EP2/2 รุกให้ร้อน NC++
1006 คำ
เอกสารหลายแฟ้มร่วงหล่นลงมาเพราะมือของเธอ แต่บอสก็ไม่แยแส เขาจูบเธอ ซุกไซ้ลำคอ ก่อนจะค่อยๆ ลดตัวลงไป เพื่อดึงชั้นในตัวจิ๋วให้หล่นลงไปกองที่สองเข่า กระโปรงตัวแคบถูกเลิกรั้ง แล้วความอวบอูมอย่างอิสตรีก็อวดโฉมให้เขาจ้องมอง เขาครางออกมาอย่างพึงใจ สองมือเลื่อนลูบบั้นท้ายเธอ ก่อนจะซุกหน้าเข้ามา เธอแอ่นกายรอท่า เฝ้ารอให้บอสปรนเปรอเธอมาให้สาแก่ใจ
“อ๊ะ! บอสคะ อื้อ...” เธอมิอาจปิดกั้นเสียงคราง สองมือกำขอบของชั้นวางเอกสาร ขาซ้ายถูกยกไปพาดไว้กับบ่าเขา ในขณะที่ปากของเขาประกบอยู่ที่ส่วนนั้นของเธอ มันดีมาก ดีที่สุด มันนุ่มแล้วก็อุ่น เธอไม่เคยพบเจออะไรแบบนี้ มันหฤหรรษ์มากกว่าที่ทับกระดาษของเขาเยอะเลย!
“อืม...” อธิปครางฮือเมื่อได้ลิ้มรสหวานของความสดสาว อย่างที่เขาเคยคาดเดา รสชาติของมุกดาช่างหวานจนมิอาจห้ามใจ กลิ่นของหล่อนไม่เหมือนกลิ่นผู้หญิงคนไหน ไม่มีน้ำหอมฉุนๆ ประพรมมาให้เขาขัดใจ มีเพียงกลิ่นความสดใหม่ที่เขาไม่เคยพบเจอ
“บอสคะ!” เธอเรียกเขาอีก เมื่อปลายลิ้นที่พลิกพลิ้วเริ่มเร่งจังหวะถี่ระรัว เธอเสียวจนขนลุกซู่ กุหลาบงามของเธอกำลังถูกดอมดมและดูดชิม เกสรเล็กๆ ถูกเขาหยอกเย้าด้วยปลายลิ้น ทั้งสะกิด ทั้งอ้าอมแล้วดูดดึง เธอไม่ไหวแล้ว เขาช่างเชี่ยวชาญในการเล้าโลมให้เธอสมยอม แล้วเธอ...จะไม่ยอมได้ยังไง!
“อ๊า!!!” เหมือนพลุไฟแตกผลิในร่าง สมองขาวโพลน เนื้อตัวจากที่รุ่มร้อนก็พลันเย็นลง เธอเสร็จ! เธอเสร็จสมด้วยปลายลิ้นเขา ช่างน่าละอายนัก
แกร๊ก!
เสียงเขาแกะเข็มขัดที่รัดรอบเอวสอบ ในตอนที่เขาลุกยืนเช่นนี้ เรือนร่างสูงก็แทบบดบังร่างเธอจนมิด เธอช่วยเขาแกะเข็มขัด ความยิ่งใหญ่ดุนดันกางเกงจนเธอรู้สึกได้ เขาจูบเธอ ลูบไล้เธอ สองมือชอนไชในเส้นผม แต่ทว่า...
ครืดๆ ครืดๆ
เสียงสมาร์ตโฟนสั่นครืดๆ อยู่ในกระเป๋าเสื้อสูท แต่อธิปไม่ยอมล้วงมันมารับสาย ยังพอใจกับการจูบมุกดาอย่างดูดดื่ม
ครืดๆ ครืดๆ
“อื้อ...บอสคะ...โทรศัพท์”
“ช่างมัน!” บอกหล่อนแล้วจูบหล่อนอีก ทั้งขบเม้มริมฝีปากหล่อนแรงๆ
“แต่ว่า...อาจมีเรื่องด่วนนะคะ”
“ยังมีเรื่องอะไรด่วนกว่าเรื่องนี้อีกเหรอ”
เขาย้อนถาม พยายามดึงชายกระโปรงของหล่อนให้ขึ้นมากองที่รอบเอว แต่หล่อนกลับรั้งมันไว้
“โทรศัพท์ค่ะ ได้โปรด...”
