บทที่ 2/1
691 คำ
คืนแรกของการเข้าหอผ่านไปด้วยดี ดีแบบที่เธอกับสิงหาต่างคนต่างนอน และเช้าวันนี้เป็นเธอที่ตื่นก่อนเขา เธอค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงด้วยกลัวว่าจะทำให้คนที่นอนอยู่ข้างๆ รู้สึกตัวตื่นไปด้วย
เรียวปากอิ่มแย้มรอยยิ้มออกมาเมื่อหันมองสามีที่นอนตะแคงกอดหมอนข้างที่คั่นกลางระหว่างเธอกับเขา “หล่อจัง” สามีเธอหล่อยิ่งกว่าดาราบางคนเสียอีก หากเขาคิดจะผันตัวจากนักธุรกิจหนุ่มไปเป็นดารา คงรุ่งได้ไม่ยาก
หลังจากนั่งมองหน้าสามีจนหนำใจแล้ว เพียงรัมภาก็ลุกจากเตียงแล้วเดินตรงไปยังห้องน้ำ ใช้เวลาจัดการธุระส่วนตัวประมาณสิบนาทีก็เรียบร้อย หลังจากนั้นเธอก็พาตัวเองไปที่ห้องแต่งตัว เปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อเตรียมชุดไว้ให้เขา แม้เราสองคนไม่ใช่สามีภรรยาที่จะร่วมเรียงเคืองหมอนกันไปจวบจนลมหายใจสุดท้ายของชีวิต แม้คู่ของเราจะมีเวลาจำกัดและการแต่งงานครั้งนี้เกิดขึ้นเพราะต่างคนต่างมีผลประโยชน์ร่วมกัน กระนั้นตอนที่ยังได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของสิงหา เธอก็อยากทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด หน้าที่ของภรรยาที่ดี ปรนนิบัติสามีในแบบของเธอ
“ชุดนี้แหละ” เธอหยิบเสื้อเชิ้ตคอจีนผ้าลินินสีน้ำเงินเข้มกับกางเกงขาสั้นทรงสามส่วนสีขาวออกมาเตรียมไว้ให้สิงหา ไม่ใช่ชุดสูทที่เนี้ยบตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างที่เขาสวมอยู่ทุกวัน เพราะวันนี้เราสองคนไม่ได้ไปทำงาน อักษราสั่งให้เราทั้งคู่ลาพักหนึ่งอาทิตย์เพื่อไปฮันนีมูน และการฮันนีมูนครั้งนี้ อักษราหวังเป็นอย่างมากว่าเธอจะมีเบบี๋ติดท้องกลับมา
คิดแล้วก็อดสงสารอักษราไม่ได้ แม้จะรวมหัวกับสิงหาหลอกปู่ของชายหนุ่มด้วยความเต็มใจ แต่ก็ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่รู้สึกผิดอะไรกับท่าน แต่ทว่าหากสามารถย้อนเวลากลับไปเลือกได้ว่าจะยอมตอบตกลงแต่งงานกับสิงหาหรือเปล่า ตอบได้โดยไม่ลังเลเลยว่า ‘ตกลง’
จะไม่ตกลงได้ยังไงล่ะ ได้สิงหาเป็นสามี โชคดียิ่งกว่าถูกลอตเตอรีรางวัลที่หนึ่งอีก แม้จะเป็นสามีแค่ปีเดียวก็เถอะ แต่อย่างน้อยครั้งหนึ่งในชีวิต เธอก็ได้ชื่อว่าสามารถพิชิตผู้ชายที่เป็นแรร์ไอเท็มได้ก็แล้วกัน
เพียงรัมภามองชุดที่เตรียมไว้สำหรับให้สามีสวมใส่ในวันนี้แล้วหัวเราะคิกคักเมื่อนึกถึงใบหน้าตกใจและดวงตาที่เบิกโพลงจนน่ากลัวว่าจะถลนออกมานอกเบ้าของชินกรกับยัยพรีมมี่ ผู้หญิงที่แย่งแฟนเก่าของเธอไป เมื่อพวกนั้นรู้ว่าเธอจะแต่งงานกับประธานกิจรุ่งเรืองกรุป ประธานบริษัทที่เราสามคนเป็นพนักงานในสังกัดอยู่
“ทำอะไรน่ะ”
คนตัวเล็กสะดุ้งโหยงเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นหูของใครบางคนจากด้านหลัง เธอเอี้ยวคอไปมองสิงหาก่อนจะส่งยิ้มแฉ่งให้เขา “มอร์นิ่งค่ะสามี ตื่นแล้วเหรอคะ”
ขนอ่อนสิงหาลุกซู่ชูชันไปทั้งตัวเมื่อถูกเพียงรัมภาเรียกว่า ‘สามี’ เต็มปากเต็มคำ กระนั้นเขาก็ไม่ได้ถือสาอะไรเจ้าหล่อน มีเพียงรอยยิ้มกว้างๆ ที่ส่งให้ดวงตาคู่คมเปล่งประกายเจิดจ้าปรากฏบนใบหน้าของ ‘เสือยิ้มยาก’ ฉายานี้ได้มาเพราะยามปกติที่สิงหาอยู่ต่อหน้าบุคคลอื่น ซึ่งไม่เว้นแม้แต่กับอักษรา ชายหนุ่มเป็นคนที่สุขุมเสียยิ่งกว่าน้ำก้นบ่อ นิ่ง สงบ ทว่าเฉียบขาดทุกการกระทำ
มีแค่เพียงรัมภาเท่านั้นที่รู้ว่าจริงๆ แล้วสิงหาเป็นคนยังไง มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ว่าเขารั่วแค่ไหน แล้วก็ใช่ว่าจะมีแต่เพียงรัมภาที่รู้จักนิสัยสิงหา ทว่าสิงหาเองก็รู้เช่นเดียวกันว่าเพียงรัมภาเป็นคนยังไง
- ผู้เขียน
