6
1023 คำ
6
“เห็นทีฉันต้องกลับเหมือนกันนะ พรุ่งนี้มีประชุมแต่เช้า” มารุตตบบ่าเพื่อนรักเบาๆ ก่อนจะเดินผ่านร่างของเพื่อนรัก
“อ้อ!!..อย่าลืมพิสูจน์ของขวัญวันเกิดของฉันนะ”
มารุตพูดพร้อมรอยยิ้ม และเดินออกไปจากห้องของเพื่อนรักทันที กัณติพัฒน์จึงเดินเข้าไปในห้องนอนของเขา เพื่อพิสูจน์ของขวัญที่มารุตมอบให้ โดยปล่อยให้จักรดูแลความเรียบร้อยส่วนที่เหลือแทน
บานประตูห้องนอนถูกเปิดออกกว้าง ภายในห้องค่อนข้างมืด มีเพียงแสงไฟดวงเล็กที่อยู่หัวเตียง ส่องแสงให้เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง นอนหันหลังให้เขา ดูท่าทางเธอจะหลับสนิทไม่รู้การมาของเขา ชายหนุ่มเอื้อมมือกดเปิดแผงไฟที่อยู่ข้างฝาผนัง เพียงอึดใจเดียวแสงไฟก็สว่างไสวมองเห็นทุกอย่างที่อยู่ในห้องอย่างชัดเจน
กัณติพัฒน์ไม่ได้เดินเข้าไปหาหญิงสาวที่นอนหลับใหลบนเตียง หากแต่เขาเดินเลยผ่านไปยังห้องน้ำ เพราะสิ่งแรกที่เขาอยากทำคือชำระล้างร่างกาย ยี่สิบนาทีต่อมาร่างหนาที่มีหยดน้ำเกาะพราวตามร่างกาย เดินออกมาจากห้องน้ำ โดยมีผ้าขนหนูพันกายเพียงตัวเดียว ชายหนุ่มใช้ผ้าเช็ดตัวอีกผืนเช็ดน้ำที่เกาะอยู่ตามร่างกายจนแห้ง และเดินมาหยุดนิ่งที่ริมเตียง มองร่างบางที่หลับใหลอย่างเป็นสุขบนเตียงกว้าง ราวกับว่าเธอเป็นเจ้าของ
ชายหนุ่มทอดกายลงนอนเคียงข้างหญิงสาว ใช้ฝ่ามือลูบไปที่แก้มเนียนใสของเธอเบาๆ ความสวยงามที่ได้เห็นเพียงเสี้ยวใบหน้า ทำให้ชายหนุ่มสำนึกได้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนสวย ผิวเนื้อที่แก้มใสนุ่มนิ่ม น่าสัมผัสยิ่งนัก และเขาไม่รั้งรอที่จะสัมผัสแก้มนั้น ปลายจมูกโด่งสูดดมความหอมจากแก้มใสเข้าไปเต็มปอด มันช่างหอมหวานซึ้งเข้าไปในจิตใจจริงๆ หอมกว่าผู้หญิงที่ผ่านมา หอมกว่าน้ำหอมราคาแพงของหญิงหลายคน
“หอมจัง” เขาพูดเมื่อสูดดมความหอมจนพอใจ ลอบยิ้มเมื่อเจ้าของใบหน้าหวานสวยไม่รู้เรื่องเลยว่าถูกชายแปลกหน้าสูดดมความหอมจากแก้มเนียนหลายครั้ง ฝ่ามือของกัณติพัฒน์วางลงบนลำแขนเรียวเล็ก ลูบไล้ไปมาภายใต้ชุดคลุมสีชมพูอ่อน จากนั้นได้เลื่อนต่ำลงมาตามปลีน่อง ต่ำลงจนถึงชายชุดคลุม และสอดมือเข้าไปภายในเพื่อลูบไล้เนื้อแท้ของหญิงสาวผู้หลับใหล
“อือ..จะนอน” เสียงร้องอย่างรำคาญใจ ตัวเองถูกรบกวนจากการนิทรา หากแต่ความรำคาญนั้นหาได้หยุดนิ่งตามคำบอกไม่ กลับลูบไล้อย่างหนักมือและเริ่มรุกรานไปที่เนินเนื้อสาว และนั่นเองทำให้พิตตนันท์ตื่นมาจากนิทราโดยฉับพลัน
“คุณ” ร่างบางทะลึ่งพรวดลุกขึ้นนั่ง มองใบหน้าของผู้รุกรานนิ่ง ดวงตาตื่นตะหนกเช่นเดียวกับร่างกายที่สั่นไหวอย่างบอกไม่ถูก
