Chapter 4
1033 คำ
“คุณนี่มันน่ารักชะมัด” ปลายนิ้วนิ่ม ๆ จิ้มลงบนแก้มซ้ายของฉันสองสามที กับคำพูดที่ชวนขนลุก จนทำให้ฉันตัวนิ่งไม่ไหวติง และอีกอย่างฉันไม่ทันได้สังเกตว่าเขาวางมือจากโทรศัพท์ตอนไหน
“นะ...นี่! เสร็จแล้วยัง ฉันจะกลับที่พักแล้ว” เมื่อฉันตั้งสติได้ ก็กระเด้งตัวถอยห่างออกมาจากเขาพอประมาณ พร้อมกับยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ที่เขาถืออยู่ “ได้ภาพที่นายต้องการแล้วใช่ไหม งั้นฉันขอตัวกลับที่พักละ” เมื่อฉันพูดจบ ก็รีบก้าวเท้าเดินจากไปอย่างไว เพราะว่ากลัวคนตัวใหญ่จะก้าวขาตามฉันมาไง
เขินนะที่มีผู้ชายเข้าใกล้ขนาดนี้
คริสTalk :
สวัสดีครับท่านผู้อ่าน และผู้คนที่สัญจรไปมา หนุ่มหล่อ มาดเท่คนนี้ เป็นหนุ่มลูกครึ่งไทย – อังกฤษ ที่ไปทางไหนก็มีแต่คนให้ความสนใจ และอยากจะจับจองมาเป็นเจ้าของ หึ!หึ!
ผมมีชื่อว่า คริส ฟินคร๊อฟ อายุ 35 ปี เป็นเจ้าของร้านอาหารในย่านการค้าที่ดังที่สุดในกรุงเทพฯ เลยนะครับ
วันนี้ระหว่างที่ผมกำลังเดินชมดอกซากุระที่อยู่ห่างออกไปพอสมควร เพราะสถานที่นั้น มีผู้คนมากมายที่มาชมดอกของซากุระ หรือพาครอบครัวมาปิกนิกผมเลยเลือกที่จะเดินออกมาห่าง ๆ จากผู้คนกลุ่มนั้น
แต่แล้วพลันสายตาของผมหันไปเห็นผู้หญิงที่ตัวเล็ก ๆ ใส่ชุดน่ารัก ๆ กำลังยืนอธิษฐานขอพรอยู่ใต้ต้นซากุระ
ผมได้แต่ยืนมองเธออยู่ห่าง ๆ และขบคิดในใจว่า ตำนานที่เล่าขานต่อกันมา มันจะเป็นเรื่องจริง
จริง ๆ อย่างนั้นนะเหรอ
แต่ถึงยังไงมันก็เป็นความเชื่อของคนประเทศนี้เลยนะครับ เพราะเขาให้ความสำคัญกับดอกไม้ประจำชาติมาก และกฎระเบียบสังคมของประเทศนี้ก็มีมากพอสมควร ทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าโดนจับได้เหมือนกันนะ
เวลาผ่านไปกี่นาที ผมเห็นผู้หญิงคนเดิมค่อย ๆ เปิดเปลือกตาขึ้นมา และจ๊ะเอ๋ กับผมทันที เหมือนเธอจะรู้ตัวว่าผมมองเธออยู่ สักพักเธอก็รีบก้าวขาเดินอย่างไว เอาซะผมที่ยืนมองเธอด้วยความมึนงง ต้องรีบสาวเท้าเข้าไปหาเธอ
เมื่อผมไล่ตามเธอทัน ผมดันเผลอเอามือของตัวเองไปจับแขนเธอ ซึ่งในขณะเดียวกันผมเรียกเธอให้หยุดด้วยภาษาอังกฤษแต่เมื่อเธอหันหน้ามา ผมถึงกับชะงักไปห้าวินาที ผมไม่คิดว่าเธอจะเป็นคนที่มาจากประเทศเดียวกับผมและพอมองเธอใกล้ ๆ เธอกลับน่ารัก และตัวเล็ก ทั้งน่ากอด น่าฟัดขนาดนี้
แฮม ๆ ต้องเก็บอาการสักหน่อยแล้ว ต่อให้ผมอยากได้เธอมาครอบครองขนาดไหน แต่ผมก็ต้องให้เกียรติผู้หญิงอย่างเธอสักหน่อย คงไม่มีผู้หญิงคนไหนชอบผู้ชายที่ไม่ให้เกียรติกันตั้งแต่วันแรกหรอกนะ
