สิบนาทีต่อมา หล่อนก็ถูกสมพิศพาตัวมาส่งยังแผนกอาหาร ซึ่งแผนกนี้อยู่ห่างจากส่วนงานเดิมไม่มาก โดยมีผนังปูนที่แปะกระเบื้องสีสวยกั้นเอาไว้ หล่อนก้าวเข้าไปภายในห้องครัว และก็อดร้องโอ้โฮในใจไม่ได้ เมื่อห้องครัวของภัตตาคารภายในโรงแรม เด รอสซี โฮเทล กว้างขวางใหญ่โต และมีเครื่องไม้เครื่องมือครบครันเป็นอย่างยิ่ง พนักงานในแผนกนี้แต่งกายด้วยชุดสีขาว รวบผมเอาไว้ใต้หมวกสีเดียวกันกับชุดที่สวมใส่ มันแลดูเวอร์วังอลังการมากจนหล่อนอดประหม่าไม่ได้
“ท่านประธานสั่งให้ย้ายพนักงานคนนี้มาไว้แผนกครัว ฝากด้วยนะเจ้สมปอง”
หัวหน้างานเก่าของหล่อนพูดกับผู้ชายผิวดำตัวใหญ่แต่แต่งหน้าจัดที่อยู่ด้านในสุด หล่อนมองตามไปและรีบยกมือขึ้นไหว้
“ไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวเจ้จัดให้”
“อ้อ ท่านประธานยังกำชับมาอีก ว่าต้องใช้งานพิมนราหนักๆ เพื่อที่หล่อนจะได้เป็นงานเร็วๆ”
โห นี่ตาบ้านั่นสั่งแบบนี้เลยเหรอ จะฆ่าหล่อนให้ตายเลยหรือไงนะ ไอ้คน