“หลับไม่รู้เรื่องเลยนะสาวน้อย ดีแค่ไหนที่ไม่ลักหลับ” เขาพูดยิ้มๆ ไม่คิดจะทำอย่างที่พูด หากแต่ใบหน้าของพิตตนันท์นั้นเปลี่ยนสีขึ้นทันที
“ชื่ออะไร” เขาถาม
“พิตตนันท์” เธอก้มหน้างุดซ่อนความอายก่อนจะตอบ
“ชื่อเพราะดีนี่..มีที่มันสั้นกว่านี้ไหม”
“ต้นข้าวค่ะ”
กัณติพัฒน์เขยิบร่างหนาเข้ามาใกล้ร่างที่สั่นราวกับลูกนก โอบกอดร่างของหญิงสาวเข้ามาในวงแขน ก้มใบหน้าสูดดมความหอมจากแก้มใสอีกครั้งอย่างอดใจไว้ไม่อยู่
“คุณเป็นเจ้าของงานวันเกิดหรือเปล่าคะ” คำถามของเธอทำให้เขาอยากจะหัวเราะ
“ทำไมกลัวจะเสียตัวให้ผู้ชายผิดคนหรือไง”
เขาถามยิ้มๆ หากแต่คนถูกถามกลับไม่ตอบ เพราะมัวแต่ก้มหน้าหลีกหนีแววตาของชายหนุ่ม เธอใจสั่นเมื่อชายหนุ่มเข้าใกล้ ไม่คิดเลยว่าชายที่เธอลอบมองเมื่อตอนหัวค่ำ คือเจ้าของงานวันเกิด และเป็นชายที่เธอต้องให้ความสาวกับเขา หากแต่เธอต้องถามให้แน่ใจเสียก่อน
“ไม่ต้องกลัวหรอก..เพราะฉันคือเจ้าของงานในคืนนี้ และเป็นเจ้าของเธอในคืนนี้เช่นกัน..ฉันชื่อกัณติพัฒน์ เรียกว่ากันก็ได้”
เขาแนะนำตัว ร่างบางถูกผ่อนลงไปนอนที่เตียงกว้างหลังจากที่เขาพูดจบประโยค โดยมีร่างของเขาทาบทับครึ่งตัว ดวงตาสีเข้มจ้องมองดวงตาสีน้ำตาลอ่อนที่สั่นระริกด้วยความรู้สึกหลากหลายของเจ้าของ กัณติพัฒน์จ้องมองเธอเหมือนถูกมนต์สะกด ใบหน้างามหวานสวย ไร้จุดด่างดำหรือสิวฝ้าให้รำคาญใจ เรียวปากบางสีชมพูทำให้มองอยากลิ้มรสความหวานเต็มทน
พิตตนันท์จ้องมองใบหน้าผู้ที่กำลังจะพรากความสาวของเธอ ใบหน้าของเขายามได้เห็นเพียงใกล้ ช่างหล่อเหลาราวกับว่าเขาเป็นเทพบุตร ลงมาทักทายให้สาวๆ ในโลกมนุษย์คลั่งไคล้ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มของเขาทำให้เธอหลงใหล จมูกที่โด่งเป็นสันรับกับเรียวปากหนาที่หยักสวยได้รูป ผิวกายสีแทน เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ดึงดูดใจได้เป็นอย่างดี กล้ามเนื้อที่ขึ้นเป็นหมัดกล้ามตามแผงอกและตามลำแขน บ่งบอกได้ว่าเจ้าของเรือนกายนี้ ดูแลและออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ
เรียวปากหนาเริ่มเคลื่อนเข้ามาใกล้จนกระทั่ง แนบสนิทที่เรียวปากบางที่สั่นระริก บดเคล้าเบาๆ ก่อนจะสอดแทรกปลายลิ้นเข้าไปภายใน โดยที่ตัวเธอเองไม่รู้ว่าเปิดรับเรียวลิ้นนี้ตอนไหน เรียวลิ้นที่หวาดกลัวและไม่รู้จักกับคำว่าจูบ กำลังต่อสู้อยู่กับลิ้นหนาสะอาดที่เกี่ยวกระหวัดกับลิ้นบางอย่างชำนาญ มือหนาจับมั่นที่ท้ายทอย เพื่อให้เธอรับจูบที่เขามอบให้ ซึ่งเขารู้โดยสัญชาตญาณว่านี่คือจูบแรกของเธอ แรงบดเคล้าที่อ่อนนุ่มเริ่มทวีความร้อนแรงมากขึ้น จนสมองของเธองงงวย คิดอะไรไม่ออก มันเพลิดเพลินซาบซ่านอยู่ในร่างกายและจิตใจ
- ผู้เขียน
