พิมนรากลับถึงบ้านเกือบสี่ทุ่ม พอกลับมาถึงหล่อนก็รีบตรงดิ่งมุ่งหน้าตรงไปยังห้องนอนทันที
“พี่พิมกินข้าวมาหรือยังจ๊ะ”
“พี่กินบะหมี่ที่หน้าออฟฟิศมาแล้วล่ะฉัตร พี่ไปอาบน้ำก่อนนะ” ด้วยความร้อนอกร้อนใจทำให้คนที่จ้ำอ้าวๆ ชนเข้ากับบานประตูเข้าอย่างจัง หล่อนร้องโอดครวญ
“โธ่...ไหนว่ามีผัวแล้วจะไม่ดวงซวยยังไงล่ะ”
“เอ็งพูดอะไรวะนังพิม ผัว...ผัวอะไร”
พิมนราชะงัก ช็อกตาตั้ง เมื่อเปิดประตูเข้ามาในห้องแล้วพบว่าแม่ของหล่อนอยู่ในนั้น และแน่นอนว่าแม่ได้ยินคำรำพันของหล่อนเต็มสองหูแหงๆ
“คือว่า...”
“ใครมีผัว...? เอ็งเหรอนังพิม”
หล่อนรีบส่ายหน้าดิก “ไม่ใช่จ้ะแม่ พิม...พิมจะเอาเวลาที่ไหนไปหาผัวกันล่ะ” ปากของหล่อนโกหกแม่ได้ แต่แก้มของหล่อนโกหกไม่ได้ เพราะมันแดงก่ำขึ้นมาในทันที
“พิม...หมายถึงหมอดูน่ะแม่” หล่อนว่าแล้วก็รีบเดินผ่านหน้ามารดาไปวางกระเป๋าที่หัวเตียง “หมอดูบอกพิมว่าถ้ามีผัวแล้วจะหายซวย ก็แค่นั