อ๋อ มาเข้าเรื่องกันต่อนะครับ หลังจากที่ผมปล่อยมือเธอแล้ว เธอกลับยิงคำถามเป็นภาษาอังกฤษใส่ผมซะงั้น นี่เธอคงคิดว่าการที่ผมเป็นฝรั่ง แต่ก็ใช่ว่าฝรั่งทุกคนจะพูดภาษาไทยไม่ได้นะครับฝรั่งบางคนในวงการไม่ว่าจะเป็นดาราหรือตลกเขาก็ยังพูดภาษาไทยได้เลยนี่ แล้วทำไมผมจะพูดภาษาไทยกับเขาไม่ได้
เมื่อผมตอบกลับเธอไปพร้อมกับรอยยิ้มที่สามารถกระชากใจผู้หญิงทุกคนได้แต่เธอกลับทำหน้าตกใจอย่างกับเห็นผีซะงั้น แต่ดูยังไงเธอก็ดูน่ารัก น่ามองเสมอสำหรับผม
ผมเลยหาข้ออ้างสารพัดพร้อมกับทำหน้าเหมือนหมาง่อย เพื่อที่ผมจะได้อยู่ใกล้เธอคนนี้ ส่วนเธอเองก็ตกปากรับคำเชิญของผมอย่างงง ๆ
หึ! หึ! เป็นไงละแผนของผม การที่เสือจะล่อเหยื่อ ต้องล่อด้วยเสน่ห์อันแพรวพราวของผม ที่ไม่ว่าจะล่อเหยื่อชนิดไหน เป็นอันเสร็จทุกราย หุ! หุ!
หลังจากที่เธอตกปากรับที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ผมเลยถือโอกาสทำความรู้จักกับเธอมากกว่านี้ โดยถามชื่อเธอ แต่ในระหว่างที่ผมเอ่ยปากถาม ผมสังเกตเห็นว่าเธอกำลังมองริมฝีปากของผมอย่างอาย ๆ มองริมฝีปากผมแบบนี้ อยากลิ้มลองรสชาติของมันรึเปล่านา
จากนั้นเธอก็บอกชื่อผม เธอมีชื่อว่า ฟ้างาม พร้อมกับมอบรอยยิ้มให้ผมอีกครั้ง ยิ่งเธอยิ้มให้ผม มันยิ่งให้ใจของผมนั้นสั่นไหวไม่เป็นจังหวะ พร้อมกับเนื้อตัวเริ่มมีเหงื่อผุดขึ้นมา ทั้งที่ตอนนี้มันอยู่ในช่วงฤดูหนาวของที่นี่
รอยยิ้มของฟ้างามมันทำให้คำว่าผู้ชายมันตื่นตัวขึ้นมา จนผมแทบจะเก็บมันไม่อยู่ และอีกอย่างที่นี่มันญี่ปุ่นนะครับ เสรีทุกอย่าง ไม่ว่าจะพวกหนังผู้ใหญ่ หรือของเล่นผู้ใหญ่ก็มีขายเกลื่อนไปหมด อย่างกับตลาดนัดในประเทศไทยซะอีก
ผมอยู่มาจนอายุสามสิบห้าแล้ว มีหรือที่ผมจะไม่เคยผ่านเรื่องนี้มา แหม่ ๆ ขึ้นชื่อว่าผู้ชาย จะรวยหรือจน จะขี้เหร่หรือจะหล่อ มันก็มีกันทั้งนั้นละครับ การให้ความสุขความใคร่ของตัวเอง
ผู้ชายบางคนซื้อกินก็ไม่ถมเทไป ไม่งั้นพวกอาเสี่ย อาเฮีย จะเลี้ยงต้อย เลี้ยงเด็กกันหรือครับ ขนาดรุ่นนั้นแล้วยังเตะปี๊บดัง และยังแข็งปึ๋งปั๋งซะขนาดนั้น มีหรือวัยอายุอานามอย่างผมจะไม่หิวกับเขาบ้าง
ขอบอกไว้ก่อนเลยนะครับ ผมไม่ใช่ผู้ชายแสนดีที่หลุดออกมาจากโลกนิยายของคุณผู้หญิงที่ชอบมโนไปต่าง ๆ นานา แต่ขอโทษเถอะครับ ผู้ชายเถื่อน ๆ ก็มีนะ อย่างเช่นผมไง หึ! หึ!
- ผู้เขียน
