ทุ่มเศษๆ
เสียงเครื่องครัวกระทบกันแว่วเข้าหู อธิปจำต้องขยี้หูตาเมื่อรู้ว่าตัวเองได้เผลอหลับไป แปลกชะมัด เขาเป็นคนติดที่นอนของตัวเองมากๆ และนอนไม่ค่อยจะหลับหากต้องไปค้างที่อื่น แต่ตอนนี้กลับเพิ่งตื่นบนเตียงของมุกดา เตียงแคบๆ และไม่ได้มีความนุ่มอะไรเลย
เขาลุกมายืนข้างเตียง จ้องเขม็งลงบนที่นอนของหล่อนอย่างตื่นตะลึง พยายามถามตัวเองว่าเพราะเหตุใด และเมื่อให้คำตอบตัวเองไม่ได้ เขาก็เดินออกมาข้างนอก
กลิ่นกับข้าวลอยฟุ้งทั่วบ้าน พอชะเง้อคอมองเข้าไปในครัวเล็กๆ ก็เห็นหล่อนกำลังตักแกงร้อนๆ ใส่ชามแล้วก้าวออกมา หล่อนวางมันบนโต๊ะตัวเตี้ยที่อยู่ริมหน้าต่าง มีเก้าอี้อยู่สองตัวพอดี พอหล่อนเปิดหน้าต่างเอาไว้อย่างนี้ ก็เห็นรถคันงามสีแดงเจิดจ้า หล่อนยิ้มบางๆ ให้เขา เขามองลงยังกับข้าวกับปลา มีแกงจืดง่ายๆ ไข่เจียวแล้วก็ผัดอะไรสักอย่างที่มีพริกไทยอ่อนกับหมูสามชั้น
“นั่งลงแล้วก็กินค่ะ เพราะมุกหิวแล้ว”
“จะกิ
