“ทิน คุณสุดยอดมากๆเลยรู้มั้ย”
“ชมกันแบบนี้จะเอาจนขาลากเลย”
“ไม่เอา เดี๋ยวผิดนัดเพื่อน”
“เพื่อนวรรณนี่ ไม่ใช่เพื่อนผมสักหน่อย”
“พูดเอาแต่ได้นี่”
“คนอย่างทินกรไม่ยอมเสียอะไร นอกจากเสียเหงื่อให้กับเมีย”
“บ้า ปากหวานแบบนี้ก็เป็นด้วย วรรณรักตายเลย”
แล้วบทเพลงแห่งรักของทั้งคู่ก็ถูกจุดขึ้นอีกในเวลาไม่กี่นาที สงสัยว่าคงเป็นพรุ่งนี้กระมังเธอถึงจะได้ตามไปหาเพื่อนรักทั้งสองที่สระบุรี
สระบุรี
ดารากานต์กลับมาอยู่บ้านกับพ่อแม่ของเธอได้อาทิตย์หนึ่งแล้ว แต่ทว่าทุกคนรอบตัวเธอกลับเศร้าสร้อยไปตามๆกัน เพราะท่าทางของหญิงสาวจะจำใครไม่ได้เลยแม้แต่บุพการีทั้งสองท่าน
วรรณวลีกับฉันทนาก็มาเที่ยวหาบ่อยๆ และพาเธอไปตามหาร่องรอยความทรงจำ แต่อาการของดารากานต์ก็ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง เธอจำไม่ได้แม้กระทั่งชื่อของตนเอง
ธนภพ ผู้ชายที่กำลังจะได้เป็นสามีของเธออยู่รอมร่อก็มาหาเธอ ต้องการให้เธอกลับไปแต่งงานกับเขาใหม่
