ภายในห้องพักของโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งที่เดิมทีเป็นเพียงห้องพักธรรมดาหาได้มีสิ่งวิเศษแต่อย่างใด และทั้งๆ ที่เป็นเพียงห้องพักธรรมดาห้องหนึ่งในโรงเตี๊ยมกลางเก่ากลางใหม่ ทว่า...กลับนำมาซึ่งความรู้สึกคล้ายกับว่าเป็นสรวงสวรรค์ก็มิปาน เฟยหมิงกำลังรู้สึกได้อย่างนั้น
นานมาแล้วที่เขาทำได้แค่มองสตรีน้อยนางหนึ่งอยู่เพียงไกลๆ ได้มองนางเจริญเติบโตตามวัยในป่าใหญ่แห่งนั้นอย่างเก็บข่มอารมณ์หลากหลาย
เขาอยากเข้าไปหานางอย่างมากมายอยู่หลายครั้งหลายครา เขาอยากเข้าไปจับจูงมือของนางให้ลุกขึ้นในยามที่นางสะดุดล้มลงกับพื้นดิน อยากเข้าไปช่วยนางหาอาหารช่วยนางจับสัตว์ป่าหาสมุนไพร
เขาอยากเข้าไปโอบกอดนาง ทำให้นางได้อุ่นกายสบายใจ เขาอยากเข้าไปนั่งข้างๆ นาง ในยามที่นางไม่เหลือใคร เขาอยากเป็นทุกอย่างให้นางทั้งๆ ที่เขาก็รู้อยู่แก่ใจ
เขารู้เรื่องราวความแค้นของนางอยู่จนเต็มหัวใจ
กับบิดาของนางที่เป็นบุรุษใจร้าย
