Chapter 2
1068 คำ
“ส่วนผมชื่อ คริส ยินดีที่ได้รู้จักครับ” เขามีท่าทีที่เขินอาย ผิดกับรูปลักษณ์ภายนอกที่เห็น เป็นผู้ชายที่ขี้อายเหรอ
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ” ฉันโน้มตัวไปข้างหน้าเพียงเล็กน้อยพอเป็นพิธี
“ผมเห็นคุณยืนอธิษฐานอยู่ใต้ต้นซากุระ คุณอธิฐานขอพรว่าอะไรเหรอครับ”
“นายเห็นด้วยเหรอ ว่าฉันยืนอธิษฐานขอพร แต่ฉันอธิษฐานว่าอะไร ฉันขอไม่ตอบคนที่เพิ่งรู้จักอย่างนายได้ไหม” ฉันเอียงคอถามออกไป ในขณะที่ตัวเองยืนเอามือกอดอก
“ขอโทษครับ ที่ผมเข้าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของคุณ” เขาเอ่ยปากขอโทษฉัน ทั้งที่ตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิด
“ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ ฉันเคยอ่านประวัติของต้นซากุระ ก็เลยลองขอพรดูว่าคำที่ขอไปมันเป็นจริงตามที่ประวัติหรือตำนานที่ได้กล่าวไว้หรือเปล่า” เมื่อฉันพูดจบก็เดินนำหน้าเขาออกไป ส่วนเขาก็เดินตามหลังฉันอย่างว่าง่าย
“ไม่ทราบว่าคุณมาเที่ยวที่นี่กี่วันแล้วครับ”
“ฉันเพิ่งบินมาถึงเมื่อวาน และก็เริ่มเที่ยววันนี้เป็นวันแรกค่ะ” ใช่ ตอนนี้เป็นต้นปี ฉันอยากจะเริ่มท่องเที่ยวญี่ปุ่นเป็นที่แรก ก่อนจะเริ่มไปท่องเที่ยวที่ประเทศอื่นต่อ
“คุณมาชมดอกซากุระตั้งแต่ต้นปีเลยหรือครับ”
“ใช่ เพราะช่วงเดือนมีนา เมษา ฉันไม่ค่อยว่าง อีกอย่างเดือนเมษายน เป็นเดือนของครอบครัว ฉันอยากอยู่กับครอบครัวในช่วงสงกรานต์มากกว่าค่ะ” ฉันเอ่ยปากบอกกับเขาไป
ที่ที่ฉันอยู่คือที่โอกินาว่า วันที่ซากุระของที่นี่เริ่มเบ่งบาน คือวันที่ 10 มกราคม และ วันที่ 31 มกราคม เป็นวัน"ที่ซากุระบานมากที่สุด ฉันเลยเลือกมาวันที่ 25 มกราคม และฉันเดินทางกลับอีกทีคือวันที่ 1 กุมภาพันธ์
“คุณนี้เป็นคนรักครอบครัวดีนะครับ อ๋อ แล้วคุณกำลังจะไปไหนเหรอ”
“ฉันกำลังเดินกลับที่พัก นี่นายเดินตามฉันมา แล้วก็ยิงคำถามใส่ฉัน แต่กลับไม่รู้ว่าฉันจะไปไหน” ฉันหยุดเดินแล้วหันมาคุยกับผู้ชายที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ฉัน ที่ทำท่าเหมือนเด็กน้อย ที่รอแม่กลับบ้าน
“ก็ผมอยากทำความรู้จักกับคุณให้มากกว่านี้”
“ถ้าอยากรู้จักฉันมากกว่านี้ เอาไว้ให้เรากลับมาพบมาเจอกันใหม่ ถ้าเราสองคน พบเจอกันเกินสามครั้ง วันนั้นคุณจะได้รู้เรื่องราวเกี่ยวกับตัวฉันมากกว่านี้” ฉันยักคิ้วให้เขาพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก
ฉันแค่อยากจะทดสอบอะไรบางอย่าง ถ้าคนมันจะใช่ ไม่ว่าจะอยู่ไกลกันแค่ไหน มันก็จะดึงดูดเข้าหากัน แต่ถ้ามันไม่ใช่ ฉันถือซะว่ามีเพื่อนร่วมโลกเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน
“คุณพูดเองนะ ถ้าเราสองคนเจอหน้ากันเกินสามครั้ง คุณจะให้ผมรู้เรื่องราวของคุณทั้งหมด” ดูทำหน้าเข้าซิ ทำอย่างกับว่าฉันตกลงจะเป็นแฟนกับเขา
“ใช่ ฉันเป็นคนที่พูดแล้วไม่คืนคำ” ฉันพยักหน้าให้เขาพร้อมกับความมั่นใจในคำพูดของตัวเอง
มันจะเป็นไปได้เหรอ
“ถ้าอย่างนั้น ก่อนคุณจะกลับห้อง เราไปหาอาหารมื้อเย็นทานกัน มื้อนี้ผมเลี้ยงเอง สำหรับเพื่อนใหม่อย่างคุณ” เขาไม่พูดเปล่า พร้อมกับเดินนำหน้า ไปยังร้านซูชิใกล้ ๆ แถวนั้น
“ขอบใจนะที่จะเลี้ยง แต่ฉันขอไม่เกรงใจละนะ” ฉันยิ้มจนแก้มปริ พร้อมกับก้าวขาตามหลังเขาไป ซึ่งเขารอฉันอยู่หน้าร้านซูชิพอดี
“คุณรู้อะไรมั้ย คุณเป็นผู้หญิงที่ตัวเล็กและน่ารักที่สุด” เขาพูดแค่นั้นและเดินหายเข้าไปในร้าน ปล่อยให้ฉันยืนอึ้งกับคำพูดเมื่อสักครู่
ฉันเกิดมาอายุยี่สิบเก้าปี ยังไม่เคยมีผู้ชายคนไหนชมฉันต่อหน้าต่อตาขนาดนี้เลยนะใครมันจะไปคิดละว่า ผู้ชายหน้าตาดีขนาดนี้ และเป็นลูกครึ่งอีกต่างหาก ยังมาชมฉันว่าน่ารัก
ฉันน่ารักตรงไหน ก็แค่สูงร้อยห้าสิบเซนติเมตร ผมยาวสีดำธรรมชาติ ดัดลอนใหญ่ มัดผมหางม้าแล้วใช้ผมมัดทับยางอีกที และมีผมหน้าม้าปกคลุมหน้าผากไว้ พร้อมปล่อยผมด้านข้างทั้งสองข้างออกมาเพียงเล็กน้อย
เสื้อผ้าเป็นเสื้อโค้ทตัวยาวสีชมพู ด้านในเป็นเสื้อคอเต่าสีขาวครีม คุมโทนจับคู่แมตซ์กับรองเท้าบูทยาวสีขาว
หน้าตาตกแต่งเครื่องสำอางเพียงเล็กน้อย ให้มันดูธรรมชาติที่สุด ฉันไม่ค่อยชอบแต่งหน้าจัด ดูแล้วเหมือนจับอีแร้งมาแต่งหน้า มันแล้วแต่ความชอบของผู้หญิงแต่ละคนละนะ
ฉันเปิดกระเป๋าสตางค์แบบสะพายข้างสีชมพูเป็นแบรนด์แท้ และหยิบเอากระจกใบเล็กออกมาส่องหน้าตาดูว่าหน้าตาฉันยังดีอยู่ไหม มีเครื่องสำอางจางลงบ้างรึเปล่า ตบแป้งหน้าขาววอกเกินไปไหม แต่มองดูแล้วก็ไม่นิ แต่ที่รู้ ๆ คนในกระจกก็น่ารักดีนะ อิ อิ ^u^
ฉันเดินเข้าไปในร้าน ถ้าจำไม่ผิด ร้านนี้เป็นร้านที่ดังมากในโอกินาวะและเป็นร้านที่เก่าแก่พอสมควรฉันเห็นเขายืนรอฉันอยู่ด้านหน้า จากนั้นเขาเดินนำหน้าฉันเข้าไป ซึ่งมีพนักงานอีกคนเดินนำหน้า
ตั้งแต่ฉันก้าวขาเดินเข้ามาในร้าน ด้านหน้าร้านจะเป็นประตูไม้ พนักงานต้อนรับน่ารักมาก ใส่ชุดประจำเมืองโอกินาวะรอต้อนรับแขกหรือลูกค้าที่หน้าร้าน
ด้านในตกแต่งไปด้วยไม้เกือบทั้งหมด ฉันเดินมาตามทางเดิน ด้านซ้ายมือจะเป็นสวนดอกไม้และต้นไม้จัดเรียงรายอย่างสวยงาม เต็มทางเดินไปจนสุดทาง ส่วนด้านขวามือที่ฉันกำลังเดินอยู่ เป็นห้องส่วนตัวมีประตูกั้น มีดนตรีพื้นบ้านเล่นสดเวียนไปแต่ละห้อง ส่วนเราสองคนเลือกห้องเกือบจะเป็นห้องสุดท้าย ที่อยู่ใกล้ ๆ กับห้องน้ำ
- ผู้เขียน
