“มันไม่ใช่อย่างที่บอสเข้าใจหรอกน่า เขาดีกับมุกมาก”
“ถ้าดีแล้วทำไมต้องเลิกล่ะ”
“ก็ดีเกินไปไง ดีเกินไปจริงๆ”
“โอ๊ย...บ้าบอ!”
“ไปค่ะ เข้าไปหลบในห้องนอน ไปเร็วๆ เลย”
เมื่อเร่งเร้าแล้วเขาไม่ทำตาม มุกดาเลยต้องรุนหลังเขาเข้าไปในห้องนอน ปิดประตูให้เรียบร้อยแล้วค่อยออกไปต้อนรับผู้มาเยือน
บุรุษที่อายุมากกว่าเธอ และอาจมากกว่าบอสของเธอเล็กน้อย ยืนยิ้มแฉ่งอยู่หน้ารั้วบ้าน เขามาพร้อมกับของฝากเต็มสองมือ
“ทำอะไรอยู่ เฮียมากวนหรือเปล่า” กรณ์ ชายหนุ่มร่างสูงไม่แพ้อธิป แต่มีดวงตาเล็กเรียวอย่างคนที่มีเชื้อสายจีน เอ่ยกับอดีตแฟนพร้อมรอยยิ้ม เขาอยู่ในชุดสีขาวทั้งเสื้อและกางเกง มีสร้อยลูกประคำกับพระเครื่องห้อยคอสองสามเส้น หากหน้าตาไม่หล่อตี๋ อาจคิดว่าหมอผีหลุดออกมาจากในละคร
“ไม่ค่ะ เฮียเข้ามาก่อน เอาอะไรมาด้วยคะ พะรุงพะรังไปหมด”
“โจ๊กปลากับผลไม้ที่มุกชอบไง แล้วก็...”
“แล้วก็อะไรคะ”
“เข้าไปคุยข้างในดีก
