พี่เสือ-EP5/27
427 คำ
รองเท้าผ้าใบถูกถอดออกจากเท้าเล็ก ก่อนที่ถุงเท้าจะถูกถอดให้ร่นต่ำลง เสือจับข้อเท้าขาวเนียนขยับไปมาเพื่อดูอาการเธอ
“อ๊ะ...อ่าส์...นายเสือเจ้าขาเจ็บ”
เสียงครางหวานมาพร้อมกับใบหน้าสวยที่บ่งบอกว่าเธอเจ็บบริเวณนั้น ทำคนฟังหัวใจสั่นสะท้าน เสียงครวญครางแบบนั้นของคุณหนูถ้ามันไม่ได้อยู่ในอิริยาบถนี้ เสือคงจะไม่สามารถควบคุมตัวเองไว้ได้แน่ เสียงครางของคุณหนูเจ้าขาเป็นแบบนี้เองงั้นเหรอ
“เส้นข้อเท้าน่าจะแค่พลิกนะครับ ผมว่าวันนี้คุณหนูพักเรื่องเดินซื้อต้นไม้ไว้ก่อนไหมครับ ไปซื้อยามานวดข้อเท้าก่อนดีกว่า ไม่อย่างนั้นจะปวดจนเดินไม่ไหวนะครับ” เสือให้เหตุผล แล้วช้อนสายตาคมมองหน้าคุณหนู
“ก็คงต้องอย่างนั้น ว่าแต่นายเสือนี่รู้ดีไปหมดเลยนะ แค่จับ ๆ ข้อเท้าเจ้าขาก็รู้แล้วเหรอ” คุณหนูน้อยแอบสงสัย มองจ้องหน้าเขานิ่ง
“ก็จับดูแล้วมันไม่หักนี่ครับ ผมก็ประเมินจากท่าทางของคุณหนูด้วย” เสืออธิบาย
“อ่อ! แล้วเจ้าขาต้องซื้อยาอะไรล่ะ”
“เดี๋ยวผมไปซื้อให้ก็ได้ครับ คุณหนูไม่ต้องลงไปหรอก เดินลำบากเปล่า ๆ”
“ก็ได้” เธอรับคำแค่นั้น
เมื่อตกลงกันได้เสือก็พาคุณหนูออกจากร้านต้นไม้ เพื่อตรงไปยังร้านขายยา หลังจากได้ยานวดและยาแก้ปวดติดมาด้วย ชายหนุ่มก็พาคุณหนูกลับมาที่บ้านในช่วงเกือบหกโมงเย็นแล้ว
“จริงสิ คุณหนูหิวหรือยังครับ ผมลืมถามไปเลย” เสือหันมาถามคนที่นั่งอยู่เบาะหลัง
“เจ้าขาไม่กินข้าวเย็น”
หลังได้ฟังคำตอบทำให้เสือพยักหน้ารับเท่านั้น เพราะคุณหนูไม่กินข้าวเย็นพวกแม่บ้านจึงแยกย้ายกันกลับไปที่บ้านพักหมดแล้วสินะ
“มาครับ” หลังลงมาเปิดประตูรถให้ ชายหนุ่มก็เอ่ยขึ้น ก่อนจะทำท่าเข้ามาอุ้มเธอ แต่เจ้าขาร้องห้ามไว้เสียก่อน
“ไม่ต้องอุ้มแล้ว พยุงเจ้าขาพอ”
“อ่อ ได้ครับ” เสือรับคำ แม้จะเสียดายอยู่นิดหน่อยก็ตาม
ร่างน้อยของเจ้าขาถูกพามานั่งลงที่โซฟากำมะหยีตัวยาว ขณะที่เสือซึ่งเพิ่งเคยเข้ามาในห้องโถงครั้งแรกได้แต่เดินตัวเกร็งไปหมด เมื่อเห็นคุณหนูนั่งลงแล้ว ชายหนุ่มจึงนั่งลงที่พื้นอย่างเก้ ๆ กัง ๆ
- ผู้เขียน
