บรั่นดีในแก้วเทหายลงไปในลำคอจนหมด ดวงตาคมกริบจับจ้องมองไปที่ดวงจันทรากลมโตที่ลอยเด่นอยู่บนท้องฟ้าเบื้องหน้า ความคิดมากมายอัดแน่นอยู่ในหัว
ในชีวิตหนุ่มวัยฉกรรจ์เช่นเขา ผ่านร้อนผ่านหนาวมามากมาย รับรู้ถึงความสุขความเศร้ามานับครั้งไม่ถ้วน จวบจนตอนนี้เขาผงาดขึ้นเป็นใหญ่จนยากที่ใครจะทัดเทียม เขาสนุกกับการได้ออกล่าแม่ผีเสื้อราตรี ขยำจนปีกสวยๆ เหล่านั้นยับเยิน ก่อนจะเขี่ยทิ้งยามแสงตะวันของวันใหม่มาเยือน เขาทำแบบนี้มาตลอด และไม่เคยรู้สึกว่ามันไม่ดี ตรงกันข้าม กลับรู้สึกสนุก พึงพอใจ และหยิ่งผยอง
แต่หลังจากเกิดเรื่องขึ้นเมื่อคืน ผู้หญิงนิรนามคนนั้นเป็นฝ่ายเดินหนีลงไปจากเตียงด้วยตัวเอง และทิ้งเสือผู้หญิงอย่างเขาให้นอนเดียวดายอยู่บนเตียงเพียงลำพัง ความรู้สึกเสียหน้าจึงบังเกิดขึ้น แต่ภายใต้ความรู้สึกนั้น กลับมีอีกหนึ่งความรู้สึกซ่อนเร้นอยู่
โหยหา...
ชายหนุ่มถอนหายใจแรงๆ เดินกลับไปหยิบขวดบรั่นดีที่วา