เธอร้องขอดีๆ จับมือเขาไว้ มืออีกข้างปิดปากเขาที่กำลังจะยื่นมาจูบกัน
อธิปไม่เคยยอมให้ใครขัดใจมากขนาดนี้มาก่อน แต่เขายอมเพราะนี่คือมุกดา เขาล้วงเอาสมาร์ตออกมารับสาย แล้วหัวคิ้วเข้มก็ได้ขมวดมุ่น มือข้างหนึ่งจำต้องยัดชายเสื้อเข้าในกางเกง
มุกดารีบดึงกางเกงชั้นในขึ้นมาสวมให้เรียบร้อย ถ้าได้ยัดชายเสื้อเข้าในกางเกง แสดงว่าเขาต้องมีเรื่องด่วน
“ลูกค้ากำลังจะเข้ามา ฉันต้องรีบจัดการ...อารมณ์ของตัวเอง”
เขาบอกหลังจากวางสายลูกค้าที่ตัวเองเป็นคนนัด
มุกดาแอบพ่นลมหายใจ ถึงเรื่องอย่างว่าจะน่าเร้าใจจนเธออยากลองสักครั้ง แต่ในห้องทำงานที่ไม่รู้ว่าใครจะโผล่เข้ามาเมื่อไหร่แบบนี้ หยุดมันไว้ก่อนก็คงดี คราวหน้าค่อยว่ากันใหม่ บางที...การได้เตรียมตัวเตรียมใจ ก็ค่อนข้างสำคัญนะ
มุกดาไม่หือไม่อือ แอบพ่นลมหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเห็นเขาจัดเสื้อผ้าหน้าผมจนเรียบร้อย
“เธอต้องออกไปก่อน”
“ค่ะ” เธอตอบเขา เงยหน้าสบตาบอสใหญ่ เขามองลงมา ดวงตาวิบวับจับทรวง มือข้างหนึ่งยังครอบครองเอวของเธอ ทั้งลูบไล้แผ่นหลังเธอราวหวงแหน
“เธอ...รสชาติดีเป็นบ้า”
ช่างเป็นคำพูดที่น่าตบให้กระเด็น แต่ไม่รู้ทำไมร่างกายเธอกลับสนองตอบ บางส่วนในร่างมันเต้นตุบๆ ราวกับอยากให้เขาเข้ามาชิมรสชาติอีกครั้ง
“ทำไมต้องเป็นมุกละคะ”
“เพราะเป็นเธอละมั้ง มัน...น่าสนุก”
“เราจะคบกันเหรอ” ถามแม้รู้คำตอบอยู่แล้ว เธอเข้าใจว่าเขาคงไม่คิดจริงจัง เธอแค่อยากรู้ว่า ถ้าโดนถาม เขาจะตอบยังไง
“เธอ...รีบออกไปจะดีกว่า เดี๋ยวลูกค้าก็มาแล้ว” ตอบสาวเจ้าแล้วยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย มือข้างหนึ่งเลื่อนขึ้นลูบแก้มบาง ยังไม่อยากผละห่าง แต่หากอยู่ต่อ คงต้องหาคำตอบให้กับคำถามนั้น และเขา ไม่มีคำตอบดีๆ ให้หล่อนเลย
“ค่ะ” ตอบเขาแล้วถอยห่างอีกนิด บอกแล้วว่าเธอรู้ว่าเขาจะตอบอะไร แต่ท่าทีเขาที่แสดงออกมา กลับทำให้เธอเจ็บใจกว่าที่คิด ให้ตายสิ ตอนเลิกกับแฟนยังไม่รู้สึกอะไรแบบนี้เลย แฟนเก่าเธอดีนะ ดีมาก เป็นผู้ชายที่น่านับถือเลย
เสียอย่างเดียว เขาเคร่งเรื่องประเพณีและศีลธรรมอันดีมากไปหน่อย เขาไม่แตะต้องเธอเลย มากสุดแค่จับมือกับจูบนิดๆ เท่านั้น นานวันเข้าเธอเลยตัดสินใจเลิกรา เพราะหลังจากที่คบกันมาเป็นปีๆ เขาไม่คิดจะแต่งงานกับเธอสักที อย่างน้อยเขาน่าจะเลือกทำสักอย่างกับเธอสิ แต่งงาน หรือไม่ก็แค่นอนด้วยกัน
มุกดากลับไปทำงานเงียบๆ เก็บความรู้สึกร้อยแปดพันอย่างที่อยู่ในใจเอาไว้ใต้ใบหน้าแย้มยิ้ม เธอตั้งใจทำงานตลอดทั้งวัน และเลิกงานโดยบอกพี่วราไว้ ไม่ได้เข้าไปร่ำลาบอสอย่างที่ควรทำ
- ผู้เขียน
