เช้านี้สองสาวเพื่อนซี้เดินทางมาเยี่ยมคนความจำเสื่อมอีกเช่นเคย พร้อมของกินติดไม้ติดมือมาไม่เคยขาด
“สวัสดีจ้ะพ่อ สวัสดีจ้ะแม่” สองสาวสวัสดีพ่อแม่ของดารากานต์เมื่อพวกท่านเดินออกมาต้อนรับพร้อมกับดารากานต์ที่เช้านี้ ดูใบหน้าแจ่มใสเบิกบานขึ้น
“หวัดดีจ้ะหนูนาหนูวรรณ” นายมีชัยรับไหว้พร้อมกล่าวทักทายสองสาวที่รักและเอ็นดูเหมือนลูกเหมือนหลาน
“หวัดดีจ้ะหนูนาหนูวรรณ หอบอะไรมาเยอะแยะเนี่ย” นางปราณีเข้ามาช่วยรับของฝากจากสองสาวไปเก็บ โดยมีดารากานต์เข้ามายกช่วย แล้วทุกคนก็เข้าไปนั่งคุยกันในบ้าน
“วันนี้ดูสีหน้าแกดีขึ้นกว่าเมื่อวานนะแหนม เป็นยังไง ตัดสินใจได้แล้วสิว่าจะไปเปิดหูเปิดตาหาแฟนใหม่”
ดารากานต์ยิ้มส่ายหน้าไปมาแทนคำตอบ
“ยัยแหนม เดือนหน้าแกต้องหายนะ เพราะแกจะต้องมาเป็นเพื่อนเจ้าสาวของฉันเข้าใจไหม”
“อื้อ”
“อื้อแล้วต้องหายนะ แล้วฉันจะหาเพื่อนเจ้าบ่าวหล่อๆเตรียมไว้ให้”
“แหม คิดจะเป็นแม่สื่อแม่ช
