เหี้ยมโหดสั่งลูกน้องตัวเองให้หยุดกระทืบ ทุกฝีเท้าชะงักแล้วชักเท้าออกตามคำสั่งของนายตัวเอง "พวกแกต้องการอะไร!!". เสียงน้อยๆ เอื้อนเอ่ย น้ำตาอาบนองหน้าเมื่อเห็นสภาพพ่อตัวเองราวกับร่างไร้วิญญาณนอนจมกองเลือดอยู่ "ฉันต้องการเงิน 10 ล้านคืน ภายในวันนี้!!" เสียงเคร่งขรึมของเบนจามินเอ่ยขึ้นออกมาจากลำคอ น้ำเสียงที่เยือกเย็น แววตาที่จ้องมองเธอราวกับปีศาจร้ายที่พร้อมจะทำลายทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้า จนทำให้คนฟังรู้สึกเย็นยะเยือกไปยันกระดูกสันหลัง "10 ล้าน บ้าไปแล้วเหรอ ทำไมฉันต้องให้แกด้วย" ลีอาห์ทำตาโต ตกใจสุดขีดเมื่อพวกมันต้องการเงินตั้ง 10 ล้าน ตาคู่สวยจ้องมองหน้าเบนจามินอย่างไม่ลดละ แววตาแสดงถึงความไม่พอใจอย่างมาก แล้วเธอจำเป็นต้องให้พวกมันด้วยรึไง อยู่ๆ ไอ้พวกคนเถื่อนที่ไหนมาขู่ปล้นเงินตั้ง 10 ล้านจากพ่อเธอ "คนสวย ไปถามพ่อเธอเองแล้วกัน หึๆ" เขาพูดเสียงเรียบ ยิ้มเหยียดให้เธอ สายตาจ้องมองลีอาห์ตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความดูแคลน พลางยิ้มเย้ยที่มุมปาก จนลีอาห์ถึงกับกำหมัดแน่น "ที่พวกมันพูดคืออะไรคะพ่อ" ลีอาห์หันไปมองหน้าพ่อของตัวเอง แววตาคาดคั้นรอคำตอบจากบิดา "เอ่อ.....เอ่อ...พ่อ...." พ่อของหญิงสาวหน้าถอดสี เอ่ยติดๆ ขัดๆ ไม่กล้าบอกลูกสาวกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น "พ่อบอกลีอาห์มาเดี๋ยวนี้!!" เธอพูดพลางเขย่าตัวพ่อของเธอ ตอนนี้เธอหน้าเจื่อน เมื่อบิดาของเธอได้แต่ก้มหน้าไม่พูดไม่จาอะไรแม้แต่นิดเดียว เบนจามินค่อยๆ นั่งลงยองๆ ข้างๆ เธอ เอาหลังมือหนาลูบไล้บนหน้าเรียว พลางเอาหน้าแนบชิดกับกกหูแล้วเอาริมฝีปากเม้มใบหูเธอเบาๆ ลมหายใจที่พ่นออกมาจากจมูกของเบนจามินทำให้ขนอ่อนของ ลีอาห์ลุกตั้ง "พ่อเธอเสียคาสิโน เป็นหนี้ฉัน 10 ล้านไงคนสวย" "และฉันต้องการเงินฉันคืนวันนี้ ไม่อย่างนั้นก็เตรียมเอาพ่อเธอลงหลุมไปได้เลย หึๆ" เบนจามินพูดด้วยน้ำเสียงเย็น สายตาที่มองเธอช่างเต็มเปี่ยมไปด้วยแรงปรารถนา เขาเอาหน้าซุกไซ้ตามซอกคอขาวอย่างไม่ได้รับอนุญาตจากหญิงสาวแม้แต่น้อย ลีอาห์รีบเบือนหน้าหนี เอามือผลักหน้าของเขาออก ทำหน้ายู่ขมวดคิ้วชนกันอย่างไม่พอใจ ตอนนี้เธอตกใจกับสิ่งที่ได้รู้เมื่อครู่จนถึงกับหน้าซีดขาวราวกับผี หันไปมองหน้าพ่อของเธออย่างต้องการฟังคำยืนยันจากพ่อเธออีกครั้ง พ่อของลีอาห์ได้แต่ก้มหน้านิ่ง หลบสายตาลูกสาว ไม่แม้แต่จะพูดอะไร แค่นี้ก็ตอกย้ำคำพูดของเบนจามินได้แล้วว่าสิ่งที่เขาพูดคือความจริง "พ่อ ทำไมถึงทำแบบนี้ พ่อเอาเงินมาให้พวกมันสิ บ้านเรามีเงินตั้งเยอะตั้งแยะ แค่ 10 ล้านทำไมพ่อไม่ให้พวกมันไป" ลีอาห์จ้องมองพ่อเธอด้วยสายตางุนงง ว่าทำไมพ่อเธอถึงยอมให้พวกมันทำร้ายได้ถึงขนาดนี้ แค่เงิน 10 ล้าน ทำไมถึงไม่ยอมให้พวกมันไป เธอรู้สึกผิดหวังในตัวพ่อตัวเองที่ติดการพนันงอมแงมจนต้องโดนพวกมาเฟียจอมโหดมากระทืบยันบ้านตัวเอง "พ่อ...