ไม่กี่วันผ่านมา...
ตรงมุมอับเล็กๆ มุมหนึ่งในที่ลับตาคนของกำแพงแห่งพระราชวังหยางเป่ย ตรงพุ่มไม้ไม่เล็กไม่ใหญ่พุ่มหนึ่งซึ่งปกปิดช่องน้อยๆ ช่องหนึ่งเป็นลักษณะสุนัขลอดผ่านได้นั้น มีคนตัวเล็กๆ ผู้หนึ่งกำลังทำตัวคล้ายกับว่าตนเองเป็นสุนัขตัวหนึ่งก็ไม่ปาน เพราะว่านางกำลังลอดผ่านช่องแห่งนี้เข้ามาได้อย่างง่ายดาย
ม่านนีเดินทางกลับมายังเขตของวังหลวงและได้ลัดเลาะไปตามซอกหลืบของกำแพงสูงชันเพื่อหลบเหล่าทหารยามจนมาเจอกับช่องของกำแพงขนาดเท่าสุนัขลอดผ่านช่องนี้
ช่องเล็กๆ ช่องนี้เป็นช่องที่ม่านนีได้มาแอบทำเอาไว้ด้วยตนเอง ซึ่งแรกเริ่มเดิมทีมันก็มีช่องที่เล็กมากๆ อยู่แล้วนางจึงมาต่อเติมเพิ่มขนาดให้มันแล้วนำพุ่มไม้ที่เจริญเติบโตพอประมาณย้ายมาปลูกเอาไว้ตรงนี้เพื่อหมายปกปิดช่องเล็กช่องนี้เอาไว้ได้อย่างแนบเนียนทั้งด้านนอกและด้านใน
ม่านนีลอดผ่านช่องขนาดพอดีตัวช่องนี้เข้ามาภายในวังก่อนจะลุกขึ้นปัดเนื้อปัดตัวส
