ตามทางเดินทอดยาวของโรงเตี๊ยมแห่งนี้
ม่านนีเดินตามแผ่นหลังกว้างใหญ่ของเฟยหมิงออกมาอย่างเงียบงันพลันรู้สึกอะไรได้บางอย่าง
ความอุ่นร้อนที่ตรงฝ่ามือของเขาที่กำลังจับกุมฝ่ามือของนางอยู่ในยามนี้ กำลัง...
ทำให้นางรู้สึก
บางอย่าง…
ความรู้สึกนั้นมันอุ่นซ่านแบบแปลกๆ
เมื่อได้มองตามแผ่นหลังของร่างสูงโปร่งตรงหน้าก็ยิ่งทำให้นางรู้สึกบางอย่าง
มันแปลกๆ อย่างประหลาด
มันหน่วงๆ แต่ทว่า...
มันอบอุ่นอย่างประหลาด
ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันในวัง ยามที่นางอยู่ท้ายขบวนนางกำนัล นางได้มองเห็นเขาอยู่ไกลๆ
เหตุที่นางได้เห็นเขาก็เพียงเพราะว่ามีหัวหน้านางกำนัลชมชอบเขา หัวหน้านางกำนัลมักจะหยุดขบวนแล้วกล่าวทักทายเขา นั่นจึงทำให้นางได้เห็นเขา
แน่นอนว่านางมิได้รู้สึกอะไร แต่ทว่า หลังจากที่ได้บังเอิญเจอกันในป่า จนกระทั่งตอนนี้ ในยามนี้
นางกำลัง...รู้สึก...บางอย่าง
ม่านนีเหม่อมองแผ่นหลังของร่างสูงตรงหน้าอย่างข