พ่อ....พ่อไม่มีเงินแล้วลูก" ริชาร์ดตอบลูกสาวด้วยน้ำเสียงติดๆ ขัดๆ พลางรีบหลบตาลีอาห์ ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาเธอแม้แต่นิดเดียวด้วยความรู้สึกผิด ที่ผลาญเงินจนหมดเพราะติดการพนัน ลีอาห์ได้ยินถึงกับร้องไห้โฮ น้ำตานองหน้า ส่ายหัวไปมาอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง บ้านเธอกำลังถังแตกหรือนี่ ทั้งๆ ที่บ้านเธอมีฐานะไม่น้อยเลยทีเดียว "เอาไงดีล่ะทีนี้คนสวย ไม่มีเงินแล้ว โอ๊ะโอ..." น้ำเสียงกวนๆ แววตาเยาะเย้ย พลางเอียงคอ ยักคิ้วข้างขวาให้เธอจนลีอาห์ถึงกับกำหมัดแน่น ส่งสายตาไม่พอใจกับท่าทางที่เบนจามินทำกับเธอ เขาลุกขึ้นยืนเท้าเอวมองทั้งคู่ที่นั่งอยู่กับพื้น สองพ่อลูกกอดกันกลมตัวสั่นเทาราวกับลูกนกที่กำลังเผชิญหน้าอยู่กับอินทรีผู้ยิ่งใหญ่ "ฉันมีข้อเสนอให้แกริชาร์ด!!" เสียงเคร่งขรึมออกมาจากลำคอของเบนจามิน หางตาที่เยือกเย็นชำเลืองมองไปยังลีอาห์ หญิงสาวแสนสวยที่ตอนนี้ใบหน้ามีแต่คราบน้ำตา "ข้อเสนออะไรหรือครับ" ริชาร์ดพูดเสียงสั่น พลางเอามือพนมไหว้เบนจามินตัวสั่นงกๆ เงยหน้าขึ้นมองหน้าชายโหดที่อยู่เบื้องหน้าอย่างมีหวัง "เอาตัวนังนี่เป็นนางบำเรอฉัน แลกกับเงิน 10 ล้าน " เบนจามินพูดเสียงเรียบ แววตาเอาจริง พลางนั่งยองๆ กระชากผมลีอาห์ให้เงยหน้าขึ้น เธอจ้องหน้าเขาตาเขม็งอย่างไม่เกรงกลัว "ฉันไม่มีทางยอมแกหรอกไอ้สารเลว!!" ถุย!!! น้ำลายถูกถุยใส่หน้าเบนจามิน เขาค่อยๆ เอามือปาดน้ำลายที่อยู่บนหน้า จ้องมองตาลีอาห์ด้วยสายตาดุดัน ดวงตาสีดำนิลมองทะลุผ่านม่านตาแผ่รังสีอำมหิต หลังมือหนาฟาดปะทะบนใบหน้าของหญิงสาว จนเลือดไหลซึมที่มุมปาก เบนจามินช่างไร้หัวใจสิ้นดี ไม่แคร์แม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ "ปากดีแบบนี้สิ ฉันชอบ ฮ่าๆๆ" เขาหัวเราะร่าด้วยความสะใจ "ว่ายังไง จะยอมแลกลูกมึงหรือมึงจะตาย!!!" เสียงตวาดดังลั่น จนทำให้ริชาร์ดถึงกับสะดุ้ง ชายฉกรรจ์สองคนดึงร่างของริชาร์ดขึ้นยืน ขาของเขาแทบจะยืนกับพื้นไม่ได้เพราะไร้เรี่ยวแรง หน้าตาปูดบวมเต็มไปด้วยเลือด สภาพเขาตอนนี้ไม่ต่างจากศพเดินได้ "ว่าไง!!!" เบนจามินตะคอกย้ำอีกครั้งว่าริชาร์ดจะตกลงรับข้อเสนอนี้ไหม "ฉันไม่มีวันยอมขายลูกฉันให้กับแก!!" แววตาแข็งกร้าวที่ริชาร์ดมองเบนจามิน เป็นการยืนยันว่าเขาไม่มีทางที่จะทำแบบนั้นกับลูกรักของเขาอย่างแน่นอน พลางหันหน้าไปส่งยิ้มให้ลีอาห์บางๆ "พ่อขอโทษนะลูก" น้ำตาของเขาไหลนองหน้า ตอนนี้เขาพร้อมรับความตายที่มัจจุราชอย่างเบนจามินกำลังจะมอบให้ เสียงปืนถูกชัก ลูกกระสุนในลำกล้องปืนเตรียมพร้อมจะยิงออกมา ปลายกระบอกปืนถูกจ่อไปที่หัวของริชาร์ด เบนจามินกำลังจะเหนี่ยวไกปืน "หยุดนะ...ฉันยอมแล้ว ฉันยอมแล้ว แต่แกต้องปล่อยพ่อฉันไป" ลีอาห์ไม่สามารถทนเห็นพ่อตัวเองตายต่อหน้าต่อตาได้ ถึงแม้การตัดสินใจในครั้งนี้จะทำให้ชีวิตของเธอจะเปลี่ยนไปตลอดกาล เธอก็ยอมแลกกับอีกหนึ่งชีวิตที่เธอรักยิ่งกว่าดวงใจ เบนจามินลดปลายกระบอกปืนลง แล้วนั่งยองๆ หันหน้าไปมองลีอาห์ที่ตอนนี้หน้าเธอมีแต่คราบน้ำตา แต่แววตากลับเกรี้ยวกราด แข็งกร้าว ราวกับไม่เกรงกลัวผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้า เบนจามินใช้ปลายกระบอกปืนไล่ถูไปบนหน้าสวยของลีอาห์ ส่งสายตาหยาดเยิ้มและยิ้มมุมปากอย่างผู้มีชัย "ก็ดีที่รู้จักเลือก" เบนจามินเอ่ยด้วยเสียงเรียบ แต่แฝงไปด้วยความเยือกเย็น จนคนฟังรู้สึกเสียวสันหลังวาบ พลางเอาใบหน้าหล่อเหลายื่นเข้ามา ใช้ฟันขบเม้มที่ริมฝีปากอวบอิ่มของลีอาห์จนเป็นห้อเลือด ‘ผู้ชายคนนี้ช่างอำมหิตเหลือเกิน’ ลีอาห์ได้แต่คิดในใจ ไม่กล้าเอ่ยอะไรออกมาเพราะเกรงว่าพ่อเธอจะเจ็บตัวมากไปกว่านี้ "พวกมึงปล่อยมัน!!!" สิ้นเสียง ชายทั้งสองก็ปล่อยร่างของริชาร์ด ทรุดลงไปกองกับพื้น เบนจามินอุ้มลีอาห์ขึ้นพาดบ่าแล้วเดินออกไปทันที เธอใช้กำปั้นน้อยๆ ทุบกลางแผ่นหลังเขา มันไม่ได้ทำให้เขาสะทกสะท้านแม้แต่น้อย เมื่อประตูรถคันหรูถูกเปิดออก ร่างของลีอาห์ก็ถูกโยนขึ้นรถไปอย่างไม่ไยดี แล้วเบนจามินก็ค่อยๆ ก้าวขาเข้าไปในรถ ประตูถูกปิดอย่างแรง เขาหันไปมองหน้าลีอาห์ที่กำลังหวาดกลัว นั่งกอดเข่าตัวเองอยู่มุมเบาะรถอีกฝั่งหนึ่ง "ออกรถ!!!" สิ้นเสียง รถพุ่งทะยานออกจากตัวบ้าน ริชาร์ดได้แต่มองรถที่เคลื่อนตัวออกไป น้ำตาไหลนองหน้า ความรู้สึกผิดประเดประดังเข้ามาในหัว "เมื่อกี้ยังปากดีอยู่เลย....ไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวคืนนี้จะหาอะไรมาอุดปากให้ ฮ่าๆ" เบนจามินเอ่ยขึ้นพลางเหลือบตามองลีอาห์ตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอช่างเย้ายวนชวนลิ้มลอง เขาเลียริมฝีปากตัวเองเบาๆ ราวกับอยากจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว