“งั้นฉันสอนคุณเพิ่มให้อีกคำ คำว่ามารยาท จำไว้นะคะ มารยาท คือพฤติกรรมที่ปรากฏต่อสายตาคนทั่วไปและการพูดจาไม่ดีกับสุภาพสตรี ถือเป็นมารยาทที่แย่มาก เป็นแบบอย่างที่ไม่ดี ไม่สมควรทำต่อหน้าเด็กค่ะ”
“นัทมน! คุณกำลังว่าผมเป็นคนไร้มารยาท?”
แม่ตัวแสบหันหน้าหนีทำทีสนใจจาคอป แต่ก็ตอบลอยๆ กลับมา “ฉันไม่ได้พูดนะคะ คุณพูดเอง”
“นี่…คุณย้อนผม” ถ้าไม่ติดว่าลูกชายยืนอยู่ห่างๆ เขาคงได้สั่งสอนแม่เด็กเมื่อวานซืนนี่แล้ว เขาคิดยังไงนะถึงไปติดต่อเธอมาเป็นพี่เลี้ยง หาเรื่องให้ตัวเองแท้ ๆ
“ผมไม่อยากเถียงกับคุณอีกแล้ว จะไปทำอะไรก็ไปทำเถอะ”
“เคืองฉัน เพราะฉันพูดอะไรแทงใจดำคุณเหรอคะ ฉันก็ไม่ได้จงใจจะจับผิดคุณ แต่ฉันเห็นจริงๆ นี่คะ ฉันถึงไม่เข้าใจว่าทำไมคุณถึงต้องถือทิฐิ ไม่ยอมให้อภัยท่านชีคสักที”
“คุณไม่เข้าใจหรอก ที่ท่านชีคเขามาตามหาผม ก็เพราะว่าเขาไม่มีใครสืบทอดทายาทต่างหาก ไม่อย่างนั้นเขาไม่มาตามหาผมให้เสียเวล
