ชีคเฒ่าถอนหายใจยาว “พ่ออยากให้แกยอมรับ เป็นชีคต่อจากพ่อ พ่อจะให้แกเป็นทายาทอันดับหนึ่ง ที่จะได้สืบทอดตำแหน่งรวมถึงสมบัติทุกอย่างของพ่อ”
“ผมไม่ต้องการ” คามินสวนทันควันด้วยน้ำเสียงยืนกรานหนักแน่น “ผมเคยบอกท่านชีคไปแล้ว และผมก็ไม่อยากพูดซ้ำ ที่ผมยอมกลับมาที่บาห์เรน ก็เพราะเห็นว่าท่านชีคต้องต่อสู้คดีและไม่มีใครช่วยดูแลธุรกิจ ผมถึงยอมกลับมา”
ชีคฮารีซ เห็นแววตาอ่อนลงของลูกชายคนเดียว คามินยอมถอยมาก้าวหนึ่งแล้ว เขาไม่ควรรีบคาดคั้นเอาสิ่งที่ต้องการจากลูกชายในตอนนี้
“ตกลง ถ้าแกยังไม่อยากรับมรดกต่อจากฉันตอนนี้ ฉันก็จะไม่เซ้าซี้แกอีก วันหนึ่งแกจะเข้าใจฉัน และยอมรับความหวังดีที่ฉันมีให้”
คามินเหยียดยิ้มเป็นเส้นตรง เป็นรอยยิ้มที่บอกว่าเขาไม่มีทางเปลี่ยนใจ
“ท่านชีคจะกลับแล้วใช่ไหมครับ ผมจะได้พาลูกชายไปพักผ่อนเสียที” คามินตัดบท แต่ชีคฮารีซ ไม่โกรธ กลับสนใจเด็กน้อยตรงหน้า ที่ไม่มีโอกาสได้เห็นตัวจริง
